In veel gevallen is het geven van applaus voor iemand of een groep personen die een bijzondere prestatie heeft geleverd een normale zaak. Het wordt zelfs bijna van je verwacht. Denk bijvoorbeeld aan een diploma uitreiking. Je zoon of dochter krijgt een paar welgemeende woorden van de schooldirecteur en als de handtekening is gezet en het diploma is overhandigd volgt er een applaus van alle aanwezigen als blijk van waardering voor het behaalde resultaat. Je kunt ook denken aan de uitvoering van een operette, waar na afloop van het optreden door het publiek met de handen wordt geklapt voor de spelers als dankbetoon voor datgene wat geboden is.

Hetzelfde ritueel heb je bij een prijsuitreiking op sportief of cultureel gebied. Voor velen werkt het applaus als een stimulans. Ik kan mij dan ook altijd zeer goed voorstellen, dat na een bepaald soort kunstgenot het publiek behoefte voelt zich te uiten en wel door handgeklap. Zelf heb ik dat meerdere malen als positief ervaren.

Economisch

2012 wordt verschillend geduid. Er zijn politici en deskundigen die zegggen dat we dit jaar wel uit de crisis komen. Anderen hebben er een hard hoofd in. Duidelijk is in ieder geval dat er vastberaden keuzes gemaakt moeten worden. Die keuzes zullen pijn doen. Alom zullen er bezuinigingsmaatregelen genomen worden. Er zal een nieuwe koers gevaren moeten worden om uit de crises te raken.

Ecologisch

Duidelijk is geworden dat de doelstellingen van Kyoto niet worden gehaald. Het knarste al in Kopenhagen. In Durban kwam de duurzaamheidstrein welhaast tot stilstand. De reden ligt voornamelijk daarin dat mogendheden niet meer bereid zijn of niet in staat zijn dure investeringen te plegen om de duurzaamheid te bevorderen. Ik heb al eens eerder gezegd dat duurzaamheid een luxe is die rijke landen zich kunnen veroorloven zolang er geld voor (over) is. Hoe de koers opnieuw richting een duurzamere omgeving te krijgen is een open vraag. Bovendien zijn er ook de nodige twijfels of menselijke inspanning sowieso het klimaat ten goede kan beïnvloeden.

 

Dat het zwaar economische tijden zijn, kan onderhand toch niemand meer zijn ontgaan. Wekelijks, zo niet dagelijks, wordt er bericht over de status van de euro, over de verhoren naar aanleiding van de kredietcrisis en over de komende bezuinigingen, die toch weer wat extra zwaarder worden, gezien de slechte financiële ontwikkelingen. Dit is slechts een kleine greep uit de waslijst aan financiële onderwerpen die het nieuws beheersen. Ik weet niet hoe het u vergaat, maar ik raak een beetje het overzicht kwijt. Neem nou de euro: er wordt wel geprobeerd om het hele debat toegankelijk te houden, maar het is zo’n technische kwestie dat de gevolgen van het (niet) redden van de euro ver uit het zicht zijn geraakt.

Deze editie van het Kerkblad heeft als thema ‘een kale Kerst’.

Ik moest denken aan een recent gesprekje in de hal van onze Ontmoetingskerk, in Dronten. Eén van de mannen die catechisatie geeft, vertelde over een Bijbelquiz, die hij bij jongeren van circa 15 jaar had gedaan. Veertien vragen over het Kerstverhaal.
Je zou zeggen, dat verhaal is zo bekend, iedereen scoort wel een dikke voldoende. Toch?

Laten we met een drietal vragen de proef op de som nemen.

En daar laaide de discussie weer op. Die over het homohuwelijk en de weigerambtenaar. Mag een ambtenaar er vanaf zien een huwelijk te sluiten tussen seksegenoten? Weggaan of blijven zitten? Verwacht van deze column niet ‘het’ antwoord.

Ik kan mij herinneren dat er binnen een kerkenraad een lastig vraagstuk speelde. Het ging over de vraag of het huwelijk van een samenwonend stel kerkelijk bevestigd kon worden. Gesprekken met betrokkenen waren gevoerd. De details en achtergronden van de situatie laat ik rusten. De problematiek lag nu op de tafel van de kerkenraad. Voors en tegens werden uitgewisseld. Dan opeens neemt een broeder het woord: ‘Als we hier vóór stemmen dan stap ik op als ouderling.’ Daar ligt de steen in de vijver. Het machtswoord is gesproken. De broeders kijken elkaar beteuterd aan. Dus als we hier vóór stemmen dan weigert broeder X nog langer mee te doen. Dat u het maar weet…

Commentaar

  • Israëlzondag 2024-10-11 17:20:39

    Afgelopen zondag is in veel kerken aandacht besteed aan de bijzondere band van ons als...

  • Ver van ons bed 2024-09-27 17:32:11

    Een korte zoektocht op het internet leert me dat er ooit een programma op de televisie was, dat de...

  • Laatste en eerste 2024-09-14 09:19:44

    Dit is mijn zesenveertigste en laatste commentaar voor dit mooie Kerkblad voor het Noorden. Na...

  • Horrorgezinnen 2024-08-31 08:28:17

    Wat een pijnlijke vertoning op de onlangs gehouden democratische conventie in Chicago. Niet ver...