Op 6 februari vergaderde de classis Zwolle. Voor het eerst fungeerde de scriba van de classis als postadres voor de scriba van de roepende kerk. Deze nieuwe vorm van coöperatie is door zowel de scriba van de classis als de roepende kerk als goed ervaren. De vergadering stemde ermee in dat ook in de toekomst de samenwerking tussen de scriba van de roepende kerk en de scriba van de classis in deze lijn wordt voortgezet.

Liegen is altijd verboden. Nooit mag je vanbinnen het ene denken en dan het andere verkondigen. Je moet eerlijk zijn. Altijd. Augustinus (354-430) was daarover duidelijk. Daarover heeft hij twee keer een traktaat gepubliceerd, beide keren naar aanleiding van omstandigheden in de kerk van zijn dagen.

Toen Augustinus de eerste keer over liegen schreef, was hij nog maar pas bisschop. In dat traktaat uit het jaar 395 wilde hij iets zeggen over een tekst uit de brief aan de Galaten. Daarin staat dat Paulus Petrus had berispt. Dat was omdat Petrus niet met christenen uit de heidenen wilde eten. Hij at met christenen uit de joden. Sommigen zeiden: de apostelen hadden geen echt conflict. Hoe zouden dienaren van God ruzie maken? Ze deden alsof. Dat was om wille van de verkondiging van het evangelie. Om iets duidelijk te maken. Augustinus vindt dat echter een volstrekt verkeerde gedachte. De apostelen hebben geen spelletje gespeeld. Ze hadden daadwerkelijk een conflict. Doen alsof is verwerpelijk in Gods ogen, ook als iemand dat zou willen gebruiken in dienst van het evangelie. Daarom dus dat traktaat.

Kenmerkend voor een christen is onder meer gehoorzaamheid aan de wil van God. Maar hoe kun je gehoorzamen in een weerbarstige werkelijkheid? Soms kun je niet anders dan een compromis sluiten. Of wordt heel ons leven misschien gekenmerkt door een compromis?

God eist dat wij Hem gehoorzamen met heel ons hart, met heel onze ziel en met heel ons verstand. Deze gehoorzaamheid mag zich niet beperken tot alleen ons innerlijk. Ook ons lichaam is daarin betrokken. Bovendien zullen we Hem altijd gehoorzaam moeten zijn. Niet maar af en toe, niet alleen maar op die momenten die wij zelf uitkiezen.

Jezus voor ogen – beelden en woorden voor de veertigdagentijd. Red. Marleen Hengelaar-Rookmaaker. Uitg. Buijten en Schipperheijn, Amsterdam. ISBN 9789058816917 – 174 pag. Prijs € 16,00.

Wat doet u in de veertigdagentijd?

Op een facebookpagina van onze gemeente vroeg iemand of er gemeenteleden waren die tijdens de veertigdagentijd persoonlijk of als gezin dingen anders dan anders deden. Iemand antwoordde: die  periode is ‘al een aantal jaren een bijzondere tijd voor ons die we heel bewust beleven. Hulpmiddel: een boekje met een overdenking per dag en veertig dagen iets laten staan wat je op prijs stelt of gewend bent. Goede tijd!!’ Ik heb de indruk dat dit in protestantse kring – ook wel in christelijk-gereformeerde kring – de laatste jaren vaker gebeurt. Meer dan vroeger in elk geval. Klopt dat?