We hebben allemaal één ding gemeen en dat is dat we allemaal een hekel aan de overheid hebben. Deze uitspraak wordt toegeschreven aan onze voormalige minister-president Ruud Lubbers. Ook kerkmensen laten meer dan eens hun afkeer van de overheid blijken. Maar is dat terecht? Daarachter ligt de vraag naar de verhouding tussen kerk en overheid.

Wanneer onze Nederlandse geloofsbelijdenis spreekt over de overheid noemt zij allereerst Gods goedheid. God wil niet dat wij schade lijden maar dat wij tot ons recht komen. In de wereld waarin wij leven, is een schadevrij leven echter niet vanzelfsprekend. Mensen die aan zichzelf zijn overgelaten, hebben weinig geduld met elkaar. Ze doen elkaar meer dan eens kwaad. De ene mens is voor de andere een wolf, aldus Thomas Hobbes. Maar God is goed. Hij heeft een middel gegeven waardoor dit kwaad wordt ingeperkt en wij in een betrekkelijke vrede zouden kunnen samenleven: de overheid. Haar taak is het bewaken en bevorderen van rechtvaardige verhoudingen.

In het voorjaar van 1988 was ik op Cyprus in Larnaca, om tien gastcolleges te geven in het kader van MERF (Middle East Reformed Fellowship= Gereformeerd Contact in het Midden Oosten) aan predikanten en evangelisten uit de landen om de Middellandse Zee. Dit keer kwamen ze uit Syrië, Libanon, Egypte en Soedan.

Over de preek valt heel wat te zeggen. Collega Stoffer Otten wijdde reeds drie artikelen aan dit onderwerp. In zijn eerste artikel stipt hij de verlegenheid met de preek aan om vervolgens aan te geven dat hij zonder de Geest en daarachter het mandaat van roeping en zending het geen seconde in zijn hoofd zou halen de kansel op te gaan. Hij heeft het dan vooral over de voorganger zelf. In zijn tweede artikel komt de hoorder in het vizier: hoorder waar zit je en op welke manier luister je? Hoe bereikt de prediker zijn gehoor (al die verschillende doelgroepen)? Heb je dan genoeg aan de woorden: God werkt het geloof door het gehoor? In het derde artikel gaat hij o.a. in op de visie van Wim Dekker.

Eerlijk gezegd weet ik niet goed waar ik beginnen moet. Ik heb in mijn boekenkast wat rondgesnuffeld en houd nu een boekje uit 1977 in mijn handen. Zo wordt er gepreekt luidt de titel. Dr. M.H. Bolkestein doet daarin verslag over de communicatievormen in 89 preken uit diverse kerkelijke liggingen.