Dit jaar herdenken wij dat Nederland vijfenzeventig jaar geleden werd bevrijd van de macht van Nazi-Duitsland. Nog steeds zijn er onder ons die de oorlog hebben meegemaakt. De komende maanden vertellen zij ons hun verhaal. Opdat wij niet vergeten …

‘Zelf heb ik een hele fijne jeugd gehad. Als kinderen hebben we eigenlijk weinig van de oorlog vernomen. Het heeft wel een hele indruk op ons gemaakt, maar heeft niet ons hele leven beheerst. Het was een tijd van saamhorigheid en ook van spanning. Als kind pikte je daar genoeg van op, zonder precies te begrijpen wat er aan de hand was. Dat zie je later pas. Maar mijn ouders hebben ons altijd een gevoel van geborgenheid gegeven.’

'Wat is eigenlijk nog christelijk gereformeerd?', hoorde ik een dezer dagen iemand vragen. Wat is heden nog het eigene van onze kerken? Er is de laatste tijd heel wat verwarring ontstaan rond de vragen van vrouw en ambt, van de homoseksuele praktijk en van schepping en evolutie. Over al deze belangrijke thema’s wordt binnen christelijk Nederland niet gelijk gedacht. En evenmin binnen onze eigen kerken. Dat maakt deze vraag tot een dringende. Wat is christelijk gereformeerd? En wat is het typerende van de christelijke gereformeerde prediking?

Psalmen – ze zijn er altijd in het leven van een christen, van wieg tot graf. Maar hoe gebruiken wij het gelijknamige Bijbelboek? Zingen we hele psalmen? Kennen wij het complete Psalter?

Het is niet moeilijk om voorbeelden te geven van groten in de kerkgeschiedenis die lyrisch over de psalmen spreken. Luther schrijft dat je in het Boek der Psalmen de heiligen in het hart ziet, zowel in voor- als in tegenspoed. Calvijn noemt dit Bijbelboek een ‘anatomie van alle delen van de ziel’. En Matthew Henry zegt: ‘Geen enkel boek van geheel de Schrift is meer behulpzaam voor de Godsvrucht der heiligen dan dit boek.’

Jezus bemoedigde in zijn zaligsprekingen zijn discipelen die een moeilijke tijd tegemoet zouden gaan.  Mensen zouden hen met de nek aankijken. Allen zouden zij een kruis moeten dragen. Maar Jezus zei dat zij toch gelukkig zouden zijn: Zalig de vervolgden omwille van de gerechtigheid.

Jezus zag toen zijn discipelen voor zich: Simon Petrus en Andreas, Johannes en Jakobus, Filippus en Bartolomeüs, Matteüs en Thomas, Jakobus de zoon van Alfeüs en Taddeüs, en Simon de Zeloot. Ook Judas was erbij.