Spotlight: Dankbaar en verwonderd
Er wordt aan mij wel eens de opmerking gemaakt: ?u hebt als predikant
een toepasselijke naam?. Dan denk ik: dat zullen ze ook tegen mijn vader
gezegd hebben, in de tijd dat hij een groentezaak had. Er wordt in de Psalmen heel vaak over ?lof? gezongen. Ik denk aan die keer toen we als gezin te laat in de kerk kwamen. Wij liepen door het gangpad, mijn vader voorop, terwijl de gemeente Ps. 100: 3 aanhief: ?gaat tot zijn poorten in met lof?.
Het gaat in de Psalmen natuurlijk over de lof van God. Hij moet de eer krijgen.
Mijn eerste naam is Jacob, net als de aartsvader die op bedrieglijke manier de zegen in bezit probeerde te krijgen. Dat herinnert mij eraan wie ikzelf ben. Mijn tweede naam is Jan, afgeleid van Johannes, die naam betekent: de Here is genadig. Door genade wordt ons leven een loflied.
Het ligt mij niet zo dat de spotlights op mij gericht zijn. Ik zie het als mijn roeping om de schijnwerper te richten op mijn Zender. ?Want ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u, dan Jezus Christus en die gekruisigd?, met dit woord uit 1 Kor. 2: 2 heb ik mij aan mijn eerste gemeente verbonden.
Toch voldoe ik graag aan het verzoek van de redactie om zo iets te verwoorden van mijn dankbaarheid. Dat ik predikant geworden ben en al weer vijfentwintig jaar mag zijn, is dankzij Gods genade.
?Ik wil graag dat jullie bidden voor mijn kinderen die niet meer naar de
kerk gaan?, zei ze. Moedig vond ik dat. Heel veel ouders kennen die
moeite en verdriet. E?n of meerdere kinderen gaan niet meer naar de
kerk. Maar ouders durven er niet over te praten. Gemeenteleden durven er
niet naar te vragen. Kerkenraadsleden kijken er soms zo maar aan
voorbij. Het is te pijnlijk, brengt in verlegenheid, geeft geestelijke
worsteling en schuldgevoel. Hoe kunnen we er beter mee omgaan, wanneer
kinderen andere wegen gaan. Ik wil pogen een richting te wijzen. Mijn
hoofdmotto is: Breng je kind niet allereerst bij de kerk, maar bij het
kruis! 
Enkele maanden geleden bezocht ik met enige leden van het moderamen van
onze gemeente de wat in het Engels heet Global Leadership Summit. Deze
term staat voor de jaarlijks terugkerende leiderschapsconferentie die
georganiseerd wordt door Willow Creek Nederland (WCN). Een organisatie
die aangesloten is bij de uit de Verenigde Staten afkomstige Willow
Creek Association. WCA heeft ruim 13.000 lidkerken in meer dan 35
landen, die meer dan 95 verschillende denominaties vertegenwoordigen. Er
worden tienduizenden kerkleiders getraind en ieder jaar miljoenen
boeken en dvd?s uitgezet ter ondersteuning. Ik wil van deze conferentie
graag een en ander met u delen.
Enkele jaren geleden uitte Stefan Paas in een gesprek zich enthousiast
over het werk van de theoloog Miroslav Volf. Ik moest bekennen dat ik
niets wist van Volf en zijn werk. Daar is verandering in gekomen. Ik
weet nu dat hij afkomstig is uit Joegoslavi?, getrouwd met een
Amerikaanse en woont in Amerika waar hij werkt aan Yale University.
Enkele jaren geleden is op aandringen van de vorige minister van
Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) Cees Veerman, de Groene
Kennis Coöperatie (GKC) opgericht. De GKC is een overkoepelend orgaan
van alle groene kennisinstellingen in Nederland, van VMBO tot en met de
Wageningse Universiteit. Eveneens op aandringen van Cees Veerman worden
de innovaties in het Groen Onderwijs onder de vlag van de GKC door
programmateams uitgevoerd. Het voordeel van deze aanpak is dat de
minster voor bepaalde thema?s nu ??n aanspreekpunt in het Groen
Onderwijs heeft, en niet langer voor elk onderwerp bij circa 15
verschillende scholen hoeft aan te kloppen.