Half juni is de generale synode van onze kerken in Dordrecht geopend. Pieter Sijtsma is een van de afgevaardigden. Hij zal ons de komende tijd op de hoogte houden over zijn bevindingen.

15 juni 2019 de eerste zittingsdag. Na een goede nachtrust bij mijn gastgezin word ik om half acht ’s ochtends gewekt. Een prima ontbijt met Brinta volgt. Mijn gastheer brengt mij in zijn auto naar de vergaderlocatie in de binnenstad, de kerk van Dordrecht Centrum. Bij aankomst daar nemen we hartelijk afscheid en bedank ik hem nogmaals voor alle goede zorgen en nodig hem uit om eens langs te komen in Dokkum.

Ik spreek met Wennie en Nanne Davids en met Martha Raveling. Haar man Harrie is aan het werk. We zitten in de ruime serre achter het imposante huis in Nieuwe Pekela. Twaalf jaar geleden zijn ze met zijn vieren in dit gebouw een mini-verzorgingshuis begonnen.

Wat een indrukwekkend gebouw is dit? Waar zitten we hier?

Dit was het kantoorgebouw van Albatros, later Champ Clark, de sigarenfabriek. In deze fabriek is het Groninger Christelijk Mannenkoor Albatros geboren. Bij het rollen van de sigarenbladen zongen de werknemers vaak geestelijke liederen. Ook wel andere liederen natuurlijk, maar de helft van de kerk was toen in deze fabriek werkzaam. In dit kantoorgebouw zijn we met zijn vieren een miniverzorgingshuis begonnen. 

Tempelman groeide op binnen wat hij noemt ‘de laatste zuil van Nederland’, de gereformeerd vrijgemaakte kerk. Onderwijs, camping, krant, alles had het label vrijgemaakt. En het was voor de hand liggend dat hij in Kampen (vrijgemaakt) theologie zou gaan studeren.

Hij koos echter voor Amsterdam. Een vrouw uit zijn gemeente zei toen: ‘Als je naar Amsterdam gaat, zul je je geloof verliezen.’ En inderdaad Gerko ging van absolute zekerheden naar absolute twijfel.

In het Hooglied bezingt de bruidegom de schoonheid van zijn bruid (4,14). Deze schoonheid is vergelijkbaar met een prachtige tuin. In die tuin groeit onder andere saffraan, een krokussoort. Deze soort groeide oorspronkelijk alleen in Klein-Azië. Maar de bruidegom uit het Hooglied kende deze bloem ook. Saffraan was toen dus ook in het Midden-Oosten bekend. Zo tekent de bruidegom zijn bruid. Zij is als een tuin met allemaal soorten krokussen in verschillende kleuren: wit, geel, licht- en donkerrood, en vooral ook blauw.