In het centrum van de stad Gorinchem was er één keer in het jaar een braderie op zaterdag. Dan waren er ontzaglijk veel mensen, jongeren en ouderen, in de stad. Er was van alles te zien en te koop. Ons kerkgebouw nu – heel oud, uit 1380 – stond midden in het centrum. Je kon er geen vergadering houden op die dag. Dat ging zo jaar op jaar. Tot iemand op de idee kwam: 'Waarom gebruiken we ons kerkgebouw niet op deze dag om mensen te laten zien, hoe ons kerkgebouw er van binnen uitziet?' Dat vond bijval en we vroegen aan de gemeenteleden, die één of andere handvaardigheid beoefenden, hun prestaties in de kerk tentoon te stellen. Daar werd heel veel gebruik van gemaakt. En er kwamen de eerste keer wel 1500 mensen kijken. Groot en klein.

Een vervelend onderwerp: zonde. Zo negatief. Ik hoop in een paar artikelen de positieve kant van zonde naar voren te halen. Want die bestaat. Het is de schat in de akker. Om daar zicht op te krijgen zou het waardevol zijn als we in de kerk wat meer gebruik maken van het oud-christelijke begrip ’hoofdzonden’. In preken en (onderling) pastoraat.

Misschien kent u de film Seven waarin Brad Pitt de hoofdrol speelt. Daarin worden zeven mensen vermoord, als straf voor een hoofdzonde. Hun levenseinde wordt door de moordenaar zo geregisseerd dat het een vertolking is van de manier waarop ze hebben geleefd. Zo komt een onmatige, vraatzuchtige man om het leven in/door een schranspartij. De naam Seven verwijst naar de zeven hoofdzonden die in de oudchristelijke kerk werden gehanteerd. Het betreffen karakterzonden.

Er worden soms ook zelfs negen hoofdzonden benoemd: trots, leugenachtigheid, jaloezie, gierigheid, lafheid/angst, onmatigheid, heerszucht, gemakzucht en kwaadheid/drift. We treffen deze ‘ondeugden’ in de bijbel aan als zaken die we uit ons leven moeten bannen.