De ondertitel van het boek « cursief » Kracht in je denken « einde cursief » van Joyce Meyer luidt: 12 « cursief » power thoughts « einde cursief » voor de strijd in je denken. Dit klinkt nogal Amerikaans. Bij zo’n boek moet je al gauw denken aan therapie van cognitieve aard. Aan de slag gaan met je denken. En dan op christelijke leest geschoeid. Gelukkig gaat Meyer wat dieper dan enkel wat vervangende gedachten aan de man/vrouw brengen.

Dit boek kan in elk geval helpen om je bewust te worden van je eigen gedachten en ze eens opnieuw te bezien in bijbels licht. Gedachten hebben erg veel invloed op hoe wij ons voelen. Ook Paulus roept ons op ons denken te vernieuwen. Dat vereist een activiteit van onszelf. Hoe vaak zijn we negatief ingesteld? We denken: ik heb het saaiste werk dat je maar kunt bedenken. Of: ik zou beter behandeld moeten worden,  ik heb te weinig geld. Of: ik ben niks waard. Ik kom te kort. Laten we vooropstellen dat we verantwoordelijk zijn voor onze eigen gedachten! Wij zijn de bedenkers, ook al gaan bepaalde gedachten inmiddels vanzelf, als steeds weer opnieuw draaiende cassettebandjes. We creëren met onze gedachten ook zelf onze werkelijkheid(sbeleving).

Waarom voelt God soms zo ver weg? Waarom is geloven niet wat makkelijker? Waarom verliezen zoveel mensen hun geloof? Waarom twijfel je? In het boek ‘De stilte van God’ gaat schrijver Reinier Sonneveld in op onder andere deze vragen. ‘Waarom geloven zo moeilijk is’, zo luidt de ondertitel van het boek.

Eerste indruk. Een boek roept altijd een eerste indruk op. Mijn eerste indruk was de titel: ‘De stilte van God’. Met dit boek, zo dacht ik, gaan we de diepte in; spiritualiteit is in deze dagen een belangrijk onderwerp en Sonneveld gaat daar vast in dit boek dieper op in. Dacht ik. En ik moet zeggen dat mijn eerste indruk niet klopte. Als je met dit boek geholpen wilt worden op het gebied van (de ontbrekende) omgang met God en het werk van de Heilige Geest dan zul je naar mijn mening een ander boek moeten zoeken.

Als predikant in opleiding krijg je in Apeldoorn wijze lessen mee. Zo herinner ik me een wijze les van prof. Van ’t Spijker: ‘Jongens (hij zei dat zo gemoedelijk dat de vrouwen in de groep zich er niet aan stootten) jongens, onthoudt dit heel goed: de herder wint het op den duur van de leraar.’

Daarmee bedoelde hij: je kunt nog zo goed en vurig preken, maar als je het pastoraat vergeet, dan zal je gemeente jou ook gauw vergeten.

Maar er is nog een reden het pastoraat hoog in het vaandel te houden en dat is: je stof om te preken. In de gemeente worden je preken als het ware geboren.

In de omgang met mensen krijg je handvatten aangereikt voor je preekstof.

Maar niet alleen dat, ook voor je eigen geestelijke groei.

Vijf jaar geleden hebben mijn vrouw en ik een reis naar Israël gemaakt Graag wilden wij ook eens een reis naar Rome maken, de stad waar Petrus en Paulus de gelovigen opzochten, hen onderwezen en  bemoedigden. Maar wanneer? Zo nu en dan spraken we hierover met onze kinderen. Onze jongste dochter kwam onlangs met het idee samen met hen te gaan. Dat was niet aan dovemansoren gericht.

Alles regelden onze kinderen voor ons: datum van vertrek en aankomst, vliegtickets, hotel. We hoefden slechts onze koffers te pakken en een reisgids mee te nemen. Uiteraard wilden we graag een kijkje nemen bij de belangrijkste toeristische attracties, zoals de Sint Pieter, het Colosseum, de catacomben en niet te vergeten de Kerk der Friezen. Op donderdag vertrokken we ’s ochtends van Schiphol en stonden ruim twee uur later op het vliegveld bij Rome.

Zoals gebruikelijk bij elke vakantie gingen we ook nu op zoek naar de kerk waar we op zondag naar toe wilden gaan om daar andere gelovigen te ontmoeten en God te dienen. De Kerk der Friezen was snel gevonden: links van het Sint Pieterplein, de trappen omhoog en wij wisten waar we de zondag om 10.30 uur moesten zijn.