Vanaf de vierde eeuw was de donderdagavond het begin van drie heilige dagen: de dag van het lijden van Christus, de dag van zijn rusten in het graf en de dag van zijn opstanding.

In verscheidene kerken wordt dan het avondmaal gevierd. Want op de avond voorafgaande aan zijn kruisiging heeft de Here Jezus volgens de synoptische evangeliën samen met zijn discipelen de paasmaaltijd gevierd en het avondmaal ingesteld. Daarna is Hij met hen naar Getsemané gegaan, waar Hij gebeden heeft en gearresteerd werd. Daarna volgde het verhoor in het paleis van de hogepriester. In die nacht heeft Petrus zijn Heiland verloochend.

Wanneer je zondags in de kerk zit en ziet de kerkenraad zonder predikant, kandidaat of student binnenkomen, dan weet je het weer: we hebben een leesdienst. (Merkwaardige benaming eigenlijk. Wat is nou ten  principale het verschil tussen een dienst waarin een ouderling leiding geeft of waarin een predikant voorgaat? )

Een van de kerkenraadsleden heeft een groen boekje in zijn hand, waaruit hij een preek heeft gekozen opdat de bediening van het Woord van God doorgaat. En om dat groene boekje gaat het mij. Iedere maand verschijnt er een nieuw exemplaar met hierin vier preken van predikanten uit de breedte onze kerken.

Klassieke kerkdiensten. Menig kind en jeugdige verdraagt de in hun ogen en oren ouderwetse vormen die we gewoon zijn. Klassieke liederen en orgel. Predikant die een monoloog houdt. Wij ouderen vinden het vanzelfsprekend als de jeugd zich aanpast. Week in week uit.

Dan, slechts één keer in de twee maanden: ’s avonds een jeugddienst. Een aantal jongeren staat reeds ’s middags (!) in de kerk te oefenen, op instrument en zang. Maar zit dan ’s avonds de zaal stampvol met ‘ouderen’? Verdragen wij op onze beurt het ‘lawaai’ van het slagwerk? Per slot van rekening zijn we een orgel gewend dat er ook wat van kan. Ongeveer één keer per jaar is er een ‘dienst voor broeders en zusters met een verstandelijke beperking’. Blijven wij ook daar weg?

In het Nederlands Dagblad van 21 februari 2015 stond een artikel over ‘leren profeteren’. Blijkbaar kun je ‘oefenen met profetie’. Gezegd werd dat je door profetie toegang kunt krijgen tot Gods manier van denken.

Deze manier van denken komt ook in onze kerk voor, onder andere via Nederland Zoekt. Ook in onze eigen gemeente wil men meer aandacht voor profetie in de kerkdiensten. Een vorm van profeteren was ik al eerder tegen gekomen in de zogenaamde ‘ministry-gebeden’. Daarbij gaan twee mensen om een derde staan, ze leggen de handen op diens schouder of hoofd en geven dan aan die derde woorden van God door als een openbaring van God.

Nu kom ik inderdaad in de Bijbel wel iets tegen als een ‘profetenschool’ (bijvoorbeeld 1 Koningen 5:22). In het Nieuwe Testament wordt in 1 Korinthe 14 gesproken over de mogelijkheid van profetie in de erediensten. In onze gemeente wordt dan wel eens gezegd: ‘Als je in de eredienst geen profetie toelaat, dan sta je de Heilige Geest tegen.’

Dat is nogal wat!