Supermarkten die zeven dagen per week open zijn. Steeds meer koopzondagen in onze winkelcentra.  Onderhoud aan wegen dat juist op zondag gepland wordt. Waar het openbare leven vroeger op de zondag vrijwel tot stilstand kwam draait het nu op volle toeren door, zeven dagen per week. Hoe moeten wij als christenen met deze ontwikkelingen omgaan en wat vraagt Gods woord van ons als het gaat om werken op zondag?

 

Allereerst gaat het dan om de vraag of het vierde gebod (‘Houd de sabbat in ere, het is een heilige dag’) direct van toepassing is op onze zondag. De Bijbel geeft  hierover in het Nieuwe Testament geen duidelijkheid.  Elke dag en heel het leven wordt door Christus geheiligd. Wie een bepaalde dag als feestdag viert, doet dat om de Heer te eren (Rom. 14, 6). De zondag was in de wereld van het Nieuwe Testament eerst een gewone werkdag. Op deze dag waren er samenkomsten van Christus’ gemeente in de morgen en tegen de avond. Pas in 321 stelde de christelijke keizer Constantijn de Grote de zondag in als rustdag.

 

Al vanaf de middeleeuwen wordt er binnen de christelijke kerk gediscussieerd over de zondagsheiliging. Ook onder de reformatoren was er verschil van inzicht op dit punt. Al vier eeuwen geleden stond in de Gereformeerde Kerken de middagdienst onder druk vanwege het werk dat gemeenteleden deden.

 

Ertoe uitgedaagd om iets te vertellen ter gelegenheid van een veertigjarig ambtsjubileum voel ik me toch wat ongemakkelijk. Ik heb geen tas vol anekdotes paraat, geen opzienbare toestanden of wat ook maar. Ik hoef ook geen verhalen op te hangen van ambities en carrières. Gewoon dienaar te zijn van het woord van God, dat is tegelijk ook buitengewoon. Met alles wat daarbij een plek mag krijgen.

Een levensloop kortweg... geboren in Sneek bij de nonnetjes van het St. Antoniusziekenhuis. Dat stond op een steenworp afstand van pastorie en kerk. Goed voor een snuif oecumene, denk ik. Want je kunt als christenen niet buiten elkaar. Vervolgens de jeugdjaren in Baarn, met toenemende belangstelling voor kerk en muziek, en het liefst een combi van die beiden. Theologiestudie in Apeldoorn, en dan predikant in Franeker en Harlingen sinds 1974. Een constante lijn was de begeerte om van dienst te mogen zijn in Gods koninkrijk. Maar het hoe en wat onderging tijdens de studie wel enige wijziging. Ooit was bijvoorbeeld kerkgeschiedenis een aandachtsveld. Maar tijdens de studie raakte ik steeds meer geboeid door de bijbelse vakken. Tegelijk groeide ook de interesse in de liturgiek met alles wat daarbij komt kijken: kerkmuziek en kerkelijke kunst.

De ouden van de stad komen bijeen onder de poort en bespreken de zaken van alle dag.

 

De vuren worden al halverwege de dag aangestoken en de herfstwinden jagen het blad op hopen bij de poort van de stad. Het is eigenlijk geen plaats van vergaderen meer. Diep weggedoken in hun kragen staan de ouden er nog wel af en toe als er zich een zaak aandient, maar ze moeten bij zichzelf bekennen, dat ze in deze tijd de stad niet met vreugde en enthousiasme dienen. Die vreugde komt ook niet terug als jongere poorters voor hen een ruimte inrichten met een haardvuur en andere geneugten. De ouden mijmeren. De ouden kijken verlangend naar de oude boeken, waar ze graag in willen lezen en waar ze graag over willen spreken. De ouden kijken verstoord op als hen een zaak wordt aangebracht waarin hun beslissing wordt gevraagd. Ze willen eigenlijk niet meer naar buiten en wijsheid spreken.

Op 8 oktober vergaderde de classis Zwolle in Zwolle. Tijdens de vergadering kreeg de bespreking van de verslagen uit de gemeenten de aandacht. Vreugdevolle momenten, maar ook zorgen in en aangaande de classisgemeenten werden met elkaar gedeeld.

De vergadering besloot het advies van de Generale Synode 2013 aangaande kerkvisitatoren op te volgen door alleen de zes predikanten in de classis met de meeste dienstjaren als kerkvisitator in te delen. Verder werd een herschreven instructie voor de roepende kerk en de scriba van de classis besproken en vastgesteld. Dit document heeft als bedoeling classicale afspraken vast te leggen m.b.t. voorbereiding en afwikkeling van de vergaderingen. Tijdens de vergadering werd doorgesproken over de preken uit ‘Uit de Levensbron’ die worden uitgegeven voor broeders die een preek hebben te lezen in de eredienst. Nu blijkt de lengte van de preken stelselmatig te kort te zijn voor een aantal classisgemeenten. Besloten wordt de stichting die deze uitgave in beheer heeft te vragen hier iets aan te doen.

De schrijver groeide op in een orthodox christelijk gezin en kreeg van huis uit normen en waarden mee. Voor homoseksualiteit gold: haat de zonde, maar heb de zondaar lief. Hij stond daar achter en vond het een genuanceerd standpunt, ingegeven door de liefde van Christus. Die liefde ging voor hem boven alles.

Op een dag ontdekte hij echter dat zijn gebrek aan gevoelens voor meisjes voortkwam uit het feit dat hij zelf homofiel was. Dat gaf een enorme schok, voor hemzelf, maar ook voor zijn ouders en voor andere christenen . Aangespoord door anderen zocht hij hulp om tot verandering te komen, tot andere gevoelens en gedachten. Hij nam deel aan cursussen die werden geleid door mensen die ‘genezen’ waren. Lee ontdekte echter telkens weer dat mensen die dat zeiden wel gestopt waren met hun homoseksuele praktijk, en soms ook getrouwd waren en kinderen hadden gekregen, maar dat hun gevoelens niet waren veranderd.

Commentaar

  • Eindtijd 2025-08-30 08:50:10

    Al zolang wij bestaan leven we in de eindtijd. Zo leerde ik het van onze dominee op catechisatie....

  • Samen kerk-zijn 2025-08-15 13:51:52

    De kerk is een bont gezelschap. Dat valt u vast wel op in uw eigen kerk. Maar in de zomerperiode...

  • Vriendschap 2025-07-31 12:15:07

    In 2024 verscheen het rapport ‘Jeugdtrends’. Dit rapport is een samenwerking van een aantal...

  • Gezien worden 2025-07-19 07:15:17

    Je kunt rustig zeggen dat de woorden die hierboven staan een van de diepste verlangens van het...