Op 8 september is het vijfentwintig jaar geleden dat ds. G. Huisman in Wormerveer tot predikant werd bevestigd. Voor de lezers van het kerkblad vertelt hij hoe zijn leven sindsdien is verlopen.

Mijn wieg stond in Drachten. Een Pinksterkind, geboren in een Philipsnest van eenvoudige, kerkelijke en gelovige ouders. Al vrij jong, basisschoolleeftijd, had ik het gevoel dat de Heer me riep. Onder vrienden deed ik soms een predikant na, waardoor men zei: jij wordt later vast predikant. Dat bleef me bij.

Roeping is voor mij een innerlijke overtuiging. Me overgeven aan en beschikbaar stellen voor de Heer. Die overtuiging werd na een persoonlijke geestelijke worsteling verdiept. Ook groeide de behoefte iets voor anderen te willen betekenen. En waarmee kun je dat beter doen dan met de blijde boodschap van de Heer? Ik geloof dat die boodschap het verschil uitmaakt tussen nacht en dag, tussen dood en leven. Dat geloof motiveert me nog altijd.

De ouden van de stad komen bijeen onder de poort en bespreken de zaken van alle dag.

De ouden hebben door de jaren heen geleerd, dat chaos en verwarring lang niet altijd slecht zijn. Heel vaak staat er dan iemand op met een nieuw en vruchtbaar idee. Op momenten, dat eigenlijk niemand weet wat er moet gebeuren en de stad verlegen is met zichzelf is er ruimte voor een nieuwe koers, een andere orde. Wordt alles dan zo anders dan voorheen? Nee, want mensen blijven mensen en God blijft God. En toch is er een nieuwe tijd aangebroken, een nieuw elan geboren.