Vrucht van de Geest (4)
Galaten 5, 24: Liefde, blijdschap, vrede, zelfbeheersing… Hoeveel mensen zijn daarnaar niet op zoek in onze tijd. Moge God het werk van alle psychologen en therapeuten rijk zegenen. Maar is het mogelijk dat deze prachtige krachten ook in de kerk door het werk van Gods Geest ontstaan? Dat mensen vol innerlijke pijn en onvrede er zo uit gaan zien? Een serie korte artikelen.
Jezus vergelijkt in Marcus 4 het Koninkrijk van God met een mens die zaait en dan gaat slapen, omdat hij het verder moet afwachten, en de vrucht groeit, zonder dat hij precies weet hoe. Overal om ons heen zien we het , dat er gezaaid wordt en dat de vrucht waar het om gaat, ten diepste een kwestie van wachten is. Wachten in vertrouwen op de zegen van God. Dat er uiteindelijk vrucht komt, is en blijft het geheim van de natuur, en dus: Gods geheim! Dat is het bemoedigende in de beeldspraak die Paulus gebruikt als hij aan de Galaten schrijft over de vrucht van de Geest. Wij mogen vertrouwen op Gods werk in ons.




Ware vrijheid! God schenkt haar uit genade. Hij maakt vrij van boze machten en schenkt innerlijke vrijheid. In Christus is daarmee ook elke binding aan aardse structuren betrekkelijk geworden.
Hoe kan een christelijke gemeente verschil maken voor de wijk waarin die gemeente gesitueerd is? Hoe kunnen we als christenen weer meer vorm geven aan de samenleving zoals dat gebeurde in de veertiende eeuw door kloostergemeenschappen van zowel geestelijken als leken? Of zoals bij de eerste christenen over wie werd gezegd: ‘ze stonden in de gunst bij het volk’.
In het Urker volkslied staat een zinnetje dat niet door zendelingen is bedacht: ‘Urk dat is een soetendal. Wie er is die blift er al.’ Gelukkig gaat het niet altijd zo. Verschillende Urker jongeren zijn voor korte of lange tijd naar het zendingsveld vertrokken. En opnieuw staat er een Urker echtpaar in de startblokken. Albert en Jacomine Verhoeff. Voor ons kerkblad vertellen ze over het proces waar ze door heen gingen voordat het zo ver kwam.