De duif tikt gewoon op het raam. Alsof hij aanklopt. “Dat is mijn vriend. Hij is gewend dat ik hem voer,” zegt Alex terwijl hij opstaat, het raam opendoet en de duif uit zijn hand laat eten.

Die duif zal hem nog missen. Want de duif komt iedere dag; koffietijd, vaste prik. En Alex vertrekt binnenkort naar Armenië. “Misschien kunnen de anderen de nieuwe mensen op deze kamer straks zeggen wat hij graag eet”, peinst Alex. Ondertussen snijdt hij fruit voor zijn menselijke bezoek. Mens en duif worden gastvrij onthaald. Heel Armeens dit: gasten krijgen goed te eten. 

Nederland behoort al jarenlang tot de gelukkigste landen van de wereld. Inmiddels zijn we Zwitserland voorbijgestreefd en staan we als nummer vijf op de wereldranglijst. Op sociaal gebied hebben we in Nederland de zaakjes uitstekend voor elkaar. We kennen een reeks van voorzieningen en uitkeringen. Onze gezondheidszorg behoort tot de vooruitstrevendste van de wereld. Ons datanetwerk is het meest ontwikkelde en snelste van Europa. We kunnen ons geluk blijkbaar niet op. Maar hoe zit het met debarmhartigheid van onze Nederlandse samenleving?

Op 5 februari 2020 vervolgde de classis Zwolle haar najaarsvergadering van 2019. Op tafel lagen een viertal voorstellen aan de classis, hoe zij zich zou opstellen tegen het besluit van de gemeente van Zwolle, om gemeenteleden, die in een homoseksuele relatie samenleven, toe te laten tot de avondmaalsviering. Dit besluit van Zwolle strookt niet met besluitvorming van de Generale Synodes van 2013 en 2016.

Van volstrekt onzichtbaar naar tastbare symboliek. Het christendom was bij zijn ontstaan in alle opzichten anders dan de heidense religies. Christenen hadden geen tempels of cultus-heiligdommen. Ze beschikten ook niet over een synagoge, zoals de Joden. 

Ze konden in de eerste eeuwen ook niet beschikken over een kerkgebouw. Ze bezaten geen cultusbeelden om te vereren, geen beelden van Christus, geen beelden van martelaars, geen iconen. Kort samengevat: Christenen bezaten niets, maar ze hadden tegelijk alles. Want Christus was alles en in allen (Kol.3,11).