Het is dit jaar 450 jaar geleden dat de Heidelbergse Catechismus te Heidelberg werd opgesteld en uitgegeven. Dit feit is en wordt nog op vele plaatsen in de wereld en in ons eigen land herdacht en gevierd.
Ook in ons kerkblad geven wij daar aandacht aan. Want het gaat om een catechismus die in onze kerken is aanvaard en nog steeds wordt gebruikt. Hier zien we naar de catechismus als belijdenisboekje, leerboekje en preekboekje.
De kinderdoop staat onder druk. In onze kerken komen we steeds meer in aanraking met de volwassendoop (of geloofsdoop). Deze doop staat dan tegenover de kinderdoop. Soms horen we ook over het zogenaamde overdopen. Hoe moeten we daarmee omgaan?
Een verschillende visie op de doop wijst op een verschil van theologisch denken. Vooral komt dit door onze tijd en cultuur; deze cultuur wordt gekenmerkt door een grote nadruk op gevoel, op beleven. Een klein kindje dat gedoopt wordt, ervaart niets bij zijn of haar doop. Het is een beslissing geweest van de ouders en het kind zelf heeft er geen inspraak in gehad. In deze manier van denken komt het individualisme te voorschijn: het gaat om ‘mij’ en om ‘mijn beleving’.
Enkele weken geleden zijn in ons kerkblad twee artikelen verschenen over alternatieve geneeswijzen, in het bijzonder over acupunctuur en mindfulness. Deze artikelen waren van de hand van Ruud van der Ven. Ze zijn geschreven naar aanleiding van de lessen die hij heeft gegeven tijdens de vormingscursus van onze kerken. Met deze artikelen is niet het laatste woord gezegd. Er kan ook anders worden gedacht over alternatieve geneeswijzen. Dat blijkt uit het artikel van Kim ter Berge.
Kerk-zijn-voor-de-buurt. In veel kerken wordt tegenwoordig gesproken over missionair-zijn. Er zijn gemeenten die voor hun leden een cursus organiseren die onder meer gegeven wordt door deputaten evangelisatie. Prachtig!
Maar daarmee blijft de vraag: wat is onze motivatie om kerk te zijn voor de buurt? Overal in het land zien we dat het kerkbezoek afneemt. De vraag kan dan opkomen: hoe houden we de kerk in stand? Hoe zorgen we ervoor dat er voor onze kinderen ook nog een kerk is?
Veel vrouwen die een abortus overwegen, ervaren dat zij geen keuze hebben. De christelijke gemeente kan echter het verschil maken en daadwerkelijk een keuze bieden. Dat kan ze doen doordat zij het kind in haar midden geboren laat worden.
Een gescheiden vrouw uit de gemeente waar Deborah Campbell lid was, werd zwanger. De vader verdween uit beeld. Naarmate de zwangerschap vorderde, raakte ze echter in verwarring. Ze durfde niet meer naar de kerk te gaan. Daarop belde ze Deborah. Deze zei haar dat ze toch naar de kerk moest gaan en bij haar en haar familie moest komen zitten. Hoe de gemeenteleden ook zouden reageren, de familie zou haar steunen. Het bleek dat heel de kerk haar steunde. Toen er geld nodig was om de gynaecoloog te betalen, kwam het geld er. En toen na de bevalling haar eigen moeder haar niet wilde helpen, heeft Deborah dat gedaan, samen met andere gemeenteleden.
