Dumela! Zoals we vorige keer in dit blad schreven, zijn we begin maart vertrokken naar Lesotho, een bergachtig land geheel omgeven door Zuid Afrika. In het plaatsje Thaba Tseka wonen en werken wij het komende jaar. In Thaba Tseka staat het Paray ziekenhuis, waar Elsemarie werkt als arts. Aan het ziekenhuis is een verpleegkunde opleiding gekoppeld waar Vincent les geeft in exacte vakken. We werken beide op vrijwillige basis.
Eind vorig jaar heeft de redactie afscheid genomen van ds. S. Otten. De vacature die daardoor ontstond moest worden ingevuld door de classis Hoogeveen. In haar voorjaarsvergadering heeft de classis ds. J. W. Moolhuizen, predikant te Dedemsvaart, benoemd als redacteur.
Elim: oase met twaalf bronnen en zeventig palmbomen, symbool voor de stammen van Israël en de oudsten. De oudsten zijn vergelijkbaar met de mooiste boom die er bestaat. Zijn levenskracht zetelt hoog als een hart midden in de takken die haar als een echte koningin omgeven als een lijfwacht. Zo is ook de geest van wie ontzag heeft voor God. Hij heeft geleerd omhoog te kijken en bestudeert de goddelijke schoonheid.
De joodse geleerde Philo kon er wat van: bijbelteksten op een symbolische manier uitleggen. De brandende braamstruik staat symbool van het joodse volk dat onderdrukt wordt, maar toch niet ten onder gaat. Is dat ook niet het symbool van ons kerkverband? En toch niet verteerd …
Philo leefde ongeveer tweeduizend jaar geleden in Egypte, in de stad Alexandrië. Een tijdgenoot van Christus dus. Hij was volgens de begrippen van zijn dagen een groot uitlegger van de boeken die wij kennen als het Oude Testament en van daaraan verwante geschriften.
Bij zijn uitleg gebruikte hij vooral het middel van vergeestelijking. Hij zocht achter de letter van de tekst naar een diepere betekenis.
Onlangs hield een predikant een preek over Jezus die de storm op het meer van Galilea tot stilte maande. Jezus verweet daarna zijn discipelen angst. Zij zaten nota bene met Hem in het schip, Hij zat zelfs letterlijk aan het roer! Weliswaar slapend, maar toch.
Had Hij niet gezegd dat ze naar de overkant zouden gaan? Nou dan! Dan zou dat toch zeker ook gebeuren? Het lijkt in dat verhaal alsof de discipelen voor het eerst tot geloof komen. Dat het nu pas goed tot hen doordringt met Wie ze te maken hebben. Wat weerhoudt óns ervan, zo vroeg de predikant, om ons over te geven aan Iemand met zoveel macht? Een belangrijke vraag die niet zo vaak gesteld wordt. Een vraag die gaat over onze weerstanden.
De kerk is over die weerstanden vaak vaag en onderschat ze. Daarover straks eerst. Als tweede iets over de noodzakelijke medewerking van onze kant met betrekking tot die weerstanden. In het tweede artikel volgen dan nog twee onderwerpen. Allereerst het feit dat juist de sterke kanten van onze persoonlijkheid vaak de hardnekkige weerstanden vormen. En: ontzag als een voorwaarde voor overgave/geloof.
Klarine Sikkema-Wiersema is een jonge vrouw van 26 jaar als ze de diagnose borstkanker krijgt.
Ze is getrouwd met Johan en moeder van drie kinderen van één, drie en vijf jaar. Er breekt een moeilijke tijd aan van operaties, chemo en bestralingen.
In dit boek vertelt Klarine openhartig hoe ze hiermee omgaat en hoe ze haar gezin betrekt bij het hele ziekteproces, de behandelingen en de gevolgen daarvan.
