Je ziet ze tegenwoordig steeds meer, de mannen van Maria. Ze hebben een gelovige vrouw getrouwd en zijn in die vrouw geheiligd. Het zijn doorgaans prachtige mannen, liefdevol, verdragend en vergevend. Alleen met de God van Maria hebben ze niet altijd vrede. Natuurlijk beloven ze Maria dat ze zullen zorgen voor het kind. Maar de verhouding tot de God van Maria maakt dat ze zich af en toe een kind ontnomen voelen.
Op 4 maart vergaderde de classis Groningen in de Maranathakerk te Groningen.
Namens de roepende kerk, Kornhorn, opende broeder H. Helmus de vergadering. Hij heette de aanwezigen hartelijk welkom, in het bijzonder ds. R. Jansen, die de classisvergadering voor de eerste keer bijwoonde; hij werd namelijk zondag 2 maart te Kornhorn bevestigd. Broeder Helmus las een gedeelte uit 2 Samuël 18, vervolgens las hij een inleiding, waarna hij opende met gebed.
Het moderamen bestond deze keer uit: ds, J. Bosch preses, ds. R.G. den Hertog scriba en ds. S.P. Roosendaal assessor.
Wat is de diepste drijfveer waardoor je tot deze belijdenis komt? Elke zondag opnieuw spreekt de predikant deze woorden uit. Hij vraagt dat ieder in de kerk ze in zijn of haar hart zal meespreken: 'Ik geloof in God.' Of de woorden worden gezongen. Maar wat is je diepste beweegreden waardoor je daarmee kunt instemmen?
Wanneer je deze belijdenis in je hart meespreekt, spreek je uit dat je je vertrouwen op God stelt. Dat je al je kracht en hulp alléén van Hem verwacht. Als je dat doet, totaal en zonder enig voorbehoud, moet je daarvoor goede redenen hebben.
Ik had een gelovige zuster in mijn gemeente die luid en duidelijk verkondigde: toeval bestaat.
Opvallend nietwaar? Zeker wanneer we bedenken dat de meeste christenen het tegenovergestelde beweren: toeval bestaat niet.
Wat wordt onder ons mensen verstaan onder toeval?
Iets wat onverwacht gebeurt of je plotseling overkomt en waar je als mens geen invloed op hebt. Vaak brengen wij dit in verband met een soort noodlot.
Als ons iets overkomt dat we niet kunnen beredeneren, zeggen we: ‘Dat is ook toevallig!’
Soms voegen we eraan toe: ‘Het is alsof de duvel ermee speelt.’
Toeval heeft in die situatie te maken met de beïnvloeding van kwade of goede machten van onze levenssituatie.
In het vorige artikel kwamen drie boeken aan de orde over mensen die in de hemel zouden zijn geweest, na eerst al of niet gestorven te zijn. Een neurochirurg,een dominee en een jongetje van amper vier. Medisch gezien geldt voor alle drie ‘gevallen’ dat het een wonder is dat deze mensen nog leven, en in geval van de neurochirurg en de predikant dat hun bestaan niet is veranderd in dat van een kasplantje.
