In 2012 verscheen de Christelijke dogmatiek (CD), geschreven door dr. G. van den Brink en dr. C. van der Kooi. Deze geloofsleer kreeg intussen al een vierde druk. In drie artikelen geef ik aandacht aan het hoofdstuk over Israël.

Het is uitzonderlijk: een dogmatiek met een apart hoofdstuk over ‘Israël’. Dat past in de toegenomen aandacht voor Israël na de Tweede Wereldoorlog en de stichting van de staat Israël in 1948. Vóór deze ingrijpende historische gebeurtenissen waren veel christenen van mening dat de kerk in de plaats van Israël was gekomen. Die kijk op het volk van God heet vervangingstheologie. Anderen hadden toen al de overtuiging dat Israël na Christus Gods volk was gebleven. Steeds meer gelovigen omhelzen deze visie als de juiste, ook de auteurs van de CD.

Het ‘Gebed voor mijn kinderen’ kon door haar zijn geschreven. En welke moeder zou het niet bidden? De namen van mijn kinderen in uw handen … De liefde van Christus in hun woorden en daden … Dichtbij Jezus in Zijn koninkrijk … Want dan zijn ze veilig!

Wat is daar nu mis mee? We bidden het allemaal! We willen allemaal, dat onze kinderen in der eeuwigheid veilig zijn. Uit vroomheid zullen we soms zeggen, dat een plaatsje aan het voeteneind ook wel goed is, als het maar in Zijn koninkrijk is. Maar dat maakt principieel niets uit. We bidden voor onze kinderen en we doen dat allemaal met eigen woorden. Het gebed voor mijn kind, dat het arriveren mag aan de hemelpoort en dan binnen mag. Daar gaat het toch om in dit leven?

Ik zat op visitatie in Midwolda. Het was rond 21.30 uur, toen mijn vrouw mij opbelde en vertelde, dat er een mevrouw in de pastorie was, die mij tijden geleden in de trein ontmoet had. Zij vroeg of ik morgen om 11.00 uur op de crematie van haar man een goed woord uit de Bijbel wilde spreken. Ik beloofde dat te komen doen, maar wilde vooraf, om 9.00 uur, nog even een gesprek met haar te hebben. Dat bleek goed te zijn.

Toen ik predikant werd, heb ik met mezelf afgesproken, dat ik het Evangelie zal brengen, wanneer men mij er om vroeg en op welke plek ook. Ook bij een crematie.

Je ziet ze tegenwoordig steeds meer, de mannen van Maria. Ze hebben een gelovige vrouw getrouwd en zijn in die vrouw geheiligd. Het zijn doorgaans prachtige mannen, liefdevol, verdragend en vergevend. Alleen met de God van Maria hebben ze niet altijd vrede. Natuurlijk beloven ze Maria dat ze zullen zorgen voor het kind. Maar de verhouding tot de God van Maria maakt dat ze zich af en toe een kind ontnomen voelen.