Sinds een paar weken is onze gemeente weer vacant. En dus krijgen we weer allerlei gastpredikanten op de preekstoel, die door de preekvoorziener zijn gevraagd om in Dokkum te komen preken. Op deze manier maak je weer kennis met de veelkleurigheid van onze kerken. Met één hoofdthema: Jezus Christus en Die gekruisigd.

Wat kosten die gastpredikanten ons eigenlijk? Daaraan moest ik denken toen ik weer aan de beurt was om een commentaar te schrijven.

Misschien vindt u de titel van dit commentaar wel een rare combinatie. Terug naar de toekomst…?

En misschien vindt u de inhoud van dit commentaar ook wel een rare combinatie. Wat hebben de verschillende voorbeelden met elkaar te maken?

Ik hoop dat duidelijk te maken.

1. Op vrijdag 29 en zaterdag 30 juni hield mijn werkgever, de CAH-Dronten, open huis. Iedereen mocht ons nieuwe en prachtige gebouw bekijken. Een gebouw in een grote glazen kas. Een duurzaam gebouw. De warmte in de zomer wordt opgeslagen om er in de winter het gebouw mee te verwarmen. Regenwater wordt gebruikt om de toiletten door te spoelen. Allerlei nieuwe technieken zijn in het gebouw verwerkt.

2. Eind 2010 verscheen er een boek, met als titel ‘Boerenwijsheid’. De ondertitel van het boek is, inspiratiebron voor een duurzame samenleving. Ansulm Grun, een benedictijner, is één van de drie auteurs. In het boek worden landbouw en natuur als inspiratiebron gebruikt voor een duurzame samenleving.

3. Twee maanden terug publiceerde ikzelf een nieuw boek, met als titel ‘Van Groen naar Wijs’. Nee, ik ga geen reclame maken. Het gaat me om wat anders! De ondertitel van dat boek is, landbouwwijsheden en waarden in de Bijbel. In het boek worden waarden als rust en ruimte beschreven aan de hand van bepaalde vakgebieden uit de landbouw. Ook hier is de landbouw inspiratiebron. Evenals de Bijbel trouwens.

4. Vanuit Amerika is een nieuwe beweging aan de gang, die ‘Biomimicry’ heet. In de praktijk worden nieuwe technologieën ontwikkeld, die zijn geïnspireerd door de natuur. Het idee is dat je voor de oplossing van allerlei problemen, de natuur goed moet bestuderen. Zo kom je tot nieuwe en creatieve oplossingen. De natuur als inspiratiebron dus.

U vraagt zich nu misschien af, wat hebben deze voorbeelden met elkaar te maken?

En wat hebben ze te maken met de titel van dit commentaar ‘terug naar de toekomst’?

Voordat ik een antwoord probeer te geven, eerst nog iets anders.

We leven in een onzekere en tegelijk interessante tijd.

Onzeker, want er zijn allerlei crises aan de gang. De banken, de economische situatie, de huizenmarkt, de werkgelegenheid, enz.

Maar ook interessant, want steeds breder wordt de noodzaak ervaren, dat het echt anders moet. Fundamenteel anders. We moeten echt werken aan een duurzame samenleving.

De vraag is: hoe dan? Vaak wordt dan teruggekeken. Waar komen we vandaan? Hoe hadden we het toen georganiseerd? Sommigen denken dat ‘terug naar het verleden’ de oplossing voor alle problemen is. Denk aan het voorstel om de gulden weer in te voeren…

Ik pleit echter voor ‘terug naar de toekomst.’ Dat is, leren van het verleden. En de goede stappen naar de toekomst zetten. Steeds meer mensen gaan dan kijken in de landbouw en in de natuur, wat je daar kunt leren. Je ziet dat bij de zoektocht naar technische oplossingen, bij het ontwerpen van nieuwe gebouwen. Je ziet dat ook in de zoektocht naar inspiratie en waarden.

Als christenen geloven we dat we God op twee manieren kunnen leren kennen.

Uit de schepping en uit de Bijbel.

Christenen, boeren en natuurliefhebbers leven daarom in een interessante tijd. Zij kunnen anderen leren over dingen die echt belangrijk zijn. Over God en zijn grootheid. Over zijn geweldige schepping. Hoe ontzettend knap alles in elkaar zit. We weten nog zo weinig, we kunnen nog zoveel leren!

Het is bijna vakantietijd.

Neem er gerust de tijd voor, om je in de landbouw, de natuur, in God zelf te verdiepen.

Ga eens ‘terug naar de toekomst’.

Dronten
Wiggele Oosterhoff

Nee, dit is geen advertentie op Marktplaats. Nee, het is ook geen tip voor de rits vakantieboeken die u mee neemt. Bovendien, doet u dat met een E-reader, dus een boekenplank aan u slijten is sowieso een onbegonnen zaak. Nee, ik heb het over de bijzondere boekenplank van de Tweede Kamer. Pontificaal staan daar bij de voorzitter, naast enkele forse exemplaren van het Burgerlijk Wetboek, broederlijk naast elkaar de Bijbel en de Koran. Onlangs bood Kamerlid Boris van der Ham van D’66, bij zijn afscheid, aan Kamervoorzitter Verbeet het ‘Theologisch Politiek Traktaat’ van Spinoza aan voor op de bijzondere boekenplank. Nu zal dat u niets zeggen, neem ik aan. U vermoedt al wel dat het niet een Jos van Manen-Pieters of een Henny Thijssing-Boer is.

Individualisering is een kernwoord in onze tijd. Op zichzelf is aandacht voor het individu prima. Maar wat moeten we daarvan denken in een wereld waarin vereenzaming en verkilling toenemen? De zorg voor elkaar staat onder druk. Het sociale klimaat wordt kouder en killer. De een verlaagt de ander maar al te vaak tot een middel om een doel te bereiken: genot, rijkdom of aanzien.

Eeuwenlang is onze westerse wereld ervan uitgegaan dat de mens zich moet schikken naar de orde van God in zijn schepping. Met ons verstand zouden we die orde tot op zekere hoogte kunnen kennen. In de achttiende eeuw verandert het patroon van denken. Mensen hechten minder waarde aan het Woord van God en gaan vertrouwen op hun eigen inzicht in de werkelijkheid. Zij zoeken naar wetten voor het samenleven alsof God niet bestond. Tot dan toe bewoog het verstand zich volgens Kant om de gegeven orde heen. Het is anders volgens hem: het verstand staat in het middelpunt. De dingen van de wereld bewegen zich eromheen. Het verstand ordent zelf de wereld.