Zoals in de Joodse godsdienst Pesach het grootste feest is, zo is dat ook het geval in de christelijke traditie. Al zal de volksdevotie misschien eerder voor Kerst stemmen. Wie echter naar de oosters-orthodoxe kerken kijkt, ontdekt dat het Pasen daar het belangrijkste feest is, en ook zo door het kerkvolk wordt gevierd. Aan twee zaken valt dat af te lezen. Eerst aan de functie en inhoud van de ikoon. Vervolgens aan de vorm en inhoud van de viering zelf. Dan blijkt dat er heel wat meer aan de orde is, dan wij veronderstellen.

Hoe wordt in Jeruzalem Paasfeest gevierd? Ds. C. J. van den Boogert was vanaf 1995 tot en met 2000 predikant voor de evangelieverkondiging onder Israël. Hij heeft verscheidene keren een joodse Pesach meegemaakt en schrijft over wat hij daarvan heeft meegekregen. De viering van de sederavond en het verbranden van chameets hebben diepe indruk gemaakt.

Paasfeest vieren in Jeruzalem heeft iets heel bijzonders, vooral als het joodse Pesach en het christelijke Pasen in dezelfde week gevierd worden. In dezelfde week de sederavond, de avond waarop men de geschiedenis van de uittocht vertelt, meevieren bij een joods gezin of in een Messiasbelijdende gemeente. En dan op de paasmorgen in de graftuin samenkomen om bij het open graf de opstanding van Jezus te vieren.

Op de agrarische hogeschool in Dronten spreek ik met vierdejaarsstudenten over beroepsethiek. We doen dat in groepjes van ongeveer acht studenten van verschillende opleidingen. Vaak zijn het indringende gesprekken. Studenten vertellen elkaar over ethische dilemma’s die ze later in hun beroep denken tegen te komen. Hoe ze dan zullen handelen en vooral waarom. Mijn rol als docent is om door te vragen, zodat ze het achterste van hun tong laten zien.

Vaak stel ik de vraag: Wat zit bij jou achter de keuze die je maakt, op basis waarvan maak je die keuze, welke waarden zijn kennelijk voor jou belangrijk?

Antwoorden op die vragen zijn niet zo gemakkelijk. Het zijn vragen waar een mens over na moet denken. Dat geldt voor de studenten in Dronten, dat geldt voor iedereen.

Goede Vrijdag en Pasen, wat hebben die met elkaar te maken? In onze beleving liggen ze vaak ver uit elkaar. Op Goede Vrijdag zijn we geneigd met de laatste droeve tonen van de Mattheüs-Passion neer te zitten en te huilen: Zie, Jezus stierf voor onze zonden. Sommigen kennen zelfs het liturgische ritueel van het doven van een kaars. Pasen is dan vervolgens de grote opluchting als bij de vrouwen en de discipelen: Hij was dood, maar zie, Hij leeft. Zie, Christus is Overwinnaar. En we zingen juichend: ‘Geen graf hield Davids zoon omkneld. Hij overwon, die sterke Held’. Of is het kruis naast teken van verzoening- niet ook teken van overwinning? Hoe moet ik daarover denken en hoe mag ik daaruit leven: Christus Overwinnaar?