Omgang met God
We zijn in het kerkelijk jaar in een bijzondere periode terecht gekomen. Die van de veertigdagentijd. Nee, dat is niet bepaald een protestants gebruik. Het is te makkelijk te zeggen dat het op de Rooms-katholieke Kerk teruggaat. In het Jodendom kende men al een vastentijd voorafgaande aan Pesach (Joodse paasfeest). Dit gebruik zal overgenomen zijn door de christenen. Was het aanvankelijk één of twee dagen vasten, later werd die periode langer. Begin van de vijfde eeuw was veertigdagentijd een algemeen gebruik geworden in de christelijke kerk. Tegenwoordig zien we dat ook protestanten zich de vastentijd meer bewust zijn en daar ook geestelijk handen en voeten aan proberen te geven.
Nu u dit leest is de veertigdagentijd al aan de gang. Op 31 maart vieren wij met Pasen de opstanding van de Here Jezus. De periode daaraan voorafgaand is de veertigdagentijd. Dit jaar loopt die van 13 februari tot en met 30 maart. Wanneer u die dagen gaat tellen komt u op 46. Zes van die 46 zijn namelijk zondagen en die worden niet als vastendag meegeteld.
Van oudsher is deze periode een tijd van inkeer, bezinning en gebed.
Een christen zal soms met minder genoegen nemen dan hij op grond van Gods geboden zou moeten nastreven. Een compromis heeft echter zijn grenzen. Het is geen vanzelfsprekende zaak. Wat zijn dan de grenzen van een compromis?
Toen ds. A. Balk predikant werd van de Gereformeerde Kerk (vrijgemaakt) in Delfzijl, kwam de samenwerking met de Christelijke Gereformeerde Kerk voor het eerst op zijn persoonlijke agenda te staan. Ds. Balk vertelt over zijn ervaringen in een tweetal artikelen. Het voorgaande artikel sloot hij af met de opmerking dat hij de christelijk-gereformeerde broeders en zusters beter heeft leren kennen en waarderen. Vandaag het tweede artikel.