Dit is de dag die de Heer heeft gemaakt,

rotsen gaan open als deuren,

dit is de kracht die de aardbodem kraakt –

Pasen, in geuren en kleuren!

Dit jaar is het grote reformatieherdenkingsjaar. 500 jaar geleden begon de reformatie van Luther in Wittenberg. Precies een kwart van die 500 jaar bestaat er in Nederland een klein kerkverband, met de naam: Christelijke Gereformeerde Kerken in Nederland. De reformatie werd een grote internationale veelkleurige beweging. En als kerkverband zijn we daar een klein onderdeel van. De kerkendag van 2017 (26 mei op Urk) staat geheel in het teken van deze 125 jaar.

Mensen hebben vandaag de leiding over hun doen en laten in handen gegeven van de wil. Het verstand is niet langer leidinggevend, en zeker niet meer het verstand dat wordt omstraald door goddelijk licht. Seksueel verlangen is niet meer wat God daarmee bedoelde.

Oorspronkelijk was dit verlangen een verlangen naar aanvulling door de ander, met daaraan verbonden een bijzondere zegen, namelijk de zegen van het ontvangen van kinderen.

De ultieme vervulling daarvan zou tot openbaring komen in de komende volmaakte eeuw van de opstanding. Hoewel mensen daar niet in het huwelijk zullen treden, en daar evenmin lichamelijke intieme gemeenschap beoefenen, zal het verlangen naar verbondenheid toch tot zijn doel zijn gekomen. Goed beschouwd is dit verlangen in Christus reeds tot vervulling gekomen. Maar eens zal het in heerlijkheid worden vernieuwd. God zal alles en in allen zijn.

Op donderdag 16 maart jl. kwamen de afgevaardigden van de classis Leeuwarden bijeen in het kerkgebouw van de CGKv van Harlingen.

Na de vaste agendapunten (de opening, de check wie er allemaal aanwezig zijn, het vaststellen van de agenda en de verslagen van de vorige vergadering) komen de Artikel 41 K.O. op tafel. In deze verslagen melden alle gemeenten hoe het staat met de voortgang van het gemeentelijke leven. In sommige gemeenten is reden tot dankbaarheid. Te noemen is het samengaan van de CGK en de GKv van Franeker. In andere gemeenten is er zorg en moeite. Hierbij kan bijvoorbeeld gedacht worden aan de terugloop van het aantal mensen wat de kerkendiensten bezoekt of de openstaande vacatures binnen de kerkenraad, die niet of nauwelijks vervuld kunnen worden. We nemen daar met elkaar kennis van en kunnen op deze manier als classiskerken om elkaar heen staan en elkaar steunen en bemoedigen waar dat nodig is.