Mens-zijn is verplicht-zijn. Je hebt als mens verscheidene plichten. Deze staan naar het schijnt soms tegenover elkaar. Dan is een keuze moeilijk. Maar is er dan echt sprake van een botsing van plichten?

Een broeder uit de gemeente is verkozen tot ouderling. De kerkenraad heeft hem daarna benoemd. Deze broeder vindt dat hij zijn roeping moet opvolgen. Hij kan en wil deze niet naast zich neerleggen. Het is een roeping van de Here. Tegelijkertijd ervaart hij een verplichting ten opzichte van zijn gezin met opgroeiende kinderen. Bovendien bekleedt hij een belangrijke taak in een christelijke organisatie. Hij ervaart op dat moment dat God hem verschillende plichten oplegt die hij niet met elkaar in overeenstemming kan brengen. Wat moet hij doen? Welke keuze hij ook maakt, er zal een gevoel van schuld overblijven. Is dat terecht? Hoe kan hij in vertrouwen en met een goed geweten een verantwoorde keuze maken?

In het vorige artikel hebben we een begin gemaakt met na te denken over wie de jongeren van nu zijn. In dit artikel wil ik nog enkele andere kenmerken noemen.

Jongeren van nu behoren tot een nieuwe generatie. In de reclamewereld worden ze generatie Einstein genoemd of generatie Y. Ze zijn geboren in het laatste decennium van de vorige eeuw, en zijn nu zo’n 12 tot 22 jaar oud. Deze jongeren zijn opgegroeid in een wereld die gedomineerd wordt door informatie en commercie, waarin ze thuis, op tv, op straat en op school constant bestookt worden met boodschappen. Ze zijn een doelgroep voor reclame en marketing geworden, maar het nieuwe is: ze zijn zich daar ook zeer van bewust.

Komende zondag is het in veel kerken Israël-zondag. De eerste zondag in oktober. Dat is niet toevallig. We leven dan in de tijd dat er in Israël verschillende belangrijke feesten zijn. Het nieuwe jaar begint met de maand Tisjri. Daarin vallen Rosj hasjana (Nieuwjaar) dat twee dagen duurt; Jom Kipoer (Grote Verzoendag) op de tiende dag van Tisjri, en vijf dagen later begint Soekot (Loofhuttenfeest), dat een week duurt. Het zijn allemaal feesten die in de Bijbel geboden zijn. (Onder andere in Leviticus 23:23-44.)

Sinds 9 juli (en tot 5 januari 2014) is er een tentoonstelling in het Drents Museum te Assen waarin de Dode Zeerollen centraal staan. Openingstijden en andere informatie zijn te vinden op www.drentsmuseum.nl. Dat het om meer gaat dan alleen wat losse snippers papier (lees: perkament), blijkt uit een verslag van een museumbezoeker.

Op een dag met voorspelde regenbuien kwam ik, op weg naar het Drents Museum, een lange rij wachtenden voor mij tegen. Zo'n drukte had ik niet verwacht, en zo'n bont gezelschap evenmin. Natuurlijk, de grijze hoofden ontbraken niet, maar er waren ook complete gezinnen met soms kleine kinderen. Ik zag mannen met een keppeltje, en ook mannen die in zwart kostuum te denken gaven aan dominees. Allemaal op wacht voor de expositie van de Dode Zeerollen. Velen van hen waren ergens in de provincie op vakantie, en de weersomstandigheden deden hen voor het museum kiezen. Het was deze dag uitzonderlijk druk, en dat bracht iemand van het personeel tot de voortreffelijke gedachte om de handzame tentoonstellingsboekjes maar vast uit te delen. Konden we de wachttijd zinvol benutten om ons op de tentoonstelling voor te bereiden. Eenmaal binnengekomen, bleek het wachten en langzaam in een rij doorschuifelen nog niet afgelopen. In een sneltreinvaart langs alle objecten was uitgesloten. Dus werden we gedwongen om uitvoeriger kennis te nemen. Dat was ook wel nodig.