Mogen de woorden van mijn mond... de dominee preekt
Aan de zijkant van een boekenkast in mijn studeerkamer hangt een ietwat verfrommeld papiertje. Ik printte het ongeveer zeven jaar geleden uit, toen ik nog maar kort predikant was. Het voorbereiden van de wekelijkse preken hield me erg bezig. Is het goed genoeg? Is het bruikbaar? Heb ik Gods Woord goed beluisterd en kan ik het de gemeente duidelijk maken? Mijn vader stuurde me toen ter bemoediging twee uitspraken van theoloog Helmut Thielicke, die nu op dat verfrommelde papiertje staan. De eerste luidt: ‘Ook de boodschapper zelf stond niet zelden aan de grenzen der wanhoop, als ’t hem niet wilde gelukken ondanks alle inspanning van zijn denken, de kern der dingen zo helder en zo eenvoudig te zeggen als past bij vragen die beslissend zijn voor ons bestaan’. En de tweede: ‘Want in de hand des Meesters kunnen ook instrumenten van twijfelachtig gehalte muziek voortbrengen en werk verrichten dat waarde heeft’.
Het bemoedigt me nog. De herkenning van je inspanning en je eigen beperking als je Gods evangelie mag verkondigen. En tegelijk de herinnering aan de belofte van de Here, dat Híj kan wat jij niet zelf kunt: de verkondiging van zijn Woord vruchtbaar laten zijn.