Van der Ziel heeft de heilige Schrift gelezen met een meditatieve luisterhouding. Open voor het Woord en de Geest heeft hij voornamelijk geluisterd naar Jezus en Paulus. Daarbij ontdekte hij dat beiden ontmaskerend reageren op de tendensen van hun tijd. Anders gezegd: zij halen heilige huisjes omver. De schrijver noemt die huisjes iconen, voor zover er afgoderij mee bedreven wordt. En als ze geestelijke hoogmoed en geldingsdrang in stand houden. Het meest in het oog springende ‘heilige huis’ was de tempel. Dat was in de dagen van Jeremia al zo, en zeker in de tijd van Jezus. Jezus is echter de echte en nieuwe tempel, en door Hem zijn gemeente. Voor de Joden was er veel geloof nodig om dat mee te maken.

De dood als plek waar leven opbloeit - dat is een centrale christelijke gedachte. Maar hoe sterven we aan onszelf, aan onze ‘begeerten’ en ‘afhankelijkheden’? En wat gáát er dan bloeien?

Iemand zei: ‘Ik weet wel dat ik los moet laten, maar hoe doe je dat als je zo enorm naar iemand verlangt en die persoon niet kunt ‘krijgen’? Ik heb me suf gebeden tot God. Maar hoe meer ik ertegen vocht, hoe meer ik vastdraaide. Depressie, woede en verdriet namen juist toe.’

Hoe laat je los? Hoe meer ik vecht tegen mijn trots, drift, zucht naar eer en goedkeuring (van kerk, familie of anderen), hoe erger het wordt. Probeer ze maar eens weg te stoppen, die jaloezie, hebzucht, regelzucht en heerszucht,  ze keren als een boemerang terug. Hetzelfde geldt voor controledwang en genotzucht.

Wereld in wanorde van de Amerikaan Craig Harline is een schitterend boek dat ik in één adem heb uitgelezen. Het boek volgt Maarten Luther vanaf eind 1517 toen hij zijn stellingen bekendmaakte die zoveel stof deden opwaaien, tot begin 1522 toen hij na een verblijf op de Wartburg terugkwam in Wittenberg om weer wat orde te brengen in de chaos die er in de tijd van zijn afwezigheid was ontstaan.

In het vorige artikel kwam de historische zijde van de leerdienst in beeld. We zagen dat zij vergroeid is met onze gereformeerde traditie. Maar waarom eigenlijk? Is daar een bijbels-theologische motivatie voor te noemen? Die is er.

De oevers van de bijbel vloeien over van het leren. Denk alleen al aan woorden als Thora (levende leer), Meester, discipelen (leerlingen). In Nehemia 8 wordt het verhaal verteld van een unieke leerdienst na de ballingschap. In Handelingen 2 is het leren een van de pilaren van het gemeente-zijn (vers 42). U kunt deze voorbeelden zelf met vele anderen vermeerderen.