‘Eén van jullie zal mij verraden.’ En alle discipelen stelden de vraag: ’Ik toch niet?’

Ik blijf dat een bijzondere vraag vinden. Alle discipelen gingen er op dat moment van uit, dat zij het konden zijn. Eén voor één.

Het antwoord van Jezus maakt het ook niet echt beter. ‘Wie zijn hand met mij in de schaal doopt zal mij verraden.’

Dienstverlening Jongeren Wereldwijd (DJW) is een stichting binnen de CGK die werkvakanties organiseert voor jongeren uit voornamelijk onze kerken. Deze werkvakanties vinden altijd plaats in een gebied waarmee onze kerken op de één of andere manier reeds een binding hebben.

Inmiddels is het vijfentwintig jaar geleden dat DJW begon met haar werk en sinds die tijd hebben een kleine achthonderd jongelui een bezoek gebracht aan Zuid-Afrika, Botswana, Brazilië, Egypte, Israël, Oekraïne, Roemenië en Frankrijk. In het kader van dit jubileum heeft een groepje bestuursleden en oud-deelnemers een rondreis langs enkele projecten in Zuid-Afrika gemaakt.

In de meeste gevallen logeerde de groep bij gastgezinnen, soms ook in andere accommodaties. Maar overal kwam je de grote verschillen in culturen tussen ons en de Zuid-Afrikanen tegen.

Jezus heeft geen bomen laten spreken, zoals in sprookjes, maar wel brood en vis vermenigvuldigd vanuit brood en vis. En dat was niet zozeer een ‘vertoon’ van goddelijkheid, om te imponeren of om zijn goddelijkheid te bewijzen. Hij onderstreepte hiermee de relatie tussen God en de schepping: Heer, Maker, Eigenaar. Die het te zeggen heeft over alles wat leeft. En die gekomen is, zoals beloofd in het Oude Testament, om zijn koninkrijk te vestigen.

In het vorige artikel kwam aan de orde dat Jezus wonderen heeft gedaan die zeg maar een soort kopie waren van God universele scheppingsactiviteit aan het begin en in Zijn onderhoud van de schepping. Daarmee greep Jezus in zekere zin terug. Ofwel weerspiegelde Hij Gods werk. Genezingen, water in wijn veranderen, brood en vis vermenigvuldigen. De tweede groep wonderen waarover we het hier zullen hebben grijpen juist vooruit op wat God nog zal doen. Het zijn dus voorzeggingen, aldus C.S. Lewis in één van zijn opstellen in de bundel Zeebries der eeuwen.