Ik kan het niet laten om dit dubbele artikel te schrijven. Omdat het een thema raakt dat mij geweldig bezighoudt. De eenheid van de kerk. En dan kijk ik niet alleen naar onze eigen kerken, maar veel breder.

 

Ik pak de zaak bewust op vanuit missionair oogpunt. Ieder mens heeft zijn eenzijdigheden, en dit is die van mij. Ik geef het direct toe. Ik geloof echter dat het juist het hele gebeuren van de zending is, dat ons – ook in Nederland – het een en ander zou kunnen leren over eenheid. Of zelfs: zou moeten leren.

Ik wil drie dingen doen. Eerst kijk ik naar de situatie in Nederland. Daarna duik ik in een stukje geschiedenis. En ten slotte maak ik wat theologische opmerkingen.

 

Ieder die gelooft, heeft zijn eigen gedachte over God en zijn manier van handelen. Die gedachte krijgt ook al in de kinderjaren enige vorm, doordat je leert hoe je de HERE God aanspreekt, wat je van Hem mag verwachten, en hoe Hij Zich bekendmaakt.

 

Mensen hebben verschillende godsbeelden: God als de ontzag- en vreeswekkende, een vriend met wie je vertrouwelijk omgaat, een weldoener die goede dingen doet en succes garandeert, een afstandelijke god hoog daarboven, een god die in heel de werkelijkheid aanwezig is en alles doordringt, een god die met deze wereld meelijdt, een vaderfiguur of juist niet. Zo heeft ieder zijn eigen voorstelling. Deze voorstelling is mede gevormd door de ervaring die je hebt opgedaan in je leven. Positieve ervaringen met je ouders en met mensen in de kerk spelen een rol in dat vormingsproces, maar ook negatieve ervaringen.

Op 22 oktober kwam de classis Hoogeveen bijeen. De koster had gezorgd voor een opstelling op anderhalve meter afstand, waarbij iedereen wel iedereen kon zien en horen. Het blijft toch vreemd om elkaar niet met een handdruk te begroeten en om allemaal met mondkapje rond te lopen.

Br. Van de Bos opende de vergadering met het lezen van een aantal gedeelten uit Handelingen. Hier zien we hoe God zijn kerk verder over de wereld verspreidde. Het evangelie gaat door, dat gebeurt ook nu, ook als we niet of maar beperkt samen kunnen komen. Daar mogen we om vragen en we mogen het zien. Hij schakelt over op het Drents met een gedicht van Daniël Lohues:

 

‘Kerk zijn is aanpassen’

Op zondag 25 oktober was het 50 jaar geleden dat ds. Renger van de Kamp bevestigd werd als predikant van de gemeente van Stadskanaal. Genoeg reden voor een artikel in de rubriek Spotlight. Op mijn mail met de uitnodiging een artikeltje te leveren kwam een duidelijk antwoord. Mijn collega was niet van plan iets over zichzelf te schrijven. Als ik iets wilde weten, dan kwam ik maar langs. Altijd welkom. En zo fiets ik door het mooiste wijkje van Hoogeveen naar de mooie bungalow waar de familie Van de Kamp woont.

 

Op de bank beland, vraag ik naar stichtelijke woorden of wijze lessen. Die hoef ik niet te verwachten. Maar zonder al te veel vragen en onder het genot van een heerlijk kopje koffie, komt er wel een heel verhaal. Met af en toe een aanvulling of kleine correctie van Marry. Het is samen te vatten in een aantal kernbegrippen.

 

Commentaar

  • Israëlzondag 2024-10-11 17:20:39

    Afgelopen zondag is in veel kerken aandacht besteed aan de bijzondere band van ons als...

  • Ver van ons bed 2024-09-27 17:32:11

    Een korte zoektocht op het internet leert me dat er ooit een programma op de televisie was, dat de...

  • Laatste en eerste 2024-09-14 09:19:44

    Dit is mijn zesenveertigste en laatste commentaar voor dit mooie Kerkblad voor het Noorden. Na...

  • Horrorgezinnen 2024-08-31 08:28:17

    Wat een pijnlijke vertoning op de onlangs gehouden democratische conventie in Chicago. Niet ver...