Wie zichzelf wil kennen, moet weten waar hij vandaan komt. Zonder kennis van de geschiedenis geen zelfkennis. Daarom moeten we als moderne westerse mensen ook kennis hebben van de klassieke oudheid. Daarover heeft Simon Goldhill een meeslepend boek geschreven.

Kennis van de klassieke oudheid maakt dat we onszelf als moderne westerse mensen beter begrijpen. Neem bijvoorbeeld de hedendaagse interesse voor het menselijk lichaam. Steeds sterker gingen in de loop van de twintigste eeuw media de boodschap uitdragen hoe dat lichaam eruit zou moeten zien.

Wat is het eigene van het ambt? Een antwoord op deze vraag helpt om het ambt te vervullen. Het helpt ook de gemeente om ambtsdragers te aanvaarden.  De vorige keren stonden we stil bij het eigene van het ambt in het komen tot het ambt en het eigene van het ambt in de praktische uitoefening daarvan. Over het laatste eerst nog een enkele opmerking.

Een wezenlijke taak van de gezamenlijke ambten ligt in de uitoefening van de kerkelijke tucht. Daarover handelen uitvoerig de artikelen 71 tot en met 81 van de kerkorde, die in de plaats kwamen van het sacrament van biecht en boete.

Voedsel kan heel wat stof doen opwaaien. Paardenvlees dat verkocht wordt als rundvlees bijvoorbeeld – een paar weken geleden was er dagelijks een nieuwe onthulling beschikbaar. Nu ging dat vooral om het bedrog; maar in de Bijbel lijkt het eten van sommige dieren op zichzelf een probleem. Waarom eigenlijk? En wat heb je daar als christen vandaag mee te maken?

Van alle wetten uit het Oude Testament staan de voedselwetten waarschijnlijk wel het verst van ons af. Bij een besmettelijke ziekte als melaatsheid is het begrijpelijk dat er maatregelen nodig zijn om verspreiding te voorkomen. Maar waarom mag Israël sommige dieren wel eten, en andere niet?

Wie een heldere, bijbelgetrouwe en goed leesbare uitleg van Nieuwe Testament zoekt, kan uitstekend terecht in de serie Voor iedereen. Deze serie is van de hand van de bekende Engelse nieuwtestamenticus Tom Wright.

In 2011 zijn de twee deeltjes over de brief aan de Romeinen in Nederlandse vertaling verschenen. Wright bespreekt deze brief in paragrafen. Aan het eerste hoofdstuk bijvoorbeeld wijdt hij zes korte paragrafen. Elke paragraaf begint met een anekdote of voorval uit het dagelijks leven. Aan de hand daarvan wordt de kern van het desbetreffende schriftgedeelte toegelicht. Wright heeft de gave ingewikkelde zaken eenvoudig en helder te verwoorden.