Hij komt er weer aan, dit najaar. Ik bedoel de generale synode van onze kerken. Eén keer in de drie jaar wordt deze gehouden en dit najaar is het weer zover. Via de particuliere synodes zijn de afgevaardigden weer gekozen. Uit elke particuliere synode zijn één diaken, zes ouderlingen en zes predikanten gekozen om onze kerken te dienen. Met name schrijf ik hier 'dienen' want soms kan het idee boven komen drijven dat men er naar toe gaat om te heersen.

Zondag 26 mei is de zondag voor de vervolgde kerk. Open Doors vraagt al jaren aandacht voor de vervolgde christenen wereldwijd. Wereldwijd worden honderd miljoen mensen vervolgd omdat ze christen zijn. Wij mogen in een vrij land voor hen bidden, maar we mogen óók door hen bemoedigd worden.

Ik preekte elders. De eerste die ik,  leunend tegen de kerk,  tegenkwam was Sjoerd. Warrige lange haardos en baard  en een gezicht door de drank en het leven getekend. ‘Mag ik ook aan het Avondmaal? Ik ben al twee jaar van de drank af en ik heb mijn briefje ingeleverd.’ Ik gaf hem een hand en zei: ‘Jij bent een zondaar en ik ben een zondaar. Het Avondmaal is voor zondaren.’ Het speelde nog even in de kerkenraadskamer of Sjoerd als gast wel aan mocht gaan. Ja… een briefje had hij wel ingeleverd, maar dat was niet het briefje dat kerkordelijk was voorgeschreven. Zo zou Sjoerd, die al zo vaak tussen wal en schip was beland, ook nu weer tussen wal en schip belanden. ‘Wat zou Jezus doen?’zei ik. Kijk, zo’n vraag geeft een andere kijk en ruimte. Sjoerd mocht aan en ging aan. Hij zag er uit als een zondaar en ging als een zondaar. Van de anderen, die er aan de buitenkant perfect uitzagen en wel het juiste briefje hadden kunnen overhandigen, wil ik hopen dat ze aangingen als Sjoerd. Als zondaar. Niet perfect.

Hoe belangrijk en opzienbarend is een leven? Die vraag bleef hangen nadat ik de bestseller Stoner van John Williams had gelezen. Een boek dat qua populariteit laat op gang is gekomen. Het dateert van 1965. Menig recensent en niet-recensent heeft aan dit boek al lovende woorden gewijd. En inderdaad, het is een indrukwekkend boek. Zoals ik ergens las: ‘Stoner is een onwaarschijnlijk mooi geschreven roman over het weinig opzienbarende leven van een weinig opzienbarende man’.