Tot niets was Hij verplicht. Toch heeft God het heelal en ook de mens geschapen. Hij heeft gekozen voor deze schepping. Uit liefde. Een bron van troost en een sterk houvast voor ieder die gelooft!

De belijdenis van het schepper-zijn van God spreekt het bijbelse getuigenis na. Prachtig zijn de bijbelgedeelten over Gods scheppingsmacht. Ze geven uiting aan grote vreugde en dienen tot bemoediging.

Kijk naar de Judeeërs in ballingschap. Het volk is radeloos vanwege twijfel: 'Mijn weg is voor de HERE verborgen.' Het geloof wordt aangevochten. Maar dan klinkt de stem van de profeet: Wie heeft de wateren met de holte van zijn hand opgemeten? Wie heeft het stof van de aarde met een maatbeker gevat? Wie heeft de bergen gewogen met een waag of de heuvels op een weegschaal? (Jes. 40, 12-31).

'Kan God dan alles?' Die vraag komt soms op wanneer je hoort dat God de Almachtige is. Maar, wat moet je met zo'n vraag? Wat is de achtergrond daarvan? De apostolische geloofsbelijdenis onderstreept dat Gods almacht een troost is voor ieder die gelooft. Ze is de almacht van de Vader.

Gods almacht staat niet op zichzelf. Ze is onlosmakelijk verbonden met zijn vaderschap. Dat vaderschap spreekt allereerst over zorg, die wordt gekenmerkt door almacht. Is de zorg die zijn volk nodig heeft dan niet in de allerbeste handen?

Gods vaderschap duidt eveneens op zijn koningschap. De heerschappij van de Vader-Koning is een heerschappij die het kenmerk draagt van zijn almacht. Zouden de zijnen, koningskinderen, dan bang moeten zijn voor allerlei wereldse machten die heerschappij willen uitoefenen?

Dit boek geeft een interessant inkijkje in – de overeenkomsten en verschillen tussen – de visie van de Jood Van de Kamp en de christen Ouweneel. Beiden vertellen waar ze voor staan.

Ze reageren op elkaars stellingen en op elkaars kijk op de Tenach (het Oude Testament), de Thora, Jezus en de historische relaties tussen de beide godsdiensten. Omdat ze hun mening en reacties in afzonderlijke hoofdstukjes geven, is het nauwelijks een gesprek te noemen. Echt verdiepend is het ook niet. Winst is wel dat ze met respect met elkaar omgaan.

Het moet wel duidelijk zijn dat zij niet de Joden en de christenen vertegenwoordigen. Daarvoor is de verscheidenheid in beide godsdiensten te groot. Zo spreekt Ouweneel niet namens mij, al is hij bijbelgetrouw. Zijn uitleg van de Bijbel is namelijk op belangrijke punten anders dan de mijne, onder andere als het gaat over de verhouding tussen Joden en christenen.

Christen-studenten komen in aanraking met allerlei grote vragen. Veel vragen hebben betrekking op de relatie tussen God, wetenschap en cultuur. Velen ervaren een spanning tussen het geloof dat zij van huis uit hebben meegekregen en de resultaten van wetenschappelijk onderzoek. Dat onderzoek wijst onder meer uit dat de kosmos in een proces van evolutie tot stand is gekomen. Kun je dat dan plaatsen binnen het kader van het geloof in God de Schepper van hemel en aarde? Als dat kan, op welke manier dan? Ook ervaren velen een spanning tussen de hedendaagse cultuur en het christelijk geloof. Is God nog aanwezig in de cultuur van de westerse wereld? Hoe moet je de ontwikkelingen daarin dan taxeren? Bijvoorbeeld de emancipatie van de vrouw en het ontstaan van alternatieve primaire verbintenissen tussen mensen. Staan die ontwikkelingen haaks op wat de Bijbel leert? Of kun je daarin motieven herkennen die ook in de Bijbel aanwezig zijn?