Over de conferentie van Messiasbelijdende Joden (Helsinki Consultation) schreef ik eerder in dit kerkblad. Hier volgt nu een terugblik.

Door het Centrum voor Israëlstudies (CIS) en de Christelijke Hogeschool Ede (CHE) was de bovengenoemde groep joods-christelijke theologen uitgenodigd om dit jaar naar Nederland te komen. Eén dag (23 juni) was voor niet-joodse belangstellenden opengesteld. Op die dag is een groot aantal deelnemers afgekomen om met joodse christenen te spreken over hun plaats als zegen en uitdaging voor de kerk.

Het artikel van Pieter Sijtsma in het Kerkblad voor het Noorden van 31 juli jl. brengt mij een ervaring van enkele jaren geleden in herinnering. Door zakkenrollers bestolen van portemonnee met enig zakgeld, bankpas en rijbewijs moeten we in Rome op stap om daarvan aangifte te doen bij de politie om de beschikking te krijgen over een verklaring voor verhaal bij reisverzekering , Nederlandse politie en burgerlijke gemeente.

Aan de Via Christoforo Colombo vinden we het  questura (het politiebureau) van de Carabinieri. Achter het loket aan zijn schrijftafel zit een jong ventje (een stagiaire?) in een uniform die twee maten te groot is. Na het lezen van de introductie die wij van de campingreceptie kregen, heft hij z’n handen omhoog en weet niets beters te doen dan te beduiden dat hij alleen Italiaans verstaat en dat we ons geluk moeten zoeken aan de overzijde van de straat bij de «cursief» Polizia «einde cursief».

Onlosmakelijk is de belijdenis van Christus verbonden met de belijdenis van God. Het is niet zo dat de kerk in God gelooft en daarnaast ook nog in Jezus. Nee, ze belijdt God in de Christus. Jezus is één met God. Tegelijkertijd hoort Hij helemaal bij ons, dat is: bij de mensheid verloren in schuld.

 

God Zelf gaf Hem die naam: Jezus. Jozef mocht zelf geen naam bedenken voor het kind dat uit Maria geboren zou worden. Een engel bracht deze aan hem over. Die naam, eigenlijk Jèsous, is zo bij ons bekend geworden omdat de nieuwtestamentische geschriften in het Grieks geschreven zijn.

Nationaal en geestelijk herstel van Israël? Het lijkt erop dat Paulus daarvan uitgaat. Hij schrijft namelijk dat God de Israëlieten tot zijn kinderen heeft aangenomen en hun zijn beloften heeft geschonken, met als hoogste toezegging: redding voor heel Israël (Rom. 9, 4 en 11, 26).

In de Christelijke Gereformeerde Kerken vertolken deputaten kerk en Israël deze visie, die na de Tweede Wereldoorlog in populariteit is toegenomen.

Anderen zijn van mening dat in Christus alle beloften zijn vervuld en daardoor Israël een volk als alle andere volken is geworden. Een uitgesproken verdediger hiervan is Steven Paas, in zijn boek Israëlvisies in beweging.

Een nieuw seizoen staat voor de deur. Kerken starten hun programma’s weer op, brainstormen op nieuwe plannen. Voor velen staat een nieuwe studie voor de deur of een nieuwe school. Of we denken na over een andere baan.

Nieuw is vaak spannend. Daarom verlangen we er lang niet altijd naar. Veel mensen, met name volwassenen, hebben zelfs een hekel aan verandering, helemaal als die in hun beleving niet nodig is. De reden voor die hekel is angst. Want zelfs al zijn we niet tevreden met ons leven hier en nu, je weet in elk geval wat je hebt en het is maar afwachten of het beter gaat als je voor een nieuwe baan kiest of als een kerkenraad veranderingen doorvoert in de kerk.

Commentaar

  • Eindtijd 2025-08-30 08:50:10

    Al zolang wij bestaan leven we in de eindtijd. Zo leerde ik het van onze dominee op catechisatie....

  • Samen kerk-zijn 2025-08-15 13:51:52

    De kerk is een bont gezelschap. Dat valt u vast wel op in uw eigen kerk. Maar in de zomerperiode...

  • Vriendschap 2025-07-31 12:15:07

    In 2024 verscheen het rapport ‘Jeugdtrends’. Dit rapport is een samenwerking van een aantal...

  • Gezien worden 2025-07-19 07:15:17

    Je kunt rustig zeggen dat de woorden die hierboven staan een van de diepste verlangens van het...