Nationaal en geestelijk herstel van Israël? Het lijkt erop dat Paulus daarvan uitgaat. Hij schrijft namelijk dat God de Israëlieten tot zijn kinderen heeft aangenomen en hun zijn beloften heeft geschonken, met als hoogste toezegging: redding voor heel Israël (Rom. 9, 4 en 11, 26).

In de Christelijke Gereformeerde Kerken vertolken deputaten kerk en Israël deze visie, die na de Tweede Wereldoorlog in populariteit is toegenomen.

Anderen zijn van mening dat in Christus alle beloften zijn vervuld en daardoor Israël een volk als alle andere volken is geworden. Een uitgesproken verdediger hiervan is Steven Paas, in zijn boek Israëlvisies in beweging.

Onlosmakelijk is de belijdenis van Christus verbonden met de belijdenis van God. Het is niet zo dat de kerk in God gelooft en daarnaast ook nog in Jezus. Nee, ze belijdt God in de Christus. Jezus is één met God. Tegelijkertijd hoort Hij helemaal bij ons, dat is: bij de mensheid verloren in schuld.

 

God Zelf gaf Hem die naam: Jezus. Jozef mocht zelf geen naam bedenken voor het kind dat uit Maria geboren zou worden. Een engel bracht deze aan hem over. Die naam, eigenlijk Jèsous, is zo bij ons bekend geworden omdat de nieuwtestamentische geschriften in het Grieks geschreven zijn.

Wat zou het mooi zijn als alle Joden Jezus als Messias zouden aanvaarden. Volgens sommigen heeft God beloofd dat dit op een goede dag gaat gebeuren. Anderen die niet minder alle Joden het geloof in Christus gunnen, interpreteren de Bijbel op dit punt anders. Tot hen behoort Steven Paas. Zijn boek Israëlvisies in beweging besprak ik eerder in dit blad.

 

Heeft God voor het huidige Israël een speciale belofte voor de toekomst gegeven? In onze kerken wordt die vraag verschillend beantwoord, afhankelijk van het inzicht op de relatie tussen Israël en de kerk. In dit artikel bespreek ik in het kort vier visies.

 

Een nieuw seizoen staat voor de deur. Kerken starten hun programma’s weer op, brainstormen op nieuwe plannen. Voor velen staat een nieuwe studie voor de deur of een nieuwe school. Of we denken na over een andere baan.

Nieuw is vaak spannend. Daarom verlangen we er lang niet altijd naar. Veel mensen, met name volwassenen, hebben zelfs een hekel aan verandering, helemaal als die in hun beleving niet nodig is. De reden voor die hekel is angst. Want zelfs al zijn we niet tevreden met ons leven hier en nu, je weet in elk geval wat je hebt en het is maar afwachten of het beter gaat als je voor een nieuwe baan kiest of als een kerkenraad veranderingen doorvoert in de kerk.

Zo gingen de jaren voorbij voor onze broeder, de keuterboer, en onze zuster, de schilderes, langs de Vurense Dijk. Ze hadden echter een heel groot verdriet. Want wat was namelijk het geval. Ze hadden twee kinderen: een zoon en een dochter. De laatste was al lang geleden getrouwd en woonde met haar man in de buurt van Apeldoorn. Daar gingen ze met hun kinderen trouw naar onze kerk. Zij waren daar erg blij mee.

Maar hun enige zoon! Die had lang bij hen in huis gewoond. Doch op zekere dag was hij vertrokken en had zijn ouders zonder meer achtergelaten. Daarna hadden ze nooit meer iets van hem gehoord. Dat ging al jaren zo. Ze baden de Here om bericht van hem, maar er kwam niets. Dat was voor hen een zware last.

Commentaar

  • Bevrijding en vrede – wij gedenken 2025-04-25 08:13:45

    Dit nummer verschijnt kort voor de officiële dodenherdenking – met de kransleggingen op de Dam in...

  • Voorjaar 2025-04-12 09:38:55

    Het kan niemand ontgaan zijn, het voorjaar hangt in de lucht. Heerlijk om weer even in het...

  • Veertig dagen Paaspodcast en Spotify 2025-03-28 18:37:35

    Nog een paar weken en dan vieren we opnieuw het Paasfeest. Dat betekent dat we voor wat betreft...

  • Asjera’s terugkeer 2025-03-15 08:38:30

    De profetische uitspraak: ‘Het is God of de afgoden,’ van de christenfilosoof prof. dr. ir. H. van...