Als predikant in opleiding krijg je in Apeldoorn wijze lessen mee. Zo herinner ik me een wijze les van prof. Van ’t Spijker: ‘Jongens (hij zei dat zo gemoedelijk dat de vrouwen in de groep zich er niet aan stootten) jongens, onthoudt dit heel goed: de herder wint het op den duur van de leraar.’

Daarmee bedoelde hij: je kunt nog zo goed en vurig preken, maar als je het pastoraat vergeet, dan zal je gemeente jou ook gauw vergeten.

Maar er is nog een reden het pastoraat hoog in het vaandel te houden en dat is: je stof om te preken. In de gemeente worden je preken als het ware geboren.

In de omgang met mensen krijg je handvatten aangereikt voor je preekstof.

Maar niet alleen dat, ook voor je eigen geestelijke groei.

Vijf jaar geleden hebben mijn vrouw en ik een reis naar Israël gemaakt Graag wilden wij ook eens een reis naar Rome maken, de stad waar Petrus en Paulus de gelovigen opzochten, hen onderwezen en  bemoedigden. Maar wanneer? Zo nu en dan spraken we hierover met onze kinderen. Onze jongste dochter kwam onlangs met het idee samen met hen te gaan. Dat was niet aan dovemansoren gericht.

Alles regelden onze kinderen voor ons: datum van vertrek en aankomst, vliegtickets, hotel. We hoefden slechts onze koffers te pakken en een reisgids mee te nemen. Uiteraard wilden we graag een kijkje nemen bij de belangrijkste toeristische attracties, zoals de Sint Pieter, het Colosseum, de catacomben en niet te vergeten de Kerk der Friezen. Op donderdag vertrokken we ’s ochtends van Schiphol en stonden ruim twee uur later op het vliegveld bij Rome.

Zoals gebruikelijk bij elke vakantie gingen we ook nu op zoek naar de kerk waar we op zondag naar toe wilden gaan om daar andere gelovigen te ontmoeten en God te dienen. De Kerk der Friezen was snel gevonden: links van het Sint Pieterplein, de trappen omhoog en wij wisten waar we de zondag om 10.30 uur moesten zijn.

Waarom voelt God soms zo ver weg? Waarom is geloven niet wat makkelijker? Waarom verliezen zoveel mensen hun geloof? Waarom twijfel je? In het boek ‘De stilte van God’ gaat schrijver Reinier Sonneveld in op onder andere deze vragen. ‘Waarom geloven zo moeilijk is’, zo luidt de ondertitel van het boek.

Eerste indruk. Een boek roept altijd een eerste indruk op. Mijn eerste indruk was de titel: ‘De stilte van God’. Met dit boek, zo dacht ik, gaan we de diepte in; spiritualiteit is in deze dagen een belangrijk onderwerp en Sonneveld gaat daar vast in dit boek dieper op in. Dacht ik. En ik moet zeggen dat mijn eerste indruk niet klopte. Als je met dit boek geholpen wilt worden op het gebied van (de ontbrekende) omgang met God en het werk van de Heilige Geest dan zul je naar mijn mening een ander boek moeten zoeken.

In het vorige artikel kwamen karakterzonden aan de orde. Neigingen zoals trots, jaloezie en gierigheid. Het zijn de zogenaamde hoofdzonden waarover de oudchristelijke kerk sprak. In dit woordgebruik is zonde niet zozeer een ‘ding’, iets dat je doet, maar een manier waarop je in het leven staat, een manier van (over)leven. Kunnen we van deze diep ingebakken, egoïstische neigingen los raken?

Onze mooie eigenschappen kunnen egoïstisch worden gebruikt, zo zagen we eerder. Dit misbruik vind plaats om gewaardeerd te worden, of omwille van veiligheid of macht. Zo is behulpzame Marie snel bemoeizuchtig. Ze moet en zal zichzelf geliefd en onmisbaar maken door voor anderen te zorgen.