Verschuivingen in de eredienst
De tijden veranderen, wie zou het ontkennen? En wij veranderen op vele gebieden mee, wie zou dát ontkennen? In kleding, in spraakgebruik, in tradities. Maar hoe is het met de wekelijkse erediensten?Daar verandert ook veel.
Nog één aspect besprak ik niet: de opkomst van de gemeente in de zondagse erediensten. Waarom komt dat als laatste aan bod? Wel, ik vind het het lastigste onderdeel. En wel omdat er al zó veel over gezegd en geschreven is - moet en kan ik daar nog veel aan toevoegen? Maar ook omdat dit onderdeel pas echt zinvol op tafel kan komen na alles wat in de voorgaande artikelen is geschreven. Die opkomst in de kerkdiensten hangt namelijk nauw samen met de vraag hoe u en jij naar die kerkdiensten uitkijkt.
Het verlangen om een woord van de Here te ontvangen, het verlangen om Hem samen met de gemeente te prijzen, het besef dat gemeente zijn ook echt sámenkomen en ontmoeting betekent, dat alles zal de gemeenteleden innerlijk aansporen om aan de zondagsviering inhoud te geven. Waar dat innerlijke verlangen ontbreekt zal het bijwonen en meebeleven van de erediensten onder druk komen te staan. En te vrezen is dat alle oproepen om toch trouw te zijn geen doel zullen treffen tenzij de Here het zelf keert.
Wat gebeurt er in Genesis 30 met de schapen en de geiten van Laban? Wat is de rol die Jakob daarin speelt? Het klinkt nogal onalledaags. In onderstaande bijdrage hoop ik met u helder te krijgen wat er precies speelt.
Opnieuw geeft uitgeverij De Vuurbaak het vertrouwde Bijbels Dagboek uit. Met elk jaar als vaste ondertitel: Kracht voor elke dag. De formule van een Bijbels dagboek mag bekend verondersteld worden: weergave van een tekst uit de Bijbel, een korte overdenking en een suggestie voor een te zingen of te lezen psalm of lied (GKv-kerkboek of het Liedboek, ik zag ook Psalmen voor Nu voorbij komen). Als extraatje – het waarom is niet helemaal duidelijk – staan de tijdstippen van opkomst en ondergang van de zon en de maan vermeld.