En nu terug naar de doop: hoe zit dat nu? We zijn mensen aan wie God Zich verbonden heeft – welk teken hoort daarbij en voor wie?

Doop en besnijdenis

Jezus. De grote Big Deal die God ons geeft. Onderdeel van de deal is dat teken. Bij Abraham was dat de besnijdenis van de jongetjes op de achtste dag. Wij besnijden vandaag niet meer. Waarom niet? Omdat, zoals het verbond vernieuwd is en verdiept, ook het teken vernieuwd is.

Handelingen 18:12-17

12 Toen Gallio proconsul van Achaje was, keerden de Joden zich echter gezamenlijk tegen Paulus en daagden hem voor het gerecht.

13 Ze namen hem mee naar Gallio en zeiden: ‘Deze man haalt de mensen over om God te vereren op een wijze die in strijd is met de wet.’

U mocht onlangs uw 40-jarig jubileum vieren als predikant. Zou u met een paar trefwoorden die 40 jaar kunnen typeren?

Ik mocht de kerken van Zwijndrecht en Zwolle dienen. Als trefwoorden kies ik: zoeken en zekerheid, zuchten en zingen. Ik ben opgegroeid in een omgeving waar verschillen in geloofsbeleving voortdurend onderwerp van gesprek waren. Ik herinner me huilpartijen op verjaardagen, als er familie op bezoek was. Ik was een nakomertje en begreep veel nog niet, maar ik voelde de geladenheid van het onderwerp. Mijn afscheidspreek gaat over Lucas 11, het gedeelte dat mij ooit de moed gaf om theologie te gaan studeren, omdat Jezus daar heel stellig verzekert dat God aan iedere bidder de Heilige Geest geeft. Wie zoekt zal vinden, staat er ook. Ik ben altijd een zoekend christen geweest. Ook nooit de dominee ‘die het allemaal weet’. Preken maken was elke keer weer ‘graven’ in de Bijbeltekst en hoe kostbaar als je dan iets mag ‘vinden’, dat jou verrast en waarmee je de preekstoel op mag.

Vorig jaar zomer kwam de tengere Syrische aan bij het aanmeldcentrum in Ter Apel. Ze dacht er veiligheid te vinden. Maar Ter Apel was “een horrorfilm”. Ze was dolblij toen INLIA haar onderdak verschafte. Nu helpt Zilan (38) waar ze kan.

Er lagen honderden mensen voor de toegangspoorten van het aanmeldcentrum. Zilan was alleen, en bang in mensenmassa’s. Maar ze kon nergens heen, niet ontsnappen aan het lawaai, de ellende. De komst naar Ter Apel was geen keuze. “Op de vlucht bepaalt toeval je bestemming.”

Vluchten betekent je leven riskeren. “Dat doe je alleen als je geen andere opties hebt.” In het holst van de nacht dwars door de bergen, ze zag nog geen hand voor ogen. Zouden ze patrouilles tegenkomen? Wilde dieren? Wie waren de mensen in het gezelschap eigenlijk? Wat zou er gebeuren? Een jonge vrouw alleen. “Ik was zó bang.”