In het jaar dat we in Nederland 75 jaar bevrijding van de Tweede Wereldoorlog mogen vieren zijn we opeens stilgezet. Een wereldwijde pandemie verhindert ons te doen wat wij eigenlijk als vanzelfsprekend beschouwen. En tegelijk wisten we het ook wel. We zijn bevoorrecht. Dankbaarheid past ons.
Vorig jaar verscheen een bundel bijdragen over de uitleg van het Nieuwe Testament. De bijdragen zijn van de hand van dr. D. Holwerda (1920-2011). Dr. Holwerda was hoogleraar Griekse taal- en letterkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Vanwege zijn kennis van het Grieks kon hij vaak – zo lezen we ook op de achterflap van het boek – tot verrassende gezichtspunten komen in de uitleg van het Nieuwe Testament.
Durf te gaan! Een inspirerende titel, die vraagt om een vervolg. Waarheen? De ondertitel – Leven met hooggevoeligheid als talent – is al net zo uitnodigend. Hoe dan?
De achterflap onthult al een groot deel van de inhoud.
Je wordt uitgenodigd om dit boekje te lezen. Het is gemakkelijk geschreven vanuit de ervaringen van de schrijfster, die we kunnen kennen van de televisie. Marion Lutke. Hooggevoelig? Zij?
In 1944 zat Nederland midden in de tweede wereldoorlog. Die oorlog drukte zwaar op de mensen. Maar in dat jaar 1944 woedde ook een kerkelijke strijd binnen de toenmalige Gereformeerde Kerken in Nederland, met als uiteindelijk gevolg dat deze kerken scheurden en dat de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) ontstonden. Aan de huidige catechisanten is dat nauwelijks uit te leggen, zo ontdekte ik dit voorjaar nog weer eens: hoe kunnen christenen onderling zó zaken op de spits drijven, terwijl om hen heen alles in brand staat? Die prangende vraag klonk toen ook wel, maar werd gepareerd met een verwijzing naar 1619: tijdens het twaalfjarig bestand van de tachtigjarige oorlog werden in Dordrecht de besluiten tegen de Remonstranten genomen, met een scheuring tot gevolg. Hoe je dat inhoudelijk ook beoordeelt, in ieder geval was er toen geen directe oorlog.
Toen God op Sinaï met Israël een verbond sloot, heeft Hij aan zijn volk de Thora, zijn Woord, gegeven (Ex.19,20). Volgens de joodse traditie gaf hij via Mozes zijn Thora in twee vormen: schriftelijk en mondeling!
Waarom in twee vormen? Op zo’n vraag geeft men binnen het jodendom dikwijls een antwoord in de vorm van een gelijkenis. Men zegt dan: ‘Waarmee kan men dat vergelijken? Met een componist (God) die een partituur (de schriftelijke Thora) schreef van een prachtige symfonie voor orkest (Israël). Omdat in de symfonie niet stond hoe de partituur uitgevoerd moest worden, gaf de componist in een aantal aanvullende mondelinge lessen (de mondelinge Thora of Talmoed) de uitvoeringspraktijk door.’
