{mosimage}Het onderwijs is voortdurend in beweging. Er wordt gekscherend wel eens
gezegd dat veranderingen de enige constante factor in het onderwijs
zijn. Bij veranderingen heb je voorstanders en tegenstanders. Dat is de
constante factor bij veranderingen. Dat geldt in het onderwijs, dat is
in de kerk ook zo.
In de afgelopen jaren is competentiegericht onderwijs (CGO) op veel
scholen ingevoerd. Als ik de onderwijsontwikkeling van de afgelopen
jaren vereenvoudigd samenvat, ziet het er als volgt uit: vroeger vonden
we (parate) kennis heel belangrijk, daarna kregen we meer aandacht voor
vaardigheden en nu komen die twee bij elkaar en noemen we dat
competentie.
De manier waarop scholen competentiegericht onderwijs hebben ingevoerd
is heel verschillend. Dat komt onder andere omdat scholen het begrip
competentie verschillend hanteren.
Lees meer: Onderwijskunde
{mosimage}Er is ook nog een sorry. Dat zei een vrouw in een discussie over het
oplossen van conflicten. Wie zou dat niet met haar eens zijn?
Bij nader inzien is het met het zeggen van sorry niet zo eenvoudig als
het lijkt. Het komt vaak voor dat iemand geen sorry wil zeggen. Ook
wordt meer dan eens sorry gezegd op een toon die duidelijk maakt dat het
niet gemeend is.
Iemand dwingt zichzelf ertoe sorry te zeggen in de hoop dat hij dan van
het probleem af is. Of iemand wordt door een derde min of meer gedwongen
sorry te zeggen. Geen wonder als de beledigde partij zo’n excuus niet
aanvaardt.
Als er wel serieus excuus wordt gemaakt wordt dat trouwens ook lang niet altijd aanvaard.
Sorry zeggen blijkt nog niet zo eenvoudig te zijn. Sorry ontvangen trouwens ook niet.
Lees meer: Sorry
{mosimage}Pieter en Hanna-Ruth wonen en werken in Centraal-Azië. Ze houden de
lezers van het kerkblad regelmatig op de hoogte van hun wel en wee.
Zo, alle feestdagen zijn weer achter de rug en het gewone leven gaat
weer zijn gangetje. Het is voor ons toch best gek om de feestdagen zo
ver weg door te brengen. De afstand is op sommige momenten heel groot en
op andere momenten weer heel klein. Door de moderne media kunnen we
hier gewoon meegenieten van de top 2000 tijdens het oliebollen bakken.
Op zo’n moment waan je je in Nederland. Maar als je dan oudejaarsavond
met allemaal Russisch sprekende mensen doorbrengt, die allemaal andere
tradities op zo’n dag hebben, is de afstand naar Nederland toch weer erg
groot!
Hoe gaat dat contact van ons met Russisch sprekenden nu eigenlijk? We
zitten hier nu ongeveer vijf maanden. Daarvan hebben we tot nu toe drie
maanden Russisch gestudeerd. Omdat het lessysteem hier heel anders is
dan we in Nederland gewend waren, leren we niet meteen de gewone
dagelijkse dingen. We hebben vooral grammatica bestudeerd de afgelopen
maanden. We kennen nu dus vrij veel grammatica en weten theoretisch hoe
een zin er uit hoort te zien in deze taal.
Lees meer: Wonen en werken in Centraal-Azië (3)
{mosimage}Over de tijd tussen de hemelvaart en de wederkomst van Christus spreekt
de Bijbel in beelden. Eén beeld zegt dat die tijd duizend jaren duurt.
Gedurende die tijd is de duivel gebonden. Christus regeert. Daarna zal
Hij wederkomen om te oordelen de levenden en de doden.
Niet iedereen kan deze gedachte meemaken. Zelfs vinden sommigen dat zij
ingaat tegen het woord van God. Het kan toch niet waar zijn dat de
duivel nu gebonden is? Waar komt dan de ellende in de wereld vandaan?
Velen menen dat de tijd waarin de duivel gebonden is nog moet komen en
dat pas dan Christus met de heiligen duizend jaren zichtbaar en
lichamelijk zal regeren.
Een broeder en zuster die deze mening zijn toegedaan spoorden mij aan de
Bijbel op dit punt te onderzoeken 'los van de geschriften van de kerk'.
Zij kenden blijkbaar de kerkorde van onze kerken waarin staat dat er
geen schriftuurlijke grond is voor de leer van 'een regering van de
heiligen op aarde gedurende duizend jaren'. Deze broeder en zuster zijn
niet de enigen in onze kerken die deze opvatting hebben over de duizend
jaren die genoemd worden in Openbaring 20. Toch leert een nauwkeurig
onderzoek van de Bijbel dat onze kerkorde op dit punt recht doet aan de
Schrift.
Lees meer: Tussen eerste en tweede komst – duizend jaren (1)
{mosimage}‘Het wezenlijke in hemel en op aarde is een langdurige gehoorzaamheid in
dezelfde richting. Dat resulteert altijd en heeft altijd op de lange
duur geresulteerd in iets wat het leven de moeite waard maakt.’
(Nietzsche)
Het levensgevoel van de tegenwoordige wereld druist echter op alle
mogelijke manieren in tegen deze langdurige gehoorzaamheid in dezelfde
richting. De cultuur waarin wij leven en de atmosfeer die wij inademen,
holt het geloof uit, vervluchtigt de hoop, en corrumpeert (bederft, tast
aan) de liefde. En daarmee wordt het wezenskenmerk van een christen
ontnomen.
Geloof is geen activiteit van het verstand of van het hart, of van de
wil, of van een gevoel – het is de totale afstemming van de mens op God.
Geloof kan intellectueel niet gedefinieerd worden; geloof is het
vermogen God achter alle dingen te zien, de verwondering die je voor
eeuwig kind laat zijn.
Als ons denken en geloven gebaseerd is op principes in plaats van een
Persoon, zullen we een verkeerde weg inslaan en het risico lopen uit te
komen bij stokpaardjes en halsstarrigheden, hoe vroom dat ook mag
lijken. De ene grote Waarheid die wij standvastig voor ogen moeten
houden is Jezus Christus. Geloof is het alles omvattende en vurige
vertrouwen van ons hele wezen op de genade zoals God deze toont in Jezus
Christus. Welk verschil maakt dat uit in ons leven?
Lees meer: Gans anders: wat onderscheidt christenen van en in de cultuur waarin zij leven?
