Wat een onrust in de wereld. Wereldwijd onrust, dreiging, geweld, oorlogshandelingen. Tussendoor wordt nog verslag gedaan van een natuurramp – hier of daar (we zijn het bijna al vergeten ‘waar’). Wat gebeurt er allemaal? Vechtende mensen, vluchtende mensen, demonstrerende mensen. Onzekere mensen!

Rabbi Mendel van Kozk verraste eens een paar geleerde mannen, die bij hem te gast waren, met de vraag: ‘Waar woont God?’ Ze lachten hem uit: ‘Schaam je! De wereld is toch vol van zijn heerlijkheid?’ Maar hij beantwoordde zijn eigen vraag: ‘God woont waar je hem binnenlaat.’

Nederland is geen geïsoleerd stukje land. Dat weten we natuurlijk al lang. Import, export, internet, vliegverkeer. Producten en uitwisselingen waar we in de regel beter van (hopen te) worden.

Maar als het Oekraïne-conflict op Nederlandse bodem komt, in de vorm van een paar honderd lijkkisten? Daar schrikken we van. Daarnaast hebben we nog de vluchtelingenstromen. De wereld stroomt letterlijk Nederland binnen en al lang niet meer enkel via  televisiebeelden. En dát in ons polderlandje waar alles redelijk veilig, overzichtelijk en door wetten wordt gereguleerd. Waar een mensenleven telt en tot in de dood omringd wordt met zorg.

'We leven in een bezeten wereld. En we weten het.' Met deze woorden begon Johan Huizinga zijn boek  In de schaduwen van morgen, een tijdsbeeld van een beschaving die zich op een verschrikkelijke manier tegen zichzelf had gekeerd: 'Het zou voor niemand onverwacht komen, als de waanzin eensklaps uitbrak in razernij (…).'

Deze woorden, opgetekend in 1936, zijn uitgekomen. De waanzin brak uit in de razernij van een wereldomvattende oorlog. Dood en verderf waren het gevolg.

7keer7 is de naam voor een zoektocht naar 'een nieuw soort christendom'. Er zijn in het kader van dit project een aantal bijeenkomsten geweest. De conclusies daarvan zijn samengevat in zeven richtingaanwijzers. Deze komen erop neer dat we op onze tocht door het leven diverse zaken achter ons moeten laten en andere zaken juist moeten meenemen. Alle kranten, seculier en christelijk, hebben er ruim aandacht aan geschonken. Ook ons kerkblad zal daar vast nog wel eens meer aandacht aan schenken dan binnen de hiervoor beschikbare ruimte in dit commentaar.

Wat mij allereerst opvalt is de presentatie van die richtingaanwijzers. Ik noem een drietal: stop met geloven (en wordt leerling); stop met gastvrijheid (en word een gast); en: stop met de kerk (en ontmoet elkaar).

Journalist Smouter geeft bij elk onderdeel een toelichting. Maar alleen al dat je radicaal zou moeten stoppen met bijvoorbeeld geloven… en dat daarvoor het ’leerling worden’ in de plaats moet komen... Dat laatste wordt dan ook nog tussen haakjes geplaatst. Om de nadruk te leggen op het stoppen?