De tijden veranderen, wie zou het ontkennen? En wij veranderen op vele gebieden mee, wie zou dát ontkennen? In kleding, in spraakgebruik, in tradities. Maar hoe is het met de wekelijkse erediensten?Daar verandert ook veel.

Over de centrale inhoud van de prediking is veel te zeggen. In dit kerkblad beperk ik mij tot de opmerking dat in de Christelijke Gereformeerde Kerken de drieslag die de thematiek van de Heidelberger Catechismus markeert leidraad is (geweest...?): ellende, verlossing en dankbaarheid. In Apeldoorn wordt nog vaak geattendeerd op het boek van wijlen prof. W. Kremer, Priesterlijke prediking . Taal en stijl zijn gedateerd, de inhoud kan niemand die het Woord in de kerken bedient onverwerkt laten. Ze laten zich, zo schrijft prof. Velema in zijn studie die ik de vorige keer aanhaalde, omschrijven als (blz. 14):

1. uitlegkundig gefundeerd;
2. theologisch verantwoord;
3. georiënteerd op de gereformeerde belijdenis;
4. afgestemd op de werkelijkheid van de gemeente;
5. doelbewust: de mens moet niet bésproken, maar áángesproken worden.

Op vrijdag 7 november nam de redactie afscheid van ds. S. Otten vanwege zijn aanstaande vertrek naar de gemeente van Papendrecht. Sinds begin 2006 maakte ds. Otten deel uit van de redactie van ons kerkblad, daartoe benoemd door de classis Hoogeveen. Vanaf begin 2011 leidde hij de vergaderingen als technisch voorzitter. De redactie is hem zeer erkentelijk voor de wijze waarop hij het redacteurschap heeft ingevuld en de redactievergaderingen geleid. Zij wenst hem van harte zegen, wijsheid en vreugde toe bij zijn verdere arbeid in het eeuwig koninkrijk van onze God.

D. J. Steensma, hoofdredacteur

Toen een jonge kandidaat tot predikant werd bevestigd zei de in het ambt vergrijsde bevestiger: ‘Jongen, je moet nu worden wat je bent.’

Het is mij destijds niet gezegd door dr. J. de Vuyst toen hij mij in Wildervank in het ambt bevestigde, maar het zou wel van toepassing zijn geweest.

Een predikant heet ‘herder en leraar’. Voor die taak heb je een academische studie gevolgd. Maar gunstige uitslag van een kandidaatsexamen is geen garantie voor de toekomst. Gezegend ben je als je mocht samenwerken met kerkenraden die hun wijsheid en ervaring met je deelden. De redactie vroeg mij wat mij in mijn 50-jarig predikantschap erg getroffen heeft. Dit dus: kerkenraden die je helpen en met je meedenken bij alles wat op je af komt.

Als kerkelijke gemeente ben je onderdeel van je stad of dorp. Hoe ben je als gemeente daarop betrokken? Hoe zijn kerken daar samen op gericht? Hart voor Assen is een platform dat de verbinding zoekt met elkaar en met de stad. Ter inspiratie en ter navolging.

We horen bij een kerkverband en je bent als predikant aan de kerken verbonden. Toch kan het zo maar gebeuren dat we alleen met onszelf bezig zijn. Er gebeurt ook zoveel in de eigen gemeente en de dominee is druk. Zo gauw gaat het solo. Het is belangrijk te ontdekken dat je als gemeente en als predikant verbonden bent met en gericht bent op je omgeving. Dat is allereerst al een Bijbelse opdracht. De Here Jezus zendt ons uit in de wereld. In de Bijbel staat dat we moeten bidden voor het welzijn van de stad en dat we gastvrij moeten zijn en barmhartigheid moeten bewijzen. Er is daar dus wat te doen. Door ons. Niet solo maar samen.

In Assen hebben we de verbondenheid georganiseerd. Er was wel contact en overleg tussen voorgangers en kerken. Maar dat bleef erg intern. Bijna tien jaar geleden hebben enkele voorgangers Hart voor Assen opgezet. Een maandelijkse lunchbijeenkomst, met als doel verbondenheid te bevorderen en bemoediging, gebed en bedieningen te stimuleren. Het is geweldig om mee te maken hoe dat gestalte krijgt.