Na het boekje 'Lente in de kerk' dat de PKN-predikant van wijkgemeente de Samaritaan in Rotterdam in 2020 schreef, heeft hij nu een boekje geschreven aan de hand  van de vier seizoenen. In je persoonlijke geloof en ook in de gemeente kan er sprake zijn van herfst, winter, lente en zomer. Periodes van afval en somberheid, waarbij het soms de vraag is of je de kou wel overleeft, en ook periodes van verwondering over die eerste uitbottende knop in een boom die al zolang geen teken van leven meer geeft.

Ds. Lieuwejan van Dalen is sinds zondag 28 augustus predikant van de kerk van Zwolle. Een interview, niet omdat hij het ressort van de Particuliere synode van het Noorden binnenkomt, maar omdat hij zijn loopbaan binnen het Noorden vervolgt.

Zou u iets over u zelf kunnen vertellen?

Jazeker, ik ben getrouwd met Sarianne - nu bijna 25 jaar. We hebben vijf kinderen en een kleinkind. Onze tweede zoon is in Hoogeveen achtergebleven en de jongste drie kinderen zijn mee naar Zwolle verhuisd; onze oudste zoon woonde al op kamers in de binnenstad van Zwolle.

Na de studie in Apeldoorn zijn we in 2002 in Hasselt begonnen en daarna in Hoogeveen in 2007. Daar hebben we vijftien jaar ons werk mogen doen.

Met dit laatste artikel sluit ik een korte serie artikelen af over de frequentie van het avondmaal. In al deze artikelen ging het – vanuit verschillende kanten – over de frequentie van het avondmaal. In dit laatste artikel sta ik stil bij het woord verbinding. Het avondmaal verbindt ons namelijk aan Christus en aan elkaar.

Verbinding

Het is Calvijn die sterk benadrukt dat het avondmaal ons aan Christus verbindt. De Heilige Geest gebruikt de zichtbare tekenen van brood en wijn om de gelovige deel te geven aan het lichaam en bloed van Christus. In het avondmaal gebeurt er dus echt iets. Niet met de tekenen van brood en wijn, maar met de gelovigen, omdat de Heilige Geest hen voedt met geestelijk voedsel.

Op D.V. vrijdag 16 september hoopt ds. Van Roekel bevestigd te worden als predikant van Heerde door zijn voorganger ds. Mulder. We stellen ds. Van Roekel een aantal vragen.

U hebt voor de zomer het beroep van Heerde aangenomen. Kunt u iets vertellen over hoe dat in zijn werk gegaan is? Hoe weet u bijvoorbeeld dat u naar Heerde moest gaan? Wat betekende het afscheid van Bennekom/Oosterbeek voor u?

Toen de kerkenraad van Heerde mij begin dit jaar benaderde met de mededeling dat ze me een aantal maanden via de livestream hadden gevolgd en ik voor hen een serieuze optie was om eventueel op tweetal te komen, was dat voor mij een complete verrassing. Daarna heb ik twee erediensten in Heerde geleid, gevolgd door een tweetal. Dat werd begin april een beroep, dat ons allereerst in verwarring gebracht. We waren met alle vezels van ons bestaan aan de gemeente van Bennekom verknocht. Gaandeweg groeide de overtuiging dat de Heere onze weg omboog naar Heerde. Daar heeft het gesprek met de kerkenraad over prediking, gemeenteopbouw en het takenpakket van de predikant een rol ingespeeld, maar ook met onze  persoonlijke gebeden en overwegingen voor Gods aangezicht. Er ging steeds meer kracht uit van het beroep, dat ik daarom met vrijmoedigheid aannam. Het afscheid van Bennekom (en de oud-leden van Oosterbeek) viel ons zwaar. We hebben daar een rijk gezegende tijd gehad en wisten ons met warme banden aan de gemeenteleden verbonden.