Galaten 5, 24: Liefde, blijdschap, vrede, zelfbeheersing… Hoeveel mensen zijn daarnaar niet op zoek in onze tijd. Moge God het werk van alle psychologen en therapeuten rijk zegenen. Maar is het mogelijk dat deze prachtige krachten ook in de kerk door het werk van Gods Geest ontstaan? Dat mensen vol innerlijke pijn en onvrede er zo uit gaan zien? Een serie korte artikelen.

Veel mensen vinden het voorjaar de mooiste tijd van het jaar. Omdat het elke dag een beetje langer licht is en omdat de natuur uitloopt! Wat is dat een prachtig gezicht: uit de dorre aarde schieten kleine groene sprietjes op en ze worden langzaam maar zeker steeds groter. En aan de bomen verschijnen knopjes en ook die lopen uit. En voor je het weet is alles om je heen overweldigend groen en vol met allerlei kleuren.

Steekt de loftrompet, ademt opgetogen!

Dank zij Gods verzet wordt uw leed beloond,

wordt de dood ontkroond – open gaan uw ogen!

We kunnen er wat van: over het weer praten. En zeker deze dagen is ‘het weer’ hét gespreksonderwerp. ‘Het blijft maar koud, hè?’ ‘Witte Pasen, dit jaar; nog kouder dan afgelopen Kerst’. ‘Alleen uit de wind is het lekker’. Vogels die 4000 km deze kant op zijn gevlogen kunnen niet genoeg voedsel vinden. Meer dan genoeg mensen die geveld zijn door griep of vergelijkbare verschijnselen. En dat ook langdurig blijven – omdat het zonnetje maar niet echt gaat schijnen. We konden al prima met elkaar over het weer praten maar nu zeker!

En gisteren – eerste Paasdag – zongen we met de kinderen in de kerk: Weet je dat de lente komt! Een couplet dat een aanloopje is naar het volgende: ‘Weet je wel dat Jezus leeft, Jezus leeft, Jezus leeft. Weet je wel dat Jezus leeft, Hij is opgestaan.’ Zo is het weer van deze dagen een interessant beeld geworden voor de belofte die ligt opgesloten in de opstanding van de Here Jezus Christus. De belofte! De lente komt. En de werkelijkheid van Jezus’ opstanding zal zich ooit aan ons helemaal openbaren.

Zoals in de Joodse godsdienst Pesach het grootste feest is, zo is dat ook het geval in de christelijke traditie. Al zal de volksdevotie misschien eerder voor Kerst stemmen. Wie echter naar de oosters-orthodoxe kerken kijkt, ontdekt dat het Pasen daar het belangrijkste feest is, en ook zo door het kerkvolk wordt gevierd. Aan twee zaken valt dat af te lezen. Eerst aan de functie en inhoud van de ikoon. Vervolgens aan de vorm en inhoud van de viering zelf. Dan blijkt dat er heel wat meer aan de orde is, dan wij veronderstellen.