Jeruzalem, de stad met paarlen poorten. Hoofdstad van het Bijbelse Israël, waar Jezus als eerstgeboren zoon werd toegewijd aan de Heer. Stad van de belofte. Een stad met fundamenten, door God zelf ontworpen en gebouwd. Zien we niet allemaal uit naar het Nieuw-Jeruzalem, zoals het bij God vandaan zal neerdalen uit de hemel (Openbaring 21:2)? Geen stad heiliger dan Jeruzalem, waar Gods woonplaats onder de mensen zal komen en alle tranen worden weggewist.  Een geweldig vooruitzicht, een prachtbelofte.

Tijdens de achtste zitting van de generale synode kwamen de grote verscheidenheid aan onderwerpen aan de orde; relatie met de kerken in binnen- en buitenland, een rapport over de relatie tussen kerk en overheid, en de presentatie van een boek.

Namens de Free Reformed Churches of North America sprak ds. E. Moerdijk de vergadering van de generale synode toe. Hij wees op de hechte band met onze kerken. Zijn kerken vormen de jongere zus, wij in Nederland de oudere.

Voor mij op tafel ligt het boekje God wil ons overvloedig zegenen van de Amerikaan Bruce Wilkinson. Ooit gekregen van een evangelisch bevlogen kennis, een succesvolle zakenvrouw. Mijn aversie tegen de Amerikaanse ‘we-can-do-it-mentaliteit’ en dito welvaartstheologie maakte dat ik het boek dicht liet. Voeg daarbij de kaft van het boek: mierzoete groene grazige weide met wat struikjes. Tijdens lezing verdween mijn aversie. En toen ik het uit had, beleefde ik de kaft opeens als veel minder zoet…

De ouden van de stad bespreken onder de poort de dingen van alle dag.

De ouden onder de poort beleven wat wij in moderne taal een identiteitscrisis zouden noemen. Dat zou je wellicht niet verwachten van een groep mensen met een gemiddelde leeftijd van 75 jaar. Die hebben het leven nu toch wel gezien en kennen het klappen van de zweep. Dat is ook wel zo, maar zij zijn zelf nog nooit zo oud geweest en hebben niet kunnen oefenen voor hun taak. En het speciale van hun taak is alle bewegingen in de stad door wijsheid één te laten zijn. De Sturm und Drang van de jeugd, de ontwikkelingswil van dertigers, de consolidatiedrang van de vijftigers, de vervreemding van de zestigers en de speelsheid van de kinderen. Dat alles hoort in de stad en is één in de ouden. Zij kennen die leeftijden, zij hebben al die leeftijden in zich. Je zou bijna zeggen: De ouden zijn de belichaming van al die leeftijden. Maar dat zijn ze nog nooit eerder geweest.