{mosimage}Kiezen voor God. Is dat wel mogelijk? Het wordt een goede keuze genoemd: wie kiest voor God en Christus ontvangt vergeving en eeuwig leven. Dwaas daarentegen is wie zich van Hem afwendt. Maar hebben wij in dit opzicht wel een keuzemogelijkheid?

Martin Luther (1483-1546) was daarin stellig: mensen hebben helemaal geen keuzemogelijkheid in zaken die hun relatie tot God raken. Strikt genomen kan alleen God in vrijheid kiezen. Een mens is altijd gebonden. Hij is niets anders dan een trek- of rijdier tussen God en de duivel. Dat dier is gebonden aan hem die het berijdt. Zit God erop, dan doet het wat God wil. Zit Satan erop, dan doet het wat Satan wil. Het zijn de berijders die met elkaar strijden om het bezit van het dier.
Zelf kiezen is ten aanzien van God niet mogelijk. Zijn wij gebonden aan God, dan is elke keuze die wij maken een dienen van God. Zijn wij gebonden aan de duivel, dan is elke keuze die wij maken een dienen van de duivel. Daarom: kiezen is dienen. Anders ligt dat bij onze gewone dagelijkse bezigheden. Daarin kunnen wij wel kiezen en vooruitgang boeken. Dan kunnen we tot zekere goede werken komen en een zekere gerechtigheid op politiek of moreel gebied. We mogen onszelf keuzevrijheid toeschrijven met het oog op zaken die onder ons staan.

{mosimage}Ik zeg u: Maakt u vrienden met behulp van de onrechtvaardige Mammon, opdat, wanneer deze u ontvalt, men u opneme in de eeuwige tenten.           Lucas 16:9
        
Met Lucas 16:9 besluit Jezus de gelijkenis van de onrechtvaardige rentmeester, nadat Hij in vers 8 gezegd had: de heer prees de onrechtvaardige rentmeester, dat hij met overleg gehandeld had, want de kinderen dezer wereld gaan ten aanzien van hun geslacht met veel meer overleg te werk dan de kinderen des lichts.
Wat vindt u van deze gelijkenis? Hoe kan de heer de rentmeester prijzen en tot een voorbeeld stellen? Wie wordt met de heer bedoeld? De Heer vertelt over een heer. Het prijzen van de heer wordt heel verschillend uitgelegd. Volgens mij is uit vers 8 duidelijk dat de heer de rentmeester alleen maar prijst omdat hij met overleg heeft gehandeld. Van hem valt te leren dat wie slim is, aan zijn toekomst denkt.
De rentmeester krijgt te horen dat hij zal worden ontslagen. Dat is zijn eigen schuld, want hij had het bezit van zijn heer verkwist en hij was onrechtvaardig. Maar eerst moet hij verant-woording afleggen. Hij gebruikt de tijd die hem nog gegeven wordt goed met het oog op de toekomst.

{mosimage}'Kinderen garanderen geen geluk. Ze staan dat geluk juist in de weg!' Dat geluid horen we in een samenleving waarin de liefde verkilt. 'Waarom zou je kinderen welkom heten wanneer zij in je geluksverwachting een onzekere factor vormen?' Tegenover dit geluid klinkt het evangelie, dat spreekt over gastvrijheid en openheid.

Babette Pouwels heeft onderzoek gedaan naar het geluksgevoel van ouders na de geboorte van hun eerste kind. Dat onderzoek heeft geleid tot een promotie aan de Universiteit Utrecht. Die promotie heeft in februari van dit jaar plaatsgevonden.
Uit haar onderzoek komt naar voren dat de hoge verwachtingen die ouders hebben ten aanzien van de geboorte van hun kind, niet vanzelfsprekend leiden tot een hoger geluksgevoel. Mannen blijken gemiddeld zeven jaar last te houden van een verminderd geluksgevoel, vrouwen zelfs vijftien jaar. Mannen zijn na de geboorte van hun kind onder meer ontevreden over hun tijdsbesteding. De reden daarvoor is niet dat zij dan minder vrije tijd zouden hebben. Waarover zij vooral struikelen is de invulling daarvan. Tijd is in een jong gezin vaak versnipperd. Mannen kunnen daardoor moeilijker een bepaalde langere tijdsperiode voor zichzelf vrijmaken. Bovendien brengen jonge ouders hun vrije tijd meer dan voorheen samen in hun gezin door.
Daarnaast zijn mannen ontevreden over hun inkomen. De reden daarvoor is niet dat zij in inkomen zijn achteruitgegaan, maar wel dat de uitgaven zijn toegenomen. Kinderen kosten geld. Mannen zijn dus ontevreden over het gegeven dat een groter deel van hun inkomen opgaat aan de verzorging van kinderen.

{mosimage}Steeds meer gemeenten zoeken naar een zinvolle invulling voor de zogenaamde Stille Week – de week voorafgaande aan het paasfeest.
Wat is de bedoeling daarvan en hoe kun je de samenkomsten in deze week vorm geven?

Van dag tot dag
Al in de derde eeuw na Chr. werd de viering van twee Paasdagen uitgebreid tot een hele week. Deze Stille Week – ook wel ‘goede week’, ‘heilige week’ of ‘grote week’ genoemd – is in het christendom de naam geworden voor de week die begint met Palmzondag en eindigt op Paaszaterdag.
Daarmee vormt de Stille Week tevens de afsluiting van de zogenaamde Veertigdagentijd die voorafgaat aan de viering van het Paasfeest. In deze week voor Pasen vallen Palmzondag, Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Stille Zaterdag.

Wanneer het Palmzondag is vieren we dat Jezus als de langverwachte messiaanse Koning de heilige stad Jeruzalem wordt binnengebracht. Een enthousiaste menigte plukt takken van de palmbomen en geeft Hem een koninklijk onthaal (Matteüs 20:17-21:17; Marcus 10:32-11:11; Lucas 18:31-19:46; Johannes 12:12-19).

{mosimage}Francis Marion Tarwaters oom was nog maar een halve dag dood toen de jongen al te dron-ken was om verder te graven aan zijn graf, zodat een neger genaamd Buford Munson, die een kruik kwam laten vullen, het karwei moest afmaken en het lijk, dat nog altijd aan de ontbijttafel zat, moest wegslepen om het een fatsoenlijke begrafenis te geven, met het teken van zijn Heiland aan het hoofdeinde van het graf en genoeg aarde bovenop om te voorkomen dat de honden het zouden opgraven.

Dat is de eerste zin van De geweldenaars. Deze roman van Flannery O’Connor verscheen in 1960. De Nederlandse vertaling van Else Hoog kwam uit in 1989. Van die vertaling werd in 2010 een herdruk uitgegeven bij Kok in Kampen voor de prijs van € 15,00. Het is het eerste deel uit een nieuwe reeks literaire christelijke romans die zijn geïnspireerd door het christelijke gedachtegoed. Het lofwaardige initiatief tot deze reeks Christelijke klassieken is genomen door Coen Verboom en Tjerk de Reus.

Flannery, O’Connor was Amerikaanse en overleed in 1964, slechts 39 jaar oud. Ze was een knap schrijfster en een toegewijd katholiek gelovige. Dat geloof wilde ze in haar werk op niveau ter sprake brengen. Zij deed dat door de waarheid te schreeuwen tegen hardhorenden. Zo laat Tjerk de Reus de lezer in zijn nawoord weten.  

Commentaar

  • Missionaire voorbede 2023-11-03 18:25:06

    Eigenlijk richt ik dit commentaar vooral aan mezelf. Omdat ik er zelf vaak niet aan denk als ik op de...

  • Herverkaveling? 2023-10-20 08:35:40

    In de media duiken de laatste tijd geregeld stemmen op om alle gereformeerde kerken op een hoop te...

  • De achilleshiel 2023-10-06 15:18:46

    Soms gebeurt er iets in je omgeving, dat je aan het denken zet. En als je iemand bent, bij wie dat...

  • Start 2023-09-22 17:35:43

    Het vorige nummer van het Kerkblad was het officiële startnummer. Dit Commentaar schrijf ik op de...