{mosimage}In dit artikel gaat het over de middagdienst op zondag. De gemeente komt
op zondag tweemaal samen. Dat is onder ons de regel. Voor de
hoofddienst van Woord en sacrament. Dat is een plechtige viering. Een
echte eredienst. De middagdienst draagt een ander karakter. Daar is
aandacht voor de kinderen, gelegenheid voor dialoog met het karakter van
het leren, het onderwijzen van de belangrijkste zaken uit de Schrift en
belijdenis. Zo is het nu vijf eeuwen sinds de Reformatie.
Er is wel verandering te constateren. Het bijwonen van de middagdienst
is minder geworden. Die ontwikkeling heeft verontrustende vormen
aangenomen. Kerkenraden breken zich het hoofd er over. Hoe moet het met
de middagdienst als er zo weinig zijn? Kunnen we die ontwikkeling keren?
Zijn er oplossingen voor? Ik denk van wel. Welke oplossingen zijn er?
Ik zie er twee. Allereerst de aandrijving om te gaan. Vervolgens de
aantrekking om de middagdienst mee te beleven.
Lees meer: Gaan we vanmiddag weer? Echt wel! (I)
{mosimage}Begin dit jaar mocht ik in de CGK van Dronten een verhaal houden over
‘Gemeente en echtscheiding’. In twee artikelen geef ik een bewerkte
versie van deze lezing. In het eerste artikel gaat het vooral over de
plek van de gescheidenen zelf en hun kinderen in de gemeente. In het
tweede komt de vraag aan bod: is de gemeente een veilig vangnet voor
gescheiden mensen en hun kinderen?
‘Wat God heeft verbonden, mag een mens niet scheiden.’ Maar wat niet
mag, gebeurt toch. Ook in de kerk vinden regelmatig echtscheidingen
plaats. Dat heeft grote impact op hun levens. Als er kinderen zijn, zijn
deze in echtscheidingssituaties bijzonder kwetsbaar. Scheiding van
ouders heeft veel negatieve gevolgen voor de kinderen. Het is daarom van
belang de pastorale zorg aan kinderen van gescheiden ouders in de
gemeente van Christus vorm te geven. In gesprekken met ambtsdragers en
pastorale medewerkers kwam op dit onderwerp een stuk verlegenheid naar
voren. Verlegenheid t.a.v. de kinderen bijvoorbeeld. Meestal is de zorg
gericht op de ouders en niet op de kinderen. Ook voelen kerkenraden zich
soms gedwongen partij te kiezen en uitspraken te doen over gelijk en
ongelijk. Er kan ook tucht worden toegepast, mensen worden van het
avondmaal afgehouden. Dat kan (!) ook een middel zijn om de eigen
onmacht te verbloemen. In elk geval: de kerk heeft een belangrijke
pastorale taak in echtscheidingssituaties, naar ouders en kinderen toe.
Lees meer: Als christenen uit elkaar gaan…. I
{mosimage}De bron van echtbreuk is de genotzucht. Genotzucht verzwakt het lichaam.
Het verslapt de zenuwen van de ziel en verkwist het vermogen. Het
verbrandt als een onuitblusbaar vuur alles wat het maar aanraakt. Het
laat niets in het mensenleven intact. Aldus Philo van Alexandrië in zijn
verklaring van de Tien Geboden, die onlangs in een Nederlandse
vertaling is uitgekomen.
Deze verklaring van de Decaloog is tweeduizend jaar geleden voor het
eerst gepubliceerd in Alexandrië. In die tijd was Alexandrië een
wereldstad, vergelijkbaar met Rome. Er woonden veel joden, meer dan in
Jeruzalem. In Jeruzalem woonden toen ongeveer honderdduizend joden, maar
in de stad aan de monding van de Nijl zo'n driehonderdduizend.
Een van hen was Philo van Alexandrië. Over zijn leven is niet veel
bekend. Wel is bekend dat hij afkomstig was uit een voorname joodse
familie. Zijn familie onderhield contacten met het koningshuis van
Herodes. Verder weten wij dat hij rond het jaar 40 na Christus een
bezoek aan Rome heeft gebracht. Hij was toen de leider van een joodse
delegatie. Deze delegatie heeft bij de Romeinse keizer Caligula gepleit
voor meer vrijheden voor de joden. Ze vroeg met name vrijstelling van de
verplichting tot het brengen van goddelijke eer aan de keizer.
Ondertussen zijn de tijden weinig veranderd. Enige maanden geleden kwam
een delegatie joden naar Den Haag om ook te pleiten voor meer vrijheid.
Zij vroegen toestemming een gebruik dat zij al honderden jaren kennen,
te mogen voortzetten.
Lees meer: Philo over de Tien Geboden
{mosimage}Het Kerkblad voor het Noorden heeft een eigen jeugdredactie, die
wekelijks de achterkant van het Kerkblad verzorgt. Een vast onderdeel is
het prikbord. Een plek waar over het algemeen jeugd-, crosspoint-,
opendeur-, blessed2be-, praisediensten of hoe ze ook maar mogen heten,
worden aangekondigd. In deze diensten zie je veel jongeren, een aantal
van hun ouders en hier en daar een grijs koppie. Maar de kerk zit wel
vol, wat komt door de grote toeloop van jongeren ook van buiten de eigen
kerk. Maar de volgende week zondagmiddag? Waar zijn al die jongeren nu?
Hoe krijg je jongeren, die massaal de jeugddiensten bezoeken zo ver,
dat ze ook de reguliere kerkdiensten gaan bijwonen?
Bovenstaande vraag kwam bij de redactie op tafel. Best lastig om daar
een antwoord op te geven. Een tiental jaren terug ontstonden er op
diverse plaatsen jeugdkerken. Grote groepen jongeren uit allerlei kerken
kwamen op deze maandelijkse diensten in sport- of veilinghallen af.
Alles wat binnen traditionele kerkmuren niet mocht, zoals drumstel,
bands, video’s, drama, gospel, enzovoort, kreeg hier een plek. Toch
hebben de jeugdkerken het niet lang vol gehouden. Na verloop van tijd
verdwenen de jeugdkerken weer als gevolg van teruglopende
bezoekersaantallen en onvoldoende vrijwilligers. Het nieuwe ging er snel
weer af.
Lees meer: Van jeugddiensten naar reguliere diensten?
{mosimage}God is trouw aan zijn beloften. Dat blijkt uit het feit dat Abraham
vader van vele volken is. Daarom horen alle gelovigen samen tot het ene
verbond en het ene volk van God. In Romeinen 11 maakt Paulus dat
duidelijk met het beeld van de olijfboom en zijn beschrijving van het
afbreken en enten van takken. Dat bleek in het vorige artikel.
In dit artikel komt aan de orde dat er voor God geen verschil is tussen
Joden en niet-Joden. Is er helemaal geen verschil? Ook aan die vraag
wordt aandacht besteed.
Eén HERE
Er is geen onderscheid tussen Jood en Griek. Dat schrijft Paulus in
Romeinen 10:12. In de brief aan de Romeinen heeft hij het meer dan eens
over Jood en Griek. Met de Griek bedoelt Paulus de niet-Joden. Om die
reden vertaalt de NBV dit woord met: de andere volken.
Paulus vervolgt dat Christus Here is over allen, rijk voor allen die Hem
aanroepen. Al wie de naam van de Here aanroept, zal behouden worden. Al
wie in Hem gelooft, zal niet beschaamd uitkomen (Romeinen 10-11-13).
Zoals Abraham de vader van alle gelovigen is, zo is Jezus Christus de
ene Heer van alle gelovigen, ongeacht Jood of niet-Jood.
Lees meer: Er is geen verschil
