Er gebeurt van alles tijdens de synode van onze kerken. In diverse kranten staan verslagen van de besprekingen. Het is u vast niet ontgaan. De ene krant benadert de onderwerpen zus, de andere kijkt er op een ‘zo’ manier tegen aan. Als verre kijker hoop je er dan maar het beste van. Je vraagt je af: Dienen zij en wij de Heer met wat we doen, schrijven en zeggen?
De jury van de Zuid-Afrikaanse Helgaard Steyn Prijs noemt Feest van de ongenoden: het beste boek van de afgelopen vier jaar in alle genres. Dat schiep bij mij hoge verwachtingen. Het kostte me echter moeite in het verhaal te komen. Maar toen ik er eenmaal in was, kon ik het maar moeilijk wegleggen.
Op D.V. zaterdag 1 februari wordt kand. R. de Jong, afkomstig uit de gemeente Broeksterwâld-Andreas en wonend in Dokkum, bevestigd als predikant van Urk-Ichtus, een gemeente die zo'n achttienhonderd leden telt.
Wanneer heeft u voor het eerst over Urk gehoord?
Tijdens mijn jeugd bezocht ik altijd trouw de bijeenkomsten van het LCJ. Deze werden ook regelmatig georganiseerd op Urk. Dit is mijn eerste kennismaking geweest met het vissersdorp. Tijdens mijn studie in Apeldoorn kreeg ik ds. H. Polinder als mentor toegewezen. Hij is predikant van de CGK Urk-Maranatha. Hierdoor leerde ik Urk op afstand beter kennen. Gedurende de periode waarin ik mocht voorgaan in onze kerken, heb ik de gemeenten op het voormalig eiland inhoudelijk leren kennen. Daarbij komt dat ik vorig jaar een seizoen belijdeniscatechese heb mogen verzorgen in de gemeente die ik straks mag gaan dienen: de CGK Urk-Ichthus. Op deze wijze ben ik een beetje vertrouwd geraakt met de Urker bevolking.
Thuis. Een plek waar je jezelf mag zijn. Zonder opsmuk. Zonder bedreiging. Je hoort er helemaal bij. Dat is niet vanzelfsprekend. Gelukkig zijn er overal mensen die anderen die erbuiten vallen welkom willen heten. Welkom thuis! We staan in drie artikelen stil bij de hulpverleningzondag en bij twee ‘thuis’projecten, die we dan met collectes steunen. Hierbij een artikel over rehabilitatie van kindslaven op Haïti.
Kindslaven Stel je voor: elke dag ben je verplicht thuis te blijven. Je moet de afwas doen, schoonmaken en andere klusjes in het huishouden. Je hebt geen kans. Geen kans op onderwijs, vrienden om mee te spelen en niemand aan wie je hulp kan vragen. Dit overkwam Nausilia (zie foto), een 15-jarig meisje uit Haïti. Een restavek. We zetten ons als CGK in voor deze restaveks als Nausilia. Hoe?
Een paar jaar geleden las ik het boek van Susaku Stilte, en werd ik gegrepen door de aangrijpende geschiedenis over de zending in Japan die in dat boek verteld wordt. In dit ‘nieuwe’ boek van Shusaku, dat door Bartho Kriek in het Nederlands is vertaald, komen we opnieuw in Japan terecht. En weer gaat het om een stuk van de geschiedenis van de zending.
