Bij het Pinksterfeest hoort het woord ‘vervulling’. De Geest werd uitgestort in de gemeente, en Hij vervulde al die mensen die aanwezig waren daar in Jeruzalem in de bovenzaal. Maar wat betekent dat nou? In dit artikel zoom ik in op wat Lucas hierbij laat zien.
De auteur is religie-en cultuurwetenschapper en werkt bij het Meertens Instituut. In deze studie onderzoekt hij de grote passie voor uiteenlopende passiespelen.
Bij zijn onderzoek gebruikt hij de volgende definitie: een passiespel vertelt het lijdensverhaal van Christus, is multimediaal en gericht op het opwekken van emoties.
Overbekend die woorden, die door de predikant bij de Doop worden uitgesproken: ‘Ik doop je in de Naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest.’
Alleen, het noemen van de Naam van God, de Drie-enige, over een gedoopte wat houdt dat in?
In de Bijbel is de naam die iemand draagt - heel anders dan bij ons - een aanduiding van wat kenmerkend voor die persoon is. Wanneer je iemands naam kent, weet je wie die persoon is. Een opmerkelijk voorbeeld daarbij is de naamsverandering bij de geboorte van de jongste zoon van Jakob. Terwijl zijn moeder, Rachel, het kind aanduidt als ‘smartenkind’, noemt vader Jakob het juist ‘gelukskind’ - Ben-jamin! (Gen.35,18). In de naam klinkt het levensprogramma door.
Wellicht herkent u het wel. Dat je iets verlangt en ernaar handelt terwijl je weet dat God dat niet goed vindt. Ook omstandigheden kunnen verlangens in ons wakker maken. Verlangens die we zelfs niet eens vermoed hadden.
Zoals het verlangen om in corona-tijden te gaan hamsteren ten koste van anderen. Op zich is het hamsteren begrijpelijk, want ten diepste is het een verlangen naar veiligheid. En met dat laatste is op zichzelf niks mis.
Wanneer we toegeven aan gedragingen of gedachten die immoreel zijn, wijten we dat vaak een gebrek aan wilskracht. Maar volgens de theoloog James Bryan Smith* (VS) bestaat er niet zoiets als wilskrácht. Je wil is niet zo zeer een kracht maar meer een soort scharnier dat alle kanten op kan, afhankelijk van een veelheid aan invloeden (lichamelijke toestand, mensen om je heen, je denken en geschiedenis etc.).
Het feest van de hemelvaart van de Here Jezus wordt lang niet door iedereen als feest ervaren. We mogen dan wel zingen: 'De dag van onze vorst brak aan. Zie Gods gezalfde Koning gaat tot zijn hemelwoning', het is doorgaans toch maar een kleine groep die zich op deze bijzondere dag in de kerk bevindt.
Komt dat door de donderdag, zo halverwege de week? Of misschien omdat de hemelvaart in een tijd van lucht- en ruimtevaart een moeilijk voor te stellen gebeurtenis is? Of, en dat is ook mogelijk, omdat wij de betekenis van Jezus vertrek van de aarde zo weinig begrijpen? Anders dan Pasen lijkt de Hemelvaart niet veel invloed te hebben op ons persoonlijk geloof. Jezus is in de hemel, ver weg. Hij is er ‘ons ten goede’ zegt de belijdenis, maar daar houdt het mee op. Hemelvaart, moeilijk te begrijpen. Een weinig feestelijk afscheid. Ook een gebeurtenis met allerlei vragen.
