De stronk waarop het bloemwerk staat, symboliseert de tronk van Isa? waaruit een scheut voortkomt. Maar uit de stronk van Isa? schiet een telg op, een scheut van zijn wortels komt tot bloei. (Jes. 11, 1.)
Links van de kaars staan bloemen gegroepeerd, die de donkerheid voor
Isra?l symboliseren. Daartegenover geven de witte bloemen en de kaars
het licht aan dat Isra?l ziet. Het volk dat in duisternis ronddoolt ziet een schitterend licht. Zij die in het donker wonen worden door een helder licht beschenen. (Jes. 9, 1)
Lees meer: Kerststuk bij Jesaja 7 ? 12.
Het is bijna kerst. Voor mij eindelijk weer de periode waarin ik de
Messiah ?legaal? grijs kan draaien. De Messiah heeft voor mij een
bijzondere lading, in 2004 werd bij mij een ongeneeslijke hersentumor
geconstateerd. Mijn toekomst was weg. In de Messiah van Georg Friedrich
Händel vind ik hoop.
Toen ik een jaar of 12 was hoorde ik voor het eerst bewust de ?Young
Messiah? van Tom Parker. Ik kan mij herinneren dat we aan het eind van
groep 8 van de basisschool een uitvoering op videoband gingen kijken.
De zangeres Vicky Brown was toen net overleden. Dat was iets raars,
iets mysterieus voor mij. De muziek had daardoor een bijzondere lading.
Het maakte een diepe indruk op me.
Rond mijn 13e verjaardag op 30 november 1991 namen we ons als gezin
voor naar een amateur uitvoering van de ?Young Messiah? te gaan. Op 12
december overleed zeer plotseling mijn vader. We besloten toch naar de
uitvoering te gaan. U kunt zich voorstellen dat het een zeer emotionele
avond werd. De troostende woorden in de tekst van de liederen, de mooie
muziek. Het riep een basaal gevoel van rust in mij op. Verdriet,
gebrokenheid, erg emotioneel, maar ook rust. De ?Young Messiah? is
sindsdien bijzonder waardevol voor mij geworden.
Lees meer: In de Messiah van H?ndel vind ik hoop
Onze maatschappij drijft op netwerken. Letterlijk onder of boven de
grond is ons huis en ons leven verbonden met tal van bedrijven,
instanties en medemensen. Via de computer kan dat tot in het oneindige
worden doorgetrokken. Bedrijven bestaan voor een deel bij de gratie van
netwerken. Geen wonder dat ze goed zorgen voor hun ?relaties?. Op die
manier blijf je op de hoogte en leer je van ontwikkelingen; blijf je
betrokken bij wat gedaan kan en moet worden. Zo sleep je werk in de
wacht. We spreken over het ?old boys network?, wanneer het gaat om het
vinden van geschikte kandidaten voor het invullen van zgn. topfuncties.
Steeds meer christenen gaan het belang inzien van netwerken. Het is de
manier waarop zij hun christen-zijn vorm geven nl. open en betrokken op
andere christenen en op de wereld. Met als doel: Gods Koninkrijk
zichtbaar te maken en te doen baanbreken in een gebroken wereld. Er
zijn er steeds meer die zich een netwerkchristen zouden kunnen noemen.
Misschien u en jij wel.
De vorige keer attendeerde ik op tal van organisaties die samenwerken
en die opzettelijk een netwerk willen vormen. Deze keer wil ik de
nadruk leggen op het persoonlijke. De stelling is te verdedigen dat een
christen per definitie een netwerker is. In het vorige artikel wees ik
al op het beeld van het lichaam en de leden, dat in de Bijbel wordt
gebruikt. Netwerken wil dat gegeven activeren en uitdiepen, zodat een
christen leert in brede verbanden te denken en zich in bredere
verbanden leert bewegen.
Lees meer: Netwerken 2
Het is 24 december 1943. Het is nog vroeg in de morgen. In een straat
in Amsterdam is geen sterveling te zien. Het is stil en de
sneeuwvlokken spelen hun koude winterspel. Maar dan, plotseling, wordt
de stilte wreed doorbroken. Een Duitse patrouille rijdt de straat in en
stopt voor ??n van de huizen. Soldaten springen uit de wagen en bonzen
op de voordeur. Er wordt geschreeuwd en gevloekt maar er wordt niet
open gedaan. Even verderop wordt wel voorzichtig een deur geopend en
daar tegenover verschijnt een gezicht van achter het gordijn. Enkele
mensen kijken angstig en verschrikt naar wat er in hun straat gebeurt.
Dit is een razzia. De soldaten breken met bruut geweld de deur open en
stormen de trap op. Er wordt gegild en geschreeuwd en even later staat
een hele familie op straat. De buren kennen dit joodse gezin.
Roos, het kleine meisje, is de jongste. Ruw worden ze samen de
legerwagen ingeduwd. Ronkend rijdt de auto de straat uit. De buren
staan stil bij elkaar en praten na over dit gruwelijke voorval. Daarna
wordt het weer stil in de straat. Het is alsof er niets is gebeurd.
Een paar maanden later vertrekt een trein naar Auswitch. Roos en haar
familie zitten in een volgepropte wagon. De reis is lang en langzaam
aan verdwijnt de trein uit het gezichtsveld de nacht in. De duizenden
sterren aan de donkere hemel reizen mee.
Lees meer: Roos. Een kerstverhaal?
Het wordt tijd dat we proberen een concreet antwoord te geven op de
vraag of de genade verandert en of wij nog wel weten wat genade is.
Maar al te vaak klinkt immers de reactie van gemeenteleden op een
?gewone? preek, waarin de Schriften opengingen tot op het hart van God
en het hart van de zondaar: ?Dit horen wij niet meer!? En die klacht
klinkt van alle kanten. Weer onderstreep ik dat dit verhaal een
persoonlijke kleur heeft, waarbij ik mijn best doe te voorkomen dat
lezers namen in kunnen vullen. Daar gaat het immers niet om. Het gaat
om een teruggang in de prediking van de genade, die aan alle kanten,
zij het met verschillende accenten, merkbaar is.
Ik begin met een voorval uit mijn vroege ambtelijke jaren. Met een
oudere en ervaren collega was ik ergens op kerkvisitatie geweest.
Tijdens het gesprek over de prediking uitte een ouderling zijn zorg
over de prediking ter plaatse. Hij miste regelmatig zaken die naar zijn
overtuiging niet gemist konden worden. Het werd een indringend gesprek.
Onder weg naar huis zei mijn collega: ?Die broeder had wel gelijk. De
zaken die hij mist, mogen niet gemist worden.?
Een ander signaal. Tijdens een vergadering luchtte ??n van de vroegere
hoogleraren die zelf niet meer preekte, zijn ongenoegen over de preken
die hij de laatste tijd gehoord had: ?Als er altijd zo gepreekt werd,
ging ik niet meer naar de kerk?.
Lees meer: Verandert de genade? (3)