Doodsbang in Ter Apel, maar nu helpt ze INLIA
Vorig jaar zomer kwam de tengere Syrische aan bij het aanmeldcentrum in Ter Apel. Ze dacht er veiligheid te vinden. Maar Ter Apel was “een horrorfilm”. Ze was dolblij toen INLIA haar onderdak verschafte. Nu helpt Zilan (38) waar ze kan.
Er lagen honderden mensen voor de toegangspoorten van het aanmeldcentrum. Zilan was alleen, en bang in mensenmassa’s. Maar ze kon nergens heen, niet ontsnappen aan het lawaai, de ellende. De komst naar Ter Apel was geen keuze. “Op de vlucht bepaalt toeval je bestemming.”
Vluchten betekent je leven riskeren. “Dat doe je alleen als je geen andere opties hebt.” In het holst van de nacht dwars door de bergen, ze zag nog geen hand voor ogen. Zouden ze patrouilles tegenkomen? Wilde dieren? Wie waren de mensen in het gezelschap eigenlijk? Wat zou er gebeuren? Een jonge vrouw alleen. “Ik was zó bang.”