Het raam opendoen
De dekens drukken zwaar op je lijf. Gek, vaak heb je er geen last van. Maar nu?
Je draait je om en om, maar de slaap blijft weg. De wekkerradio wijst 1.30 uur aan.
Je zucht, je voelt je benen zwaar worden… nog even en dan… ben je weer helder wakker.
Gedachten die je probeert te verdringen, staan op je netvlies gebrand.
Stel, dat de dokter zegt: ‘Helaas, ik heb geen prettige boodschap voor u…!
Als mijn kinderen nu eens… Ik hoor mijn baas al zeggen: jammer ik kan er ook niets aan doen. Het gevolg van de crisis. Wie weet ziet mijn dochter zelf wel in dat dit geen goed vriendje voor haar is. Misschien valt de auto toch nog te repareren.
Ik wil slapen… slapen.’