In 2012 verscheen de Christelijke dogmatiek (CD), geschreven door dr. G. van den Brink en dr. C. van der Kooi. Deze geloofsleer kreeg intussen al een vierde druk. In drie artikelen geef ik aandacht aan het hoofdstuk over Israël.

Het is uitzonderlijk: een dogmatiek met een apart hoofdstuk over ‘Israël’. Dat past in de toegenomen aandacht voor Israël na de Tweede Wereldoorlog en de stichting van de staat Israël in 1948. Vóór deze ingrijpende historische gebeurtenissen waren veel christenen van mening dat de kerk in de plaats van Israël was gekomen. Die kijk op het volk van God heet vervangingstheologie. Anderen hadden toen al de overtuiging dat Israël na Christus Gods volk was gebleven. Steeds meer gelovigen omhelzen deze visie als de juiste, ook de auteurs van de CD.

Het ‘Gebed voor mijn kinderen’ kon door haar zijn geschreven. En welke moeder zou het niet bidden? De namen van mijn kinderen in uw handen … De liefde van Christus in hun woorden en daden … Dichtbij Jezus in Zijn koninkrijk … Want dan zijn ze veilig!

Wat is daar nu mis mee? We bidden het allemaal! We willen allemaal, dat onze kinderen in der eeuwigheid veilig zijn. Uit vroomheid zullen we soms zeggen, dat een plaatsje aan het voeteneind ook wel goed is, als het maar in Zijn koninkrijk is. Maar dat maakt principieel niets uit. We bidden voor onze kinderen en we doen dat allemaal met eigen woorden. Het gebed voor mijn kind, dat het arriveren mag aan de hemelpoort en dan binnen mag. Daar gaat het toch om in dit leven?