Eigenlijk was het volgende gebeuren de reden dat ik, langer dan de gemiddelde predikant, de aanschaf van een computer als maar uitstelde.
In de begintijd hadden PC’s nogal eens kuren, al of niet door toedoen van ondeskundig gebruik.
Nu zijn predikanten niet de meest ideale personen om computerdeskundige te zijn.
Ze gunnen zich immers geen tijd om zich erin te verdiepen?
Eerlijk gezegd ben ik er nog altijd zo een.
Veel (kerk)mensen voelen tegenzin bij het verschijnsel ‘wonderen’. Waarom zou God de zelfgeschapen regels van het heelal doorbreken? Wat een overdreven gedoe, misschien leuk voor primitieve volken, maar heus, moet dat nou?
Eén ding is zeker. Het geloof in een bovennatuurlijke werkelijkheid en in het bestaan van wonderen kan niet worden <<cursief>>bewezen<<einde cursief>>. Het bovennatuurlijke kent geen wetten van oorzaak en gevolg (causaliteit) zoals onze werkelijkheid die kent. Juist dóór het verschijnsel causaliteit kunnen we wetten vaststellen. En door te experimenten kunnen we dat checken. En wie met een wetmatigheid komt, kan door een ander worden <<cursief openen>>gecontroleerd<<sluiten>>: klopt het wat je beweert over onze wereld?
Als classis wordt er met enige regelmaat vergaderd. Minstens tweemaal per jaar komt de classis bij elkaar en bespreekt dan het wel en wee van de kerken. Soms is het nodig dat er vaker wordt vergaderd, bijvoorbeeld als er zich bijzondere situaties in gemeenten voordoen.
Op 6 februari jongstleden was er zo’n bijzondere situatie. Op deze avond stond het classisexamen (het peremptoir examen) van broeder J.P. Rozema op het programma.
In een goed gevulde kerk van Onstwedde, in aanwezigheid van de classisafgevaardigden en de deputaten naar artikel 49 van de kerkorde (met daaronder twee voormalige predikanten van de gemeente van Onstwedde) en een groot aantal gemeenteleden van de gemeente van Onstwedde werd het examen afgenomen.
Verontrustend zijn de cijfers over het aantal echtscheidingen in ons land. Dat aantal is vooral sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw sterk toegenomen. In 1971 werd een vernieuwde echtscheidingswet aangenomen, ontworpen door de toenmalige minister van justitie Carel Polak (VVD).
Vanaf 1838 was echtscheiding mogelijk op een viertal gronden. De eerste grond was overspel. De rechter die de scheiding moest uitspreken, kon bewijs van de beschuldiging van overspel eisen. De tweede grond was kwaadwillige verlating: een van beide partners had de ander in de steek gelaten. De derde grond was veroordeling wegens een misdrijf. Echtscheiding was mogelijk wanneer de echtgenoot een gevangenisstraf moest uitzitten van vier jaar of langer. De vierde grond was: zware verwondingen of een dusdanige mishandeling van de ene echtgenoot jegens de andere waardoor levensgevaar was ontstaan. Een scheiding met een wederzijds goedvinden was niet mogelijk.
Onlangs verscheen de film Exodus die verontwaardiging opriep. Niet alleen in de Arabische wereld, maar ook bij een aantal christenen. De laatsten waren ondermeer ontstemd over het feit dat de doortocht door de Rode Zee mogelijk zou worden gemaakt door natuurlijke oorzaken. Dat zou afbreuk doen aan het wonder. Terecht?
De gedachte dat de oversteek mogelijk was door natuurlijke oorzaken is allesbehalve nieuw. Maar dat terzijde. Wellicht is het interessant om eens na te denken over de vraag wat een wonder tot een wonder maakt en eens te horen wat de filosoof C.S. Lewis (1898 – 1963) hierover te zeggen heeft in een essay dat hij hierover schreef. Om dan in te zien dat het gewone wellicht wonderlijk is en het wonderlijke juist weer buitengewoon gewoon. En nog wat van die doorkijkjes.
