De laatste zorg
Christen & werk - zo nu en dan plaatsen we een stuk waarin we iemand iets laten vertellen over zijn of haar werk. En hoe hij of zij dat leeft en beleeft vanuit geloof. Vandaag een artikel van Annet van den Born, parttime werkend in de uitvaartzorg.
Mijn eerste keer: met de baas mee, naar de onderste etage van het ziekenhuis, het mortuarium. We moeten meneer de B. halen en naar huis brengen.
We gaan aan de slag, we wassen hem en kleden hem aan, we kammen zijn haar. We maken de eikenhouten kist open en leggen hem erin. Daar ligt hij dan: meneer de B., een spijkerbroek, overhemd en een stoere trui aan. Echtgenoot, vader en opa van iemand. Wat ligt hij er mooi bij! We brengen hem naar huis. De familie heeft al een hoekje in de erker leeggemaakt. Ze schieten vol, want een kist is zo definitief het einde…
Het voorjaar is in aantocht. Agrariërs maken zich klaar voor een nieuw groeiseizoen. Het zaaizaad en de meststoffen zijn besteld, het wachten is op de goede omstandigheden. Ondertussen bidden christenen, voor gewas en voor arbeid. Het is een mooie traditie, bidden voordat de (meeste) gewassen worden gezaaid en het groeiseizoen begint.
Jezus heeft geen bomen laten spreken, zoals in sprookjes, maar wel brood en vis vermenigvuldigd vanuit brood en vis. En dat was niet zozeer een ‘vertoon’ van goddelijkheid, om te imponeren of om zijn goddelijkheid te bewijzen. Hij onderstreepte hiermee de relatie tussen God en de schepping: Heer, Maker, Eigenaar. Die het te zeggen heeft over alles wat leeft. En die gekomen is, zoals beloofd in het Oude Testament, om zijn koninkrijk te vestigen.