{mosimage}Op 21 mei zal het – Deo Volente - 40 jaar geleden zijn, dat ds. A.W.
Wubs als predikant werd bevestigd en verbonden aan de Chr. Geref. Kerk
te Noordscheschut.
Daar ging héél wat aan vooraf.
Ik ben geboren en getogen in een arbeidersgezin in Mussel. Aldaar ging
ik naar de christelijke lagere school aan de Zandtange gelegen,
tegenover het ouderlijk huis. Na de Chr. ULO-school te Musselkanaal ben
ik opgeleid tot volledig bevoegd onderwijzer aan de Chr. Pedagogische
Academie te Emmen, directeur drs. M. Brommersma! Een heel bekende man in
christelijk onderwijsland. Elke schooldag 1957-1962 ging ik met de
GADO-bus Mussel - Emmen v.v. De laatste twee jaar van de Pabo heb ik
telkens weer geworsteld met de vraag, of ik met de mij gegeven talenten
niet ook nog theologie moest gaan studeren……….
Lees meer: Albert Wubs - 40 jaar predikant
{mosimage}Twee gemeenten in de classis Leeuwarden ontvangen binnenkort een eigen
predikant. Drs. A. J. T. Ruis wordt predikant in Damwoude en drs. D. J.
T. Hoogenboom in Siegerswoude – De Wilp. Onlangs werden zij toegelaten
tot de dienst van het Woord en de sacramenten.
Een kandidaat die een beroep heeft aangenomen naar een gemeente, moet
nog één examen afleggen voordat hij kan worden bevestigd in het ambt. De
officiële naam daarvoor is peremptoir examen. Het woord 'peremptoir'
komt uit het Latijn en betekent 'beslissend'. De kerkenraad die de
kandidaat heeft beroepen, vraagt dit examen aan. Vervolgens doet de
classis een onderzoek naar leer en leven van de beroepen kandidaat.
Wanneer zij hem toelaat tot de dienst van het Woord en de sacramenten,
ligt voor hem de weg naar het predikantschap open.
Wie wordt aangemeld voor een dergelijk onderzoek, heeft al verscheidene
examens achter de rug. Maar het examen voor de classis brengt tot uiting
dat plaatselijke kerken uiteindelijk verantwoordelijk zijn voor de
toelating tot de dienst van het Woord en de sacramenten. Daarbij zijn
ook vertegenwoordigers van het bredere kerkverband aanwezig, de
zogenaamde deputaten artikel 49. Zij moeten erop toezien dat het examen
goed verloopt.
Lees meer: Blijdschap in Leeuwarden
Op donderdag 14 april jongstleden waren ze allemaal naar Groningen
gekomen: de broeders die vanuit de vier noordelijke classes van ons
kerkverband met last en volmacht waren afgevaardigd. De particuliere
synode van het Noorden (PS van het Noorden) vergaderde op die dag in de
Maranathakerk van Groningen. Onder leiding van ds. J. Bosch zetten we
ons om 9.30 uur aan het werk, waarbij ds. A. Huijgen alles wat
toekomstige generaties moeten weten opschreef in de notulen.
Het werk vlotte in een hoog tempo, aangezien het dit jaar een
vergadering van de particuliere synode betrof die volgde op een
vergadering van de generale synode. Op zo’n vergadering is er gewoonlijk
niet echt veel aan de orde, omdat de breedste vergadering net geweest
is: daar zijn de meest uitvoerige rapporten van de verschillende
deputaatschappen aan de orde geweest en de tijd na de sluiting van de
generale synode is zo kort dat er ook niet al te veel nieuwe
ontwikkelingen waarover verslag moet worden uitgebracht te verwachten
zijn. Om die reden kon de agenda in korte tijd worden afgewerkt; er
waren op een enkel punt na geen bijzonderheden die besproken dienden te
worden.
Lees meer: Een kalme vergadering!
{mosimage}Het was de eerste keer dat we kanselruil hadden. ’s Morgens ging de
‘eigen’ predikant voor. Hij hield een indringende preek over de eenheid
van allen die van Christus zijn. Een broeder die moeite had om ’s middag
weer naar de kerk te gaan omdat dan de vrijgemaakte predikant zou
voorgaan, voelde dat hij niet uit die dienst mocht wegblijven. Hij ging
dus toch. En hij was onder de indruk van de preek. De eerbied waarmee
het Woord gebracht werd. En weer: een dienst waarin echt zijn Heer
centraal stond.
In de tijd dat ik in Kampen studeerde kregen we eens een uitnodiging van
de studenten uit Apeldoorn om bij hen op bezoek te komen. We spraken
over de vraag of we wel op die uitnodiging in konden gaan. We gingen. En
het was goed.
Maar dat we gingen sprak dus niet vanzelf.
Het was in die zelfde tijd dat binnen de vrijgemaakte kerken over de CGK
wel gesproken werd als ‘scheurkerken’, omdat ze bij de Vereniging van
1892 op zichzelf waren gebleven. Omgekeerd werd binnen de CGK wel
gedacht: vrijgemaakten denken dat alleen zij (en zij dan ook allemaal)
behouden worden. En dat er binnen de GKv eenzijdig en oppervlakkig
gepreekt werd.
Stevige oordelen over elkaar. En als je zo over elkaar denkt en spreekt, dan is de kloof groot.
Lees meer: CGK en GKv: welk beeld hebben wij van elkaar?
{mosimage}Gerjanne trompert heeft psychologie gestudeerd in Nijmegen en werkt nu
een aantal maanden in het buitenland om ervaring op te doen die ze na
deze periode kan gebruiken bij haar werk in Nederland. Bovendien wil ze
haar kennis inzetten bij projecten om op die manier een bijdrage te
leveren aan verbeterde leefomstandigheden van de mensen.
Sucre (Bolivia), 20 april (vandaag ben ik 23 jaar geworden!)
Met een 2-weekse vakantie in Peru met mijn vriend en zusje, heb ik mijn periode in Peru afgesloten.
Van 10 april tot 5 juni verblijf ik in Sucre, de hoofdstad van Bolivia.
Een nieuw avontuur met een nieuwe woonplaats, nieuwe mensen en een nieuw project.
Ik ga de komende weken werken in een project met 50 jongens in de leeftijd van 8-16 jaar.
Om een indruk te geven van het project waarin ik de komende weken ga
werken, heb ik een zogenaamde brief geschreven aan een van de jongens
van het project.
Lees meer: Gerjanne in Zuid-Amerika (3)
