Aan de klok hoort een gewicht
Als predikant in opleiding krijg je in Apeldoorn wijze lessen mee. Zo herinner ik me een wijze les van prof. Van ’t Spijker: ‘Jongens (hij zei dat zo gemoedelijk dat de vrouwen in de groep zich er niet aan stootten) jongens, onthoudt dit heel goed: de herder wint het op den duur van de leraar.’
Daarmee bedoelde hij: je kunt nog zo goed en vurig preken, maar als je het pastoraat vergeet, dan zal je gemeente jou ook gauw vergeten.
Maar er is nog een reden het pastoraat hoog in het vaandel te houden en dat is: je stof om te preken. In de gemeente worden je preken als het ware geboren.
In de omgang met mensen krijg je handvatten aangereikt voor je preekstof.
Maar niet alleen dat, ook voor je eigen geestelijke groei.
Waarom voelt God soms zo ver weg? Waarom is geloven niet wat makkelijker? Waarom verliezen zoveel mensen hun geloof? Waarom twijfel je? In het boek ‘De stilte van God’ gaat schrijver Reinier Sonneveld in op onder andere deze vragen. ‘Waarom geloven zo moeilijk is’, zo luidt de ondertitel van het boek. 
In het vorige artikel kwamen karakterzonden aan de orde. Neigingen zoals trots, jaloezie en gierigheid. Het zijn de zogenaamde hoofdzonden waarover de oudchristelijke kerk sprak. In dit woordgebruik is zonde niet zozeer een ‘ding’, iets dat je doet, maar een manier waarop je in het leven staat, een manier van (over)leven. Kunnen we van deze diep ingebakken, egoïstische neigingen los raken?
Vijf jaar geleden hebben mijn vrouw en ik een reis naar Israël gemaakt Graag wilden wij ook eens een reis naar Rome maken, de stad waar Petrus en Paulus de gelovigen opzochten, hen onderwezen en bemoedigden. Maar wanneer? Zo nu en dan spraken we hierover met onze kinderen. Onze jongste dochter kwam onlangs met het idee samen met hen te gaan. Dat was niet aan dovemansoren gericht.
Sinds een aantal jaren geven we in Delfzijl een kennismakingscursus met het christelijke geloof onder de naam 'Aan Tafel!'.