Drie huizen verder dan onze woning in Ten Boer woonde een politieagent. Echt zo’n ouderwetse veldwachter. Net gepensioneerd of nog net niet, dat weet ik niet meer. Maar wat was hij altijd zeker van zijn gelijk! Het was of hijzelf de verkeersregels had bedacht, kon die feilloos toepassen, trok tijdens de uitleg al zijn bonboekje en gaf geen krimp tijdens het uitschrijven. De enige oplossing was om domweg niet met hem in aanraking te komen en op tijd hard weg te lopen. Speltbrink was zijn naam, maar iedereen noemde hem Spelbreker. Want dat was hij. Kortom, een beste buurman maar als politieagent kon je maar beter niet met hem in aanraking komen.

Dit boek geeft een interessant inkijkje in – de overeenkomsten en verschillen tussen – de visie van de Jood Van de Kamp en de christen Ouweneel. Beiden vertellen waar ze voor staan.

Ze reageren op elkaars stellingen en op elkaars kijk op de Tenach (het Oude Testament), de Thora, Jezus en de historische relaties tussen de beide godsdiensten. Omdat ze hun mening en reacties in afzonderlijke hoofdstukjes geven, is het nauwelijks een gesprek te noemen. Echt verdiepend is het ook niet. Winst is wel dat ze met respect met elkaar omgaan.

Het moet wel duidelijk zijn dat zij niet de Joden en de christenen vertegenwoordigen. Daarvoor is de verscheidenheid in beide godsdiensten te groot. Zo spreekt Ouweneel niet namens mij, al is hij bijbelgetrouw. Zijn uitleg van de Bijbel is namelijk op belangrijke punten anders dan de mijne, onder andere als het gaat over de verhouding tussen Joden en christenen.

Tot niets was Hij verplicht. Toch heeft God het heelal en ook de mens geschapen. Hij heeft gekozen voor deze schepping. Uit liefde. Een bron van troost en een sterk houvast voor ieder die gelooft!

De belijdenis van het schepper-zijn van God spreekt het bijbelse getuigenis na. Prachtig zijn de bijbelgedeelten over Gods scheppingsmacht. Ze geven uiting aan grote vreugde en dienen tot bemoediging.

Kijk naar de Judeeërs in ballingschap. Het volk is radeloos vanwege twijfel: 'Mijn weg is voor de HERE verborgen.' Het geloof wordt aangevochten. Maar dan klinkt de stem van de profeet: Wie heeft de wateren met de holte van zijn hand opgemeten? Wie heeft het stof van de aarde met een maatbeker gevat? Wie heeft de bergen gewogen met een waag of de heuvels op een weegschaal? (Jes. 40, 12-31).

'Kan God dan alles?' Die vraag komt soms op wanneer je hoort dat God de Almachtige is. Maar, wat moet je met zo'n vraag? Wat is de achtergrond daarvan? De apostolische geloofsbelijdenis onderstreept dat Gods almacht een troost is voor ieder die gelooft. Ze is de almacht van de Vader.

Gods almacht staat niet op zichzelf. Ze is onlosmakelijk verbonden met zijn vaderschap. Dat vaderschap spreekt allereerst over zorg, die wordt gekenmerkt door almacht. Is de zorg die zijn volk nodig heeft dan niet in de allerbeste handen?

Gods vaderschap duidt eveneens op zijn koningschap. De heerschappij van de Vader-Koning is een heerschappij die het kenmerk draagt van zijn almacht. Zouden de zijnen, koningskinderen, dan bang moeten zijn voor allerlei wereldse machten die heerschappij willen uitoefenen?