Ruim twintig jaar geleden kwamen die onheilspellende teksten op rookartikelen. Ook op de gevels van de winkels waar rookwaren te verkrijgen zijn lees je de waarschuwing: ‘roken is dodelijk’. Je zou denken dat iedereen die winkels en die waren zou mijden als de pest, maar dat is niet het geval. De vaste klanten verblikken noch verblozen. Nu, sinds 20 mei jl. wordt de verpakking nog meer aangepast aan de inhoud. Er komen grote illustraties op van door roken verziekte lichaamsdelen. Gaat het helpen? ‘Die vieze plaatjes gaan bij mij geen verandering brengen’, meldt een stugge rookster. Ik vrees dat zij niet de enige is. Die waarschuwingen bergen een boel psychologie. Gevaar is spanning en daar zijn veel mensen juist naar op zoek. En natuurlijk geldt ook hier: de wet prikkelt tot overtreding. Maar vooral geldt, rokers zijn gewoon verslaafden en verslaafden bereik je niet met rationele argumenten.

Laatst was er op tv een documentaire over mensen en wonen. Waar willen mensen wonen? Grofweg bestaan er twee typen: de alfa’s en de bèta’s. De alfa houdt ervan te midden van mensen te wonen. Hij houdt van enige rommeligheid, literatuur, cultuur en contacten. De bèta heeft voorkeur voor meer rustige plekken met ruimte, en met meer nadruk op bezit. De eerste groep geeft nauwelijks om bezit, de tweede is er veel meer op gericht en houdt er ook graag allerlei apparaten op na.

Zou die indeling ook in de kerk bestaan? Maar dan qua visie: hoe wil je kerk zijn? Ik stel me zo voor dat de op apparaten  gerichte bèta’s qua kerk wellicht gericht zijn op het ‘hebben’ van statuten, vastgestelde liederen, kerkgebouwen, vaste orden van dienst etc. De alfa’s daarentegen vinden ontmoeting veel belangrijker, willen met elkaar in gesprek en ze willen elkaars visies op het leven delen.

Deputaten eredienst zullen naar verwachting de generale synode dienen met de resultaten van hun studie naar de vraag of het karakter van de gereformeerde eredienst zich verdraagt met het gebruik van dans en drama in die erediensten. Zou het langzamerhand ook niet tijd worden voor een studieopdracht voor een kerkelijke commissie naar de vraag of het karakter van het christelijk leven zich verdraagt met het gebruik van rookwaren in dat leven?

Vanaf vorige week vrijdag (20 mei) is de regelgeving ten aanzien van de verpakking van tabaksproducten veranderd. De tabaksindustrie mag nu alleen nog maar een verpakking voor haar artikelen produceren waarvan de voor- en achterkant voor vijfenzestig procent bedekt is met een afbeelding van een deel van het menselijk lichaam dat ernstig is aangetast door roken. Deze maatregel is voor heel Europa ingevoerd. De hoop is dat daarmee roken verder wordt ontmoedigd.

In een ‘Commentaar’ van een paar weken geleden werd gesteld dat het basisonderwijs vervrouwelijkt. De Pabo leidt geen mannen meer op voor ‘meester’, vooral omdat de zorgtaken zo op de voorgrond komen in plaats van stevig, inhoudelijk onderwijs. Er staan geen kerels meer voor de klas. Volkomen mee eens. Onze kleinkinderen vinden het geweldig dat ze gym hebben van een echte meester! Overigens de enige man in het schoolteam!

Maar hoe is dat in de kerk? In veel gemeenten gaan de kinderen onder de preek naar de kindernevendienst, de kids-club of hoe het ook maar genoemd wordt. Op hun eigen niveau worden daar verhalen uit de Bijbel verteld. Ze gaan over God, over de Here Jezus. Soms ook spannende verhalen, over David en Goliath, over de storm op het meer van Galilea… In sommige gemeenten is de ‘kindernevendienstpreek’ een eenvoudiger versie van de ‘grote-mensenpreek’, vaak ook wordt een eigen programma gevolgd.