‘Ze produceren alleen rapporten, maar verder gebeurt er niets.’ Bruce, Pakistaan, hoogopgeleid en onvermoeid pleiter voor de armen, is duidelijk niet te spreken over de grote internationale organisaties voor ontwikkelingswerk. ‘Er gaan sloten subsidies heen, maar weinigen worden er beter van.’ Ik kan wel met hem meevoelen. Kleinschalig particulier initiatief, daar heb je meer aan. Daar zit nog passie en bewogenheid en niet te vergeten: toewijding. Daar zitten nog mensen die zich geroepen weten en zichzelf geven. Deze onmisbare eigenschappen vind ik tot mijn grote vreugde hier in deze kleine sloppenwijk waar de organisatie ‘The Saviours Welfare’ haar bijzondere werk doet.

Ik zal het maar gelijk eerlijk bekennen: ik ben nog geen veertig jaar. Toch heb ik dit boek gelezen, omdat ik benieuwd was naar wat de auteurs te zeggen hebben over de verschillende fases van het leven en dan met name de fase van het leven van een man na zijn veertigste. Op Groot Nieuws Radio hoorde ik een interview met een van de auteurs en ik dacht: ‘Dat boek wil ik wel eens lezen!’ Daarbij kwam ook de gedachte naar boven: ‘Wellicht zit er ook iets waardevols in voor de lezers van het kerkblad.’

De auteurs hebben ervaring opgedaan met het begeleiden van mannen die in het midden van het leven staan. Tijdens zogenaamde karakterweekenden hebben ze vele mannen gesproken. Daarom hebben ze een goed beeld van de worstelingen, uitdagingen en kansen die deze mannen tegenkomen. Ze verwerken in dit boek ook hun eigen ervaring van hoe ze de periode in het midden van hun leven hebben doorlopen. Als ik het goed begrijp is het doel van het boek om mannen toe te rusten hoe ze die periode zo kunnen doorlopen, dat de tijd die erna komt een periode wordt waar je tevreden en met geluk en voldoening je leven mag leven overeenkomstig de roeping die de Here God voor je heeft.

Dit boek - geschreven door ervaringsdeskundige Erna Oosterveen - probeert de impact van de ziekte kanker duidelijk te maken. In Nederland hebben ruim 800.000 mensen met deze ziekte te maken of te maken gehad in ontzettend veel verschillende verschijningsvormen. Met andere woorden: vroeg of laat komt de ziekte ook onze context binnen. Dat weten we natuurlijk wel uit voorbedes die gedaan worden in de gemeente, maar toch.

Jan en Petra willen over enige tijd trouwen. Zij zien uit naar hun trouwdag. Deze dag moet onvergetelijk worden. Eerst geven ze hun ja-woord voor de overheid, en dan later op die dag zouden ze hun ja-woord willen herhalen in de kerk. Daarom hebben ze de kerkenraad gevraagd of ze ‘in de kerk mogen trouwen’.

De kerkenraad heeft met blijdschap daarin toegestemd. Het jonge paar leeft mee met de gemeente. Er is geen enkel bezwaar tegen een speciale kerkdienst waarin samen met en voor hen wordt gebeden om Gods zegen. Daarom deelt de kerkenraad aan de gemeente mee dat Jan en Petra de kerkelijke bevestiging van hun huwelijk hebben aangevraagd.