Twee weken geleden hield minister Frans Timmermans (Buitenlandse Zaken) in de Tweede Kamer een sterk betoog tegen antisemitisme, racisme, discriminatie en islamofobie. Hij sprak over demonen die ons in Europa al jarenlang achtervolgen: 'Als het slecht gaat, zoeken we een zondebok. Joden, zigeuners en tegenwoordig ook vaak moslims.' Een grote bedreiging: Het zit in ieder mens om de ander weg te zetten. 'Maar', aldus de minister, 'het is de triomf van de menselijkheid om dat te overwinnen, om dat niet toe te laten'.

 

Onlangs kwam een predikant via een krant uit voor zijn homofiele geaardheid. Wat later riep een ouderling op hem uit zijn ambt te zetten, want homofiele geaardheid zou op zich al zonde zijn. Verschil maken tussen geaardheid (‘zijn’) en ‘doen’  is volgens deze ouderling niet bijbels. Dat laatste is waar. Het verschil is betrekkelijk. Kijk naar de zonde hebzucht. Deze sijpelt altijd (!) door in ons ‘doen’. Maar is homofiele geaardheid, net als hebzucht en élke zondige neiging, ik-zuchtig en daarmee schadelijk? Dat herken ik niet.

Tablets, ipads en smartphones zijn tegenwoordig niet meer weg te denken uit onze maatschappij. Ze beheersen het leven van ons en dat van onze kinderen. In die zin vormen ze een bedreiging zoals dat ooit zo was met de komst van bijvoorbeeld de televisie en later de personal computer. Verslaving ligt op de loer, voordat je het in de gaten hebt, heb je te maken met een vorm van ‘afgoderij’. Te snel en te gemakkelijk vragen bijvoorbeeld games enorm veel kostbare tijd van veel te veel jongeren.

De taak van een voorzitter is veelomvattend. Hij moet zich goed voorbereiden, de vergadering openen op het afgesproken tijdstip, ervoor zorgen dat alles ordelijk verloopt, niet vooraf zijn  eigen mening kenbaar maken, de gesprekken via hem laten lopen, zoveel als mogelijk iedereen aan het woord laten, er voor zorgen dat niet steeds hetzelfde wordt gezegd, de discussie kort samenvatten, een besluit formuleren en ervoor zorgen dat de vergadering in de buurt van het vooraf vastgestelde tijdstip wordt afgesloten.

 

Zo te zien lijkt dit vrij eenvoudig, maar als je op de stoel van de voorzitter zit dan valt dit in de praktijk nogal eens tegen. Het valt vooral tegen om iedereen aan het woord te laten, terwijl je tegelijkertijd moet voorkomen dat steeds hetzelfde wordt gezegd. Nu kan dat natuurlijk ook liggen aan de kwaliteit van de aanwezige leden.

Het Sociaal Cultureel Planbureau kwam met nieuwe cijfers over de ontkerkelijking van Nederland. De trend is al lang gaande. In 1970 rekende nog ruim zestig procent van de bevolking zich tot een kerkgenootschap. In 1980 was dit vijftig procent en in 2012 nog maar dertig procent. Het kerkbezoek nam eveneens rap af. Halverwege de jaren zestig ging de helft van de Nederlanders wekelijks naar de kerk, halverwege de jaren achtig lag dat percentage op zeventien procent en nu is dat nog maar tien procent. Het vertrouwen in de kerk is dramatisch gedaald. Mede door de beroerde verhalen over misbruik. Maar sowieso hebben we vandaag weinig op met instituten. We regelen ons leven zelf en we vullen het in naar onze smaak. Ook naar onze eigen religieuze smaak. We zijn niet in een geloof-loze wereld beland. Ook de moderne mens hecht eraan iets spiritueels te omarmen of ‘eraan te doen’.

Commentaar

  • Dirk de Groot 2024-10-25 17:15:47

    Woensdag 6 november aanstaande is het, D.V., dankdag voor het gewas en de arbeid: we brengen onze...

  • Israëlzondag 2024-10-11 17:20:39

    Afgelopen zondag is in veel kerken aandacht besteed aan de bijzondere band van ons als...

  • Ver van ons bed 2024-09-27 17:32:11

    Een korte zoektocht op het internet leert me dat er ooit een programma op de televisie was, dat de...

  • Laatste en eerste 2024-09-14 09:19:44

    Dit is mijn zesenveertigste en laatste commentaar voor dit mooie Kerkblad voor het Noorden. Na...