Elkaar tot hand en voet zijn in christelijke opvoeding
Opvoeden… Alle ouders doen het. De één lijkt het makkelijk af te gaan, de ander lijkt meer te zoeken en te worstelen. Opvoeden is als het vasthouden van een gereedschapskoffer. Elke ouder heeft er wel één. We kiezen grotendeels ons eigen gereedschap voor onze opvoeding. Soms kun je iets uit je koffer halen wat je niet meer nodig hebt, en soms moet er iets bij, vooral wanneer je een kind hebt dat speciale zorg nodig heeft. Veel ouders kijken af en toe graag mee in de koffer van andere ouders. Hoe ga jij om met…? Hoe pak jij dit aan?
De dekens drukken zwaar op je lijf. Gek, vaak heb je er geen last van. Maar nu?
In 2013 verscheen in het Nederlands een verzameling essays van de filosoof C.S. Lewis (1898 – 1963) in de bundel De zeebries der eeuwen. De opstellen zijn geschreven tussen 1941 en 1963 en allerminst gedateerd. Twee artikelen verrasten mij met name, getiteld ‘Bulvarisme’ en ‘Wonderen’. Het zou een repliek kunnen zijn op bijvoorbeeld de stellingname van hersenwetenschapper Dick Swaab in zijn boek Wij zijn ons brein(2010), ware het niet dat Lewis al dood was voordat Swaab hiermee kwam. 
veral waar mensen samenkomen ontstaan vroeg of laat conflicten. Ook in de kerk. Eddy de Pender heeft daarover een boek geschreven, vooral over hoe je dan vrede kunt stichten. Over hoe je kunt omgaan met een spanningsvolle situatie of een conflict waarin je zelf terecht bent gekomen. En over wat leidinggevenden kunnen bijdragen aan de oplossing daarvan.
Christus is geboren uit de maagd Maria, aldus de apostolische geloofsbelijdenis. Onmiskenbaar is dit een verwijzing naar het feit dat Hij de Zoon van God is. Maar is Hij dat altijd geweest? Of is er een bepaald moment aanwijsbaar waarop Hij dat geworden is?