Hij zei tegen hen: Wie dit ​kind​ in mijn naam bij zich opneemt, neemt mij op; en wie mij opneemt, neemt hem op die mij gezonden heeft (Luc.9,48).

Jezus had speciale liefde en aandacht voor het kind. Hij had aandacht en tijd voor ze. Het is zo belangrijk om te investeren in tijd, aandacht en liefde voor de kinderen, net zoals Jezus dat deed. We zijn medeverantwoordelijk voor de kinderen van de gemeente, we willen toch dat onze kinderen de Heer Jezus leren kennen, gaan liefhebben en volgen?  

God vindt het absoluut van het hoogste belang, dat wij ons best doen om Zijn Woord in de harten en gedachten van onze kinderen te brengen, zodat ze een eigen keus kunnen maken om God lief te hebben en te volgen (Deut.6).
Dat is in eerste instantie een taak voor de ouders maar ook zeker voor de gemeenteleden. Het kind wordt niet voor niets in het midden van de gemeente gedoopt, waarbij ook de vraag gesteld wordt aan de gemeente om de ouders te ondersteunen, samen voorleven en onderwijzen wat God in de Bijbel tot ons zegt. Om de kinderen op verantwoorde en inspirerende manier voor te gaan, zodat ze mogen horen, weten en ervaren dat God van hen houdt. Prachtig om door te geven wat wij zelf hebben mogen ontvangen: liefde en genade van God door het werk van Zijn Zoon Jezus.

Linda Klein heeft over deze herkenbare emoties drie speels vormgegeven praat-en doeboekjes geschreven. Hierin  leren kinderen samen met hun ouders beter om te gaan met hun gevoelens.

De auteur, die onder andere orthopedagoge is,  laat zien dat emoties als boosheid, angst en verdriet heel nuttig en zinvol zijn. Alleen: een teveel ervan werkt belemmerend. De vraag is dan ook: hoe ga je ermee om?

In de serie ‘Het Oude Testament voor iedereen’ zijn twee delen uitgekomen over de Psalmen: deel 1 over Psalm 1-72, en deel 2 over Psalm 73-150). De beide delen die geschreven zijn door John Goldingay, beginnen met een inleiding. Dat klinkt logisch, maar sla dit niet over! In de beide inleidingen samen lees je belangrijke dingen die voor het hele boek van de Psalmen, het Psalter, gelden.

Een kostbare gave aan Zijn kerk, zo mogen we het sacrament van het Heilig Avondmaal wel waarderen. Dat is trouwens met dat andere sacrament niet anders. Een gave. Gods kerk leeft van het gegeef. Niet van wat zij neemt, maar van wat ze ontvangt. Van wat ze krijgt uit de bron van louter genade. Gevloeid uit het welbehagen van God de Vader. Verworven door de verdienste van God de Zoon. Geschonken in de toe-eigening door God de Heilige Geest.

Dat geven en ontvangen blijkt heel nadrukkelijk in de bediening van het sacrament. Bij de instelling ervan al. We lezen het in het evangelie van Markus: Als zij aten, nam Jezus brood en als Hij gezegend had, brak Hij het en gaf het hun… En Hij nam de drinkbeker en gedankt hebbende, gaf Hij hun die… (Mark. 14). Gegeven goed. Dat is het. Dat geldt van het teken. Dat geldt niet minder van de betekende zaak.