Op 5 maart vergaderde de classis Zwolle op Urk. Bij de opening worden altijd noemenswaardige zaken die in de afgelopen tijd in de classis gebeurd zijn genoemd.

Ditmaal werd o.a. genoemd dat ds. Jansen een beroep aannam naar de gemeente van Kornhorn en zodoende de classis heeft verlaten. Het aantal vacante gemeenten in de classis stijgt daarmee; een zaak van gebed voor de gemeenten zelf en voor de classis. Ook werd genoemd het overlijden van een broeder ouderling die de vorige classisvergadering nog bijwoonde. Het tekent de vergankelijkheid van ons mensen. Tegelijk gaat de zaak van de Koning van de kerk door – en dat stemt tot dankbaarheid.

Al zo’n vijftien tot twintig jaar schrijft columnist Douwe Janssen voor het Kerkblad voor het Noorden. In de rubriek ‘Herdersjongen’ neemt hij de lezers mee in zijn verhaal. Douwe goochelt graag met woorden, hij is een echte woordkunstenaar.

Douwe schrijft verhalen, dichtbij de mensen. Altijd is hij op zoek naar aansluiting bij de belevingswereld van de lezers. Zijn columns gaan over het dagelijkse leven, de kerk en het geloofsleven. Douwe: 'Ik probeer altijd wel een boodschap in mijn columns te verwerken, maar nooit met het opgeheven vingertje. De lezer moet de boodschap er zelf uit zien te halen.'

In de afgelopen paar jaar zijn er drie boeken verschenen vanuit min of meer christelijke achtergrond. Over mensen die in de hemel zouden zijn geweest. Een neurochirurg stelt dat zijn bijna-dood-ervaring (BDE) verder ging dan die van de meeste BDE-ers. En dat hij dichtbij God is geweest.  Een dominee beweert dat zijn dood was vastgesteld maar dat hij, dankzij aanhoudend bidden van een collega, is teruggekeerd naar de aarde. En de vader van een zoontje, van nog geen vier jaar, vertelt de belevenissen van dat jongetje dat niet gestorven is maar wel in de hemel zegt te zijn geweest.

Je ziet ze tegenwoordig steeds meer, de mannen van Maria. Ze hebben een gelovige vrouw getrouwd en zijn in die vrouw geheiligd. Het zijn doorgaans prachtige mannen, liefdevol, verdragend en vergevend. Alleen met de God van Maria hebben ze niet altijd vrede. Natuurlijk beloven ze Maria dat ze zullen zorgen voor het kind. Maar de verhouding tot de God van Maria maakt dat ze zich af en toe een kind ontnomen voelen.