De eigen taal van kleuren
In veel kerken hangt aan de kansel of ligt gedrapeerd over de liturgische tafel een kleed (antependium) dat in de loop van het jaar een paar keer van kleur verschiet. Dat is geen mirakel. De betreffende kerken blijken te beschikken over meerdere kleden die er vrijwel hetzelfde uitzien, maar verschillend van kleur zijn… Af en toe worden de kleden verwisseld.
Kale muren in het wit
Deze kleurrijke afwisseling is er niet altijd geweest in protestantse kerken van gereformeerde komaf. De calvinistische reformatie heeft met de beelden ook de taal van de kleuren uit de kerk verwijderd, of er in ieder geval geen aandacht aan gegeven. In veel eeuwenoude Nederlandse kerkgebouwen zijn de muren wit en kaal. Toch is in veel van die kerken onder die witte bepleistering meer kleur te bekennen. Het wit aan de muren is vaak aangebracht nadat de kerk was overgegaan naar de reformatie. Bij restauratiewerkzaamheden wordt de pleisterlaag veelal niet meer opnieuw aangebracht. Want bij het verwijderen van de witte laag zijn vaak muurschilderingen tevoorschijn gekomen die al in de vroege Middeleeuwen zijn aangebracht. Protestanten zijn vandaag de dag wat minder allergisch geworden voor beeldende kunst in de kerk. De muurschilderingen worden intact gelaten en met trots getoond aan het publiek.
